9 maart, Leiden: bijeenkomst in het kader van internationale vrouwendag

Boekcover
Boekcover.

Onder het motto “wereldwijven & global grrls” vindt op 9 maart in de Leidse Vrijplaats een bijeenkomst plaats in het kader van internationale vrouwendag. Met een schrijfactie van de Amnesty International Student Group Leiden, veganistisch eten, praatjes, voordrachten, discussie, muziek en dansen. En Doorbraak-activist Lili Irani gaat haar boek “Een ster in de spiegel” presenteren, dat ter plekke kan worden aangeschaft.

Bijeenkomst (alleen voor vrouwen)
Vrijdag 9 maart
Vanaf 17:00 uur
Vrijplaats
Middelstegracht 36
Leiden
Facebook-event

In haar in 2013 verschenen levensverhaal vertelt Irani hoe ze opgroeide in Iran, een land dat gebukt gaat onder religieus fundamentalisme, en hoe ze na huwelijksmigratie zonder verblijfsrecht moest zien te overleven in Nederland. Ze spreekt zich openlijk en moedig uit tegen de onderdrukking van vrouwen, baanlozen en andere armen, en tegen de maatschappelijke uitsluiting van mensen zonder verblijfsrecht. Met “Een ster in de spiegel” laat ze de stem horen van een strijdbare en levenslustige vrouw die in haar leven wordt geconfronteerd met de macht van mannen, van haar vader en haar echtgenoot tot en met religieuze leiders en overheidsbureaucraten.

Een passage uit het boek, wanneer Irani in Nederland gaat scheiden van haar man en werk probeert te vinden: “Vroeger reisde ik tijdens mijn zoektocht naar een baan kriskras door Teheran. Voor een nieuwe speurtocht stelde ik met de hulp van een vrouw die ook in het schuitje van de werkloosheid ronddobberde, een curriculum vitae op dat bij bedrijven en instellingen mogelijk interesse in mijn persoontje zou kunnen opwekken. De aanwezigheid in mijn cv van een verdachte – want allochtone – achternaam was nog opvallender dan het gebrek aan voor Nederland relevante opleidingen en werkervaring. Nee, ik heette niet De Vries of Jansen. Ik was een niet-westerse importbruid uit zo’n vreselijk islamitisch land, sprak gebrekkig Nederlands en at nooit inheemse gerechten als zuurkool. Ik zag er olijfkleurig uit en had zwart haar. Zo eentje was ik er, dat vertelde mijn achternaam aan de bedrijven en instellingen waar ik solliciteerde.”

Harry Westerink