Witte privileges en angsten

Het wegwerpmens-concept is waar de abolitionisten, de arbeidersbeweging en de vrouwenbeweging tegen vochten en nog steeds vechten. De gedachte dat mensen afgedankt en aan de kant gezet kunnen worden, is alleen jammer genoeg inmiddels weer in bloei door het neo-liberale gedachtegoed waarmee de samenleving is gereduceerd tot een economische balans en de meeste politici dertien in een dozijn gewetenloze en inhoudsloze managers zijn geworden. Juist in het jaar van de herdenking van 140 jaar afschaffing van slavernij – de kolonies stonden na 1863 nog 10 jaar onder staatstoezicht waarbij de tot slaaf gemaakten moesten werken om toekomstige gederfde inkomsten van de plantagemeesters te compenseren – zouden de oren van iedereen die het stuk van Fennema heeft gelezen moeten doen klapperen. Net als ten tijde van de slavernij en het kolonialisme heeft het wegwerpmens- concept nog altijd een trouwe schare fans van witte Europese mannen en vrouwen van middelbare leeftijd en mensen die dezelfde privileges en macht nastreven. Vanuit een positie van witte privileges zien zij bepaalde groepen als gebruiksvoorwerpen voor hun eigen plannen.

Quinsy Gario in Witte privileges en angsten (Roet in het eten)