De Peueraar 13, september 1991

Auteur:

Een week met alleen vrouwen

Van donderdag 8 tot donderdag 15 augustus was er vrouwenkamp op Villa Krakelbont in Heemstede. Een persoonlijk verslag.

Ik ben nog niet zo lang betrokken bij de vrouwenstrijd, ongeveer een jaar en vorig jaar vond ik het nog net iets te heftig om naar het vrouwenkamp in Ruigoord te gaan. Toen geloofde ik nog meer in de gezamenlijke aanpak van het seksisme. Maar een jaar is voldoende om genoeg frustraties in de gemengde strijd op te lopen en positieve ervaringen van de vrouwenstrijd te ondervinden om dit jaar te besluiten er toch heen te gaan. Helaas, het internationale kamp ging niet door omdat Ruigoord niet meer beschikbaar was en het op andere plaatsen niet te realiseren viel. Wat een teleurstelling. Tot we bij de vrouwengroep een uitnodiging kregen van een groep vrouwen uit Heemstede en die omgeving, die in Villa Krakelbont een klein nationaal vrouwenkamp georganiseerd hadden. Ik was al eens op de villa geweest en het leek me in ieder geval een te gekke plek om te kamperen. De mannen uit het kraakpand gingen een weekje logeren in een pand in Haarlem en de grote tuin en wat ruimtes op de begane grond werden door de bewoners een weekje beschikbaar gesteld. Er waren wat discussies georganiseerd en keuken, kraan en poepgaten buiten op het terrein gemaakt. Met deze informatie gingen we er met 4 vrouwen uit Leiden naar toe. Ik had me voorgenomen er maar niets van te verwachten en me er gewoon een weekje te gaan vermaken.

Het eerste wat me opviel toen we binnen kwamen was dat de sfeer heel relaxed was. En dat is de hele week ook zo gebleven. Ook die middag toen er een vergadering uitgeroepen werd door vrouwen die niet van de organisatie waren, maar kritiek hadden op bepaalde dingen. Ojee, dacht ik, gaat het meteen zo beginnen. Maar er werd rustig over gepraat en naar oplossingen gezocht.

's Avonds was het nieuwe maan ritueel. Het woord ritueel en de spirituele kant ervan deed me erg aan de een of andere religie denken, maar ik wilde het toch wel eens meemaken. Ik heb het uiteindelijk toch als positief ervaren. Het ging ook niet om een boven ons gestelde macht, maar om de elementen van de aarde: water, vuur, lucht en aarde die de natuur leven geven. Het rare ervan was wel dat ik me met sommige vrouwen verbonden voelde en met andere niet. Later bleek ook dat vrouwen er toch wat afwijzend tegenover stonden en dit zorgde voor filosofische discussies later om het kampvuur.

De meeste discussies die die week georganiseerd werden vond ik wel inspirerend. Er kwamen ook onderwerpen naar voren waar ik zelf nog nooit over nagedacht had. Bijvoorbeeld de discussie over feminisme en klassenstrijd. Er werd gesteld dat vrouwenstrijd vooral een strijd van de middenklasse was en toen we de groep eens rond keken bleken de meeste ook wel uit middenklasse gezinnen te komen. Vier vrouwen die zeiden uit de arbeidersklasse te komen gaven ook aan dat het af en toe moeilijk was aansluiting te vinden door het verschil in socialisatie en het verschil in problemen dat je tegen komt. Je moet hierbij wel oppassen niet teveel te gaan generaliseren, maar toch bleek er een verband te bestaan tussen de stromingen in het feminisme, de aanpak van de strijd en de sociale klasse. Helemaal kwamen we er niet uit, maar het leek ons toch wel goed om naar meer aansluiting te streven en ons in ieder geval in andere ideeën te verdiepen. Stof tot nadenken dus.

Andere discussies inspireerden weer op een andere manier. Bijvoorbeeld de discussie over vrouwen in de beweging. Na een rondje wat er in de verschillende steden gebeurde bleek wel dat de anarcha-beweging voor het grootste deel op haar kont lag overal. In veel steden waren problemen met het opstarten en draaiende houden van vrouwengroepen, terwijl de bereidheid er toch wel was. Het was wel leuk om te horen hoe anderen het aanpakten en dat gaf ons het idee om met vrouwen uit Leiden en Den Haag bij elkaar te gaan zitten en plannen te gaan maken wat meer te gaan ondernemen.

Na een video over de textiel-industrie zijn we meteen tot actie over gegaan. We besloten bij de C&A in Haarlem wat te gaan doen. Het idee kwam opeens op en er waren wel vrouwen die mee wilden doen. Woensdagochtend hebben we toen een hoop lawaai gemaakt met djembes en een modeshow gehouden. "En hier ziet u dan een mooi zomer bloesje uit de collectie van C&A, waar zou dit mooie bloesje gemaakt zijn? In de Filippijnen? Bangladesh? In het label staat niets, we weten het niet. Waarschijnlijk komt het uit een sweatshop waar vrouwen voor een grijpstuiver 7 dagen per week deze bloesjes in elkaar zitten te naaien. De tussenhandel verdient er nog wat aan en voor hoe veel hangt het dan in de winkel? (Trom geroffel) Voor 80 gulden. Dus wat doen we ermee?" Uit! En dan vlogen de kledingstukken door de lucht. Het was net straattheater en er bleven heel wat mensen kijken. Na ongeveer 20 minuten kwam de politie. We hadden geen vergunning, veroorzaakten geluidsoverlast en blokkeerden de deur, volgens hen. We zijn nog een tijdje door gegaan maar toen ze echt vrouwen begonnen te beledigen om agressie uit te lokken zijn we maar weggegaan

Andere discussies die gevoerd zijn, zijn nog: racisme, baanloos/baanplicht. Naast discussies waren er ook workshops, zoals: djembe-spelen, Tay chi, massage, muurschilderen, vuurspuwen, zelfverdediging. Maar ik heb ook vaak gewoon lekker niets gedaan.

In de zon zitten in het gras en met elkaar bezig zijn. Veel vrouwen gingen met allerlei kleuren geverfd haar, vlechtjes, dreads naar huis. 's Avonds maakten we meestal het kampvuur aan. De laatste avond was er een eindfeest. Met djembe muziek, vuurspuwen, vuurdansen en daarna lekker swingen. Elke vrouw zal deze week wel op haar eigen manier ervaren hebben, maar voor mij was het echt te gek.

Terug