Geen herdenking daders bij de Dodenherdenking!

Logo.
Onlangs bleek dat het Nationaal Comité 4 en 5 mei van plan was om bij de Dodenherdenking op de Dam een gedicht te laten voorlezen over een Waffen-SS-er die stierf aan het Oostfront. Dat gedicht is inmiddels na veel protest geschrapt, maar het probleem zit dieper: bij de herdenking worden steeds vaker slachtoffers en daders op een lijn geplaatst. Indonesiëgangers worden er bijvoorbeeld ook herdacht, ondanks de vele massamoorden die ze hebben gepleegd, terwijl Indonesiëweigeraars nog steeds niet erkend worden. Met zijn boek “Grijs verleden” leverde historicus Chris van der Heijden een rechtvaardiging voor deze ontwikkeling. Gisteren ontvingen we een open brief van Kees Mattijsen die zich terecht zeer boos maakt over dit “gladstrijken”. Omdat hij een belangrijk punt maakt, nemen we zijn brief hieronder integraal over.

Open brief aan het Nationaal Comité 4 en 5 mei en CIDI

Ook ditmaal is mij niet ontgaan dat het Nationaal Comité 4 en 5 mei geen pest op heeft met diegenen die hun leven feil stonden in de vijf jaar gruwelijke imperialistische oorlog, laat staan hun nagelaten betrekkingen.

Om op de Dodenherdenking op de Dam een gedicht te laten voorlezen over een Waffen-SS-er die stierf aan het Oostfront, is een gotspe. De smerige rol die dat comité ook nu weer speelt, verdient aller aandacht en afkeuring.

Terecht proef ik uit het schrijven van CIDI (1) aan het Nationaal Comité de walging die dat vandaag oproept. Ik sluit me bij dat protest ten volle aan.

Nieuw is deze streek niet: ik stel vast dat een sluipend fascistisch gif zich genesteld heeft in dit comité 4 en 5 mei. Vorig jaar schreef ik dat comité het onderstaande, waarop later een volstrekt nietszeggend antwoord kwam.

Op de site van het Nationaal Comité 4 en 5 mei is te lezen en telkens opnieuw op 4 mei op de Dam weer te beluisteren: “Tijdens de Nationale Herdenking herdenken we allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.” (Officieel memorandum)

Die laatste zinsnede vanaf “sinds” en verder, steekt mij en vele anderen al jaren. Vandaar dat ik met instemming het interview van 20 januari j.l. in De Pers las “WO II moet weer een centrale plek krijgen.” (2) Aan het woord is mevrouw Schwegman, directeur van het NIOD (Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies). De nivellering, of het gladstrijken in goed Nederlands, waarover zij spreekt, is in feite al direct na de oorlog in gang gezet. Dat kwam namelijk alle naoorlogse regeringen uitermate goed uit.

Een greep: de smerige oorlog, in versluierende termen “missie” of “politionele actie” genoemd tegen ‘ons’ Indië, deelname aan overzeese oorlogen bijvoorbeeld in Korea – met behulp van Nederlandse ex-SS-ers… de West-Duitse herbewapening kwam eraan en moest erdoor, de Koude Oorlog werd van harte aangemoedigd en gestimuleerd. Vrijlating van zware en zwaarste oorlogsmisdadigers en veel meer. Het historische beeld van de Tweede Wereldoorlog moest toen én vandaag worden ontkracht en bijgesteld.

Om dicht bij huis te blijven: oud-Spanjestrijders, notabene de eerste Nederlanders die onbaatzuchtig het fascisme bestreden voordat hier de oorlog uitbrak, werd het leven verschrikkelijk zuur gemaakt en vele, vele jaren na de oorlog van hun rechten beroofd. Ook vele oud-illegale werkers kregen te maken met een overheid die juist tegen hen de grofste middelen inzette, dat hen en hun kinderen het leven onmogelijk maakte. Niet vanwege een wipneus, maar vanwege hun consequente politieke overtuiging. De schande ook van het ‘vieren’ van Bevrijdingsdag eenmaal in de vijf jaar (dat na veler protest niet doorging): een hoon.

Het vertoon op de Dam op 4 mei, uitgebreid met dat “officieel memorandum” waarin ook de in Korea omgekomen SS-ers worden herdacht… Dát gaat door mij heen bij het zien van de jaarlijkse beelden op de Dam. Daarom verzet ik mij tegen deze nivellering en de achterliggende, absoluut foute redenering.

Vanuit mijn historische ervaring, als kind (geboren in 1939) van ouders die al voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog als overtuigde anti-fascisten tegen het fascisme streden en in 40-45 daadwerkelijk deelnamen aan het verzet, waarbij vader het leven verloor, namens hen en vele anderen, doe ik dit pleidooi: de Dodenherdenking moet op 4 mei in ere worden hersteld waar het ooit voor was bedoeld: een Plechtige Herdenking van de Slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.

Aan deze bewuste misleiding moet een halt worden toegeroepen!

Kees Mattijsen

Noten
1. CIDI protesteert tegen herdenking van Waffen-SS-er
2. Helaas is door het opheffen van het dagblad De Pers op 30 maart 2012 het interview met mevrouw Schwegman met als titel “Mag het weer gewoon over de oorlog gaan?” niet meer beschikbaar. Gelukkig is er nog wel een samenvatting te vinden.

Kijk ook eens naar de uitkomst van een kleine enquête van RTV Oost met de enig juiste stelling: De Tweede Wereldoorlog moet centraal blijven staan op 4 en 5 mei.