Discriminatie op de arbeidsmarkt

Het probleem is dat vooral linksige types het integratiebeleid baseren op “het vieren van verschillen” en “multiculturalisme”. Het is onmogelijk om hen ervan te overtuigen dat het tegengaan van segregatie niet meteen assimilatie betekent. Als het aan deze geitenwollensokken ligt zullen we in Nederland door blijven gaan met het faciliteren van Nederlandse afdelingen van foute nationalistische of religieuze clubjes uit het buitenland om “de integratie te bevorderen” – Orwell, anyone? Het is aan allochtone jongeren zelf om deze paternalistische regenten alsook hun beroepsallochtone handlangers van zich af te schudden. We moeten daarom per direct stoppen met al die subsidies naar “diversiteitsbureaus” en andere onzinnige clubjes die over de rug van allochtone jongeren geld vangen om wezenloze “trainingen” en projectjes op te zetten. We subsidiëren namelijk al jarenlang projectjes, en het heeft absoluut niet geholpen. Wat wel zou werken is het keihard aanpakken van discriminerende werkgevers. Naming and shaming en fikse boetes zijn enkele middelen die daarbij gepast zijn. Het huidige kabinet is zo dol op lik-op-stuk beleid – tot aan onaangekondigde tests en “heimelijke observaties” toe – als het gaat om bijstandsmoeders, dus “zero tolerance” beleid voor discriminatie op de arbeidsmarkt moet geen enkel probleem zijn.

Zihni Özdil in Discriminatie op de arbeidsmarkt (Zihniozdil.info)