Andere tijden: Sjors en Sjimmie veranderden wel gewoon (video)

In die periode ging Frans Piët, de oorspronkelijk bedenker van Sjors en Sjimmie, met pensioen. Jan Kruis nam het in 1969 van hem over: “We hebben een soort brainstorm belegd met een aantal tekenaars over hoe de strip aan te passen aan de tijd. Het was de tijdgeest waar ik in zat. Ik heb van wildeman Sjimmie een gewoon Surinaams jongetje gemaakt, zoals je dat op straat tegenkwam.” Toch liepen eind jaren zestig ook nog niet zoveel Surinaamse jongetjes rond op straat in Nederland. “De enige gekleurde mens die op straat liep was zwarte Piet,” zegt Faisel Rajjab. Zijn ouders hoorden bij de eerste lichting Surinamers in Nederland. Als kind las Faisel gretig de strips van Sjors en Sjimmie. Zijn moeder, Irma Mahabier, vond die strips eigenlijk maar niks: “Sjors was in die oude strip van Piët altijd diegene die vooraan liep, hij was als witte de leider en het was typisch een zwarte jongen, namelijk Sjimmie, die de knechtenrol vervulde. Dat deed pijn. Nog steeds.” De Sjimmie van Jan Kruis was al veel moderner, volgens Faisel, een funky-guy. Tekenaar Robert van der Kroft maakte vanaf 1975 Sjimmie pas echt hip: “Ik moest de strip opnieuw opzetten. Korte avonturen en dicht bij huis. Ik keek dan in Rotterdam naar buiten en zag jongeren met spuitbussen, hiphop, skateboards, graffiti en breakdance. Faisel hoorde bij die jongens met spuitbussen. Ik zocht contact. Al snel werden wij samen Sjors en Sjimmie genoemd.” Het figuurtje Sjimmie ging met zijn tijd mee. Van het stereotype negertje veranderde hij in een hip ventje. In de laatste film van Van der Linden Sjors en Sjimmie en het Zwaard van Krijn (1976) sprak Sjimmie goed Nederlands.

Mirjam Gulmans in Witte Sjors en zwarte Sjimmie (Andere tijden)