Een dag in Geert Wilders’ land

Naar aanleiding van het tienjarig bestaan van de Partij Voor de Vrijheid (PVV) werd de vraag gesteld hoe je Geert Wilders kan omschrijven: extreem-rechts, radicaal-rechts…? Het “prototype van hedendaags fascisme” zou ook kunnen, maar durft haast niemand in de mond nemen. In plaats van te discussiëren over het geslacht van de engel/duivel (schrap wat niet past), lijkt het ons nuttiger eens te kijken hoe een dag er zou uitzien als Geert Wilders aan de macht is. Echt aan de macht, niet in een coalitieregering. Het Nederlandse blad Nieuwe Revue deed in november vorig jaar de oefening aan de hand van het PVV-partijprogramma en PVV-uitspraken. We korten hieronder de beschrijving wel wat in.

Een dag in Geert Wilders’ land begint met een verbaasde blik op de klok: als je wekker in de winter afgaat, is het een uur vroeger. De PVV wil namelijk van de wintertijd af omdat die door de verstoring van ons bioritme “aantoonbaar leidt tot meer ongelukken in het verkeer en meer ziekteverzuim. Zomertijd maakt de mensen daarentegen gelukkiger, vrolijker en productiever”. Als je in de buurt van de luchthaven van Schiphol woont, is de kans niet gering dat je vanzelf vroeger wakker schrikt door een voorbij scherend verkeersvliegtuigje. Schiphol moet immers groeien van de PVV.

Woon je in een sociale huurwoning en verdien je meer dan 1.950 euro netto per maand, dan moet je verhuizen. Heb je een koopwoning, dan hou je meer geld over omdat je kan rekenen op volledige hypotheekrenteaftrek. Ander goed nieuws voor je portemonnee: verdien je meer dan 33 duizend euro per jaar, dan verlaagt de PVV je belastingtarief met twee procent. Als je uit het raam kijkt, moet je niet klagen als je naast je een schabouwelijk huis ziet optrekken. Hierover klagen bij de welstandcommissie kan niet meer, want die is opgeheven. Ook moet je niet gek opkijken van de beveiligingscamera’s in je straat. Als het aan de PVV ligt, worden camerabeelden volop gebruikt voor het registreren van verdachte gedragingen. Bijvoorbeeld rond het Marokkaanse of Turkse theehuis bij jou om de hoek.

Opsporingsambtenaren zijn op zoek naar mensen die steun trekken én een tweede huis in hun land van herkomst hebben. Gelukkig wil jij wél bijdragen aan ons fantastisch land. Je spoedt je naar je werk. Je stapt in je auto en even later rij je op de stadsring. Je kan flink gas geven, de tachtig kilometer-zones behoren tot de verleden tijd. Waar het kan, mag je zelfs 140 kilometer per uur rijden. Rijbanen genoeg, want volgens de PVV is meer asfalt dé oplossing voor het fileprobleem. Je tuurt vanuit de auto naar buiten en ziet ineens een fonkelnieuwe kolencentrale opdoemen. De windmolen die er vroeger stond, is afgebroken. Voor dat soort linkse milieuhobby’s is geen plaats meer in het Nederland van de PVV. Voor minaretten evenmin, uiteraard.

Je blik dwaalt vanuit jouw auto af naar de gebouwen en bedrijfsparken pal naast de snelweg. Bijna overal hangt de Nederlandse vlag uit. Bij openbare gebouwen is het permanent uithangen van de Nederlandse vlag alvast verplicht. Je werkdag is niet zoveel anders dan vóór de PVV-machtsovername. Tenzij je ambtenaar bent, want dan zijn er opvallend veel lege werkplekken. Een op de vijf ambtenaren is ontslagen. Je ex-collega’s zijn omgeschoold tot medewerkers in de zorgsector (twaalfduizend extra krachten) of zijn politieagent geworden (tienduizend extra wetshandhavers in uniform en nog een onbekend aantal politieagenten en militairen om de voor migranten gesloten buitengrenzen van Nederland te bewaken).

Eenmaal op je werkplek stuit je bij de koffieautomaat op Fatima. Draagt ze een hoofddoek, dan moet ze een “kopvoddentaks” betalen. Heb je een collega met een andere huidskleur, dan kan je nagaan vanwaar je collega afkomstig is want etnische registratie is verplicht. Heeft je collega een dubbele nationaliteit, zoals de Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb, dan zal je collega moeten kiezen, want een dubbele nationaliteit kan niet meer.

Als je tijdens je lunchtijd een ommetje maakt door het stadspark, zie je op grote schermen voortdurend opsporingsberichten van gezochte criminelen. Voorts zie je opmerkelijk veel politieagenten, met een lange wapenstok, her en der mensen aanhouden en preventief fouilleren. Verderop zie je een groep geketende mannen met een schop in de hand een nieuwe stadsvijver uitgraven. “We zien graag de chain gang in het Nederlandse straatbeeld verschijnen. Lekker langs de weg in een vrolijk roze pakje. Omdat veel tuig afkomstig is uit schaamteculturen, hakt dat er extra in”, luidt het bij de PVV.

Op weg terug naar kantoor haal je snel een broodje makreel bij de viskraam. Nederlandse vissers moeten geen rekening meer houden met vangstquota en andere bureaucratische EU-regeltjes. Nederland is onder Wilders immers uit de Europese Unie gestapt. De euro is ingeruild voor de oude vertrouwde gulden. Goedkoper is je broodje er overigens niet op geworden vermits de gulden een op een is gekoppeld aan de euro. Net zomin lijkt de PVV-rekensom te kloppen dat tientallen miljarden extra in de staatskas stromen als gevolg van de herinvoering van de gulden. Zouden die dichte grenzen dan toch niet goed werken voor Nederland?

Hoe dan ook, eenmaal terug achter je bureau kom je erachter dat je nog een hoop werk moet afronden. Het zal laat worden. Even over huis om te eten en ’s avonds terugkeren laat je uit het hoofd. Voordat je het weet, denkt men dat je een inbreker bent en slaat de beveiligingsagent jou buiten westen. Volgens het PVV-strafrechtboek geldt hier de omgekeerde bewijslast. Het is aan de ‘inbreker’ te bewijzen dat de ander te ver is gegaan in zijn reactie.

Eenmaal thuis, met je bordje eten op de schoot, kijk je naar de televisie. Zappen tussen de drie Nederlandse publieke zendkanalen is er niet meer bij. De PVV houdt nog slechts één publiek televisiekanaal over, met één zender en niet meer die verschillende, verzuilde omroepen. Je hebt het Jeugdjournaal gemist dat weer eens uitpakte met markante momenten uit de Nederlandse geschiedenis. De PVV heeft niet voor niets de vaderlandse geschiedenis tot verplicht hoofdvak gemaakt. Je ziet op het televisiejournaal een bericht over de make-over van een voormalig vluchtelingencentrum tot een gezellig vakantiepark met een aloude Hollandse kermis. Met maximaal duizend asielzoekers die nog jaarlijks toegelaten worden, kunnen veel vluchtelingencentra dicht.

Niet alle vluchtelingencentra worden evenwel omgebouwd tot vakantiecentra. Er zijn bijkomende gevangenissen nodig omdat de gewone gevangenissen overvol zitten door de strengere straffen die uitgesproken worden en minder interneringen van psychiatrische patiënten. Het tv-avondje in PVV-stijl belooft niet veel goeds met een televisiequiz over dieren en de natuur, een cartoonwedstrijd over de profeet Mohammed en een natuurserie over de alsmaar groeiende ijskappen op de Noordpool. Met een diepe zucht doe je de tv uit en zoek je een café op. De pils is beduidend goedkoper geworden door de lagere accijnzen. Maar eenmaal daar blijkt in je café een karaokeavond georganiseerd te worden. Met niet alleen Nederlandstalige liedjes, maar ook boerenliedjes in het Afrikaans omdat die taal verwant is met het Nederlands.

“Doe effe normaal, man”, bijt de cafébaas jou toe wanneer hij ziet dat je niet mee doet met de karaoke. Wanneer je chagrijnig naar huis gaat en thuis nog eenmaal de tv opzet, is het bijna middernacht. Het publieke net staat op het punt om afscheid te nemen van de kijker met het Wilhelmus, het Nederlandse volkslied. Maar eerst is er nog de traditionele dagsluiting met een stichtelijk woord van een Denker des Vaderlands. Wie zou het deze keer zijn? Een topper onder de opiniemakers, zo blijkt. “Het moet verdomme toch niet gekker worden”, word je toegeroepen door Gerard Joling (de schlagerzanger, al even vol van afschuw voor vluchtelingen en de islam als Geert Wilders). “Het loopt gigantisch uit de hand”, brult Joling. Inderdaad, met Geert Wilders’ land. Vluchten kan niet meer.

Overgenomen (en iets ingekort) van de Vlaamse website Anti-Fascistisch Front/Verzet