Blauwe sticker op de borst: werkloos

Iemand van het UWV moet het, in de aanloop naar de UWV Kansmarkt op 11 mei in het gemeentehuis van Eindhoven, bedacht hebben: “We moeten de werkloze mensen wel kunnen herkennen, laten we ze een blauwe sticker op de borst plakken.” Ook heeft niemand van de organisatoren bedacht: “Is het wel nodig, maar meer nog; is het wel slim om dat te doen?” De UWV Kansmarkt is op zich een prima initiatief. Werkgevers kunnen vacatures in een beursachtige opzet presenteren aan belangstellenden. Een duidelijke opzet: in de stands staan de werkgevers en de bezoekers zijn op zoek naar werk. Simpel. Je kunt je voorstellen dat de werkgevers een naambordje hebben en de mensen die zich hebben opgegeven bij binnenkomst ook een naambordje krijgen. Daarmee kan een gesprek wat makkelijker beginnen. Dat gebeurde niet. Werkzoekenden werd opgedragen de blauwe sticker op de borst te dragen, zonder naam er op. De meeste bezoekers deden dat braaf. Een enkeling voelde zich er ongemakkelijk bij en verwijderde de sticker, het was sowieso duidelijk dat zij probeerden in contact te komen met een potentiële werkgever. Omdat de plaats van de beurs het gemeentehuis was en er dus ‘van alles’ kon rondlopen – ambtenaren, aanvragers van een nieuw paspoort etc. – was het kennelijk zinvol dat de WW-gerechtigden herkenbaar gemaakt werden. De vrouw of man die dit heeft bedacht, heeft zich niet gerealiseerd dat zij/hij volstrekt onnodig een groep mensen ‘herkenbaar’ maakte. UWV, denk de volgende keer even na!

Meindert Leutscher in Blauwe sticker op de borst: werkloos (ED)