De Peueraar 13, september 1991

Auteur:

SM-debat

In reactie op de reactie van Ellen en Eric op het boek "Macho sloeries" wil ik iets kwijt over de wat mij betreft verkeerde interpretatie van en beoordeling van SM. Allereerst wil ik zeggen dat ik het boek niet zelf heb gelezen en dat ik alleen reageer op de reactie als zodanig. Ten tweede wil ik zeggen dat ik voor het grootste gedeelte praat over wat ik weet en denk en niet vanuit een zelf opgebouwde praktijk in die vorm van sex.

In het begin van jullie reactie gaan jullie al in de fout door sex met rationele zaken te vergelijken. Aangezien sex voor mij de totale vrijheid van doen en laten betekent, waarbij fantasie en spel onbeperkt zijn en waarbij je op zoek bent naar genot, grenzen, plezier enzovoorts, terwijl de ratio zo ver mogelijk wordt uitgeschakeld, kun je dat niet met andere dingen verwarren. Voor de goede orde zeg ik erbij dat die vrijheid alleen met recht beperkt moet worden door diegenen waarmee je vrijt.

Jullie stellen dat: "Pijn een objectieve maatstaf is voor het ervaren van iets dat slecht is voor de mens." Dat klopt gedeeltelijk, het hoeft niet direct slecht te zijn, het is een signaal dat je vraagt een keuze te maken om wel of niet door te gaan met waar je mee bezig bent, denk ik. Het zit naar mijn mening in de mens, om grenzen te verruimen, te kijken hoever je kunt gaan, waarbij zaken als pijn en macht ook grenzen hebben, die verruimd kunnen worden.

De volgende fout is dat er gepraat wordt in een term als interpreteren. Dat is een term die niet van toepassing kan zijn als we het over een gevoelskwestie hebben, een gevoel heb je of krijg je. Ik ben bang dat jullie rationele en irrationele kwesties te dicht bij elkaar leggen. Dat illusteren jullie door een vergelijking te maken met een neutronenbom, totaal onbegrijpelijk voor mij.

Ook de martelpraktijken die jullie zo verafschuwen worden weer vergeleken met praktijken in Midden-Amerika. In Midden-Amerika hebben die mensen niet gevraagd om gemarteld en onderdrukt te worden, daar gebeurt het om mensen het zwijgen op te leggen. Bij SM kies je er zelf voor om onderdrukt en/of gemarteld te worden.

Het is inderdaad onwaarschijnlijk dat partners in een SM-relatie opeens gelijkwaardig zijn. Maar dat geldt voor alle seksuele relaties, niet neer of minder bij SM denk ik, maar in principe spreek je pas over vrijen als je dat samen doet, waarbij iedereen voor zichzelf bepaalt over hoe, wat en waarom. Vrijen is dus iets wat je samen doet (of in je eentje) met ieders instemming, en ieders mogelijkheid om te stoppen. Zo niet, spreek je wat mij betreft over aanranding of verkrachting door een van de partners, en ook dat geldt voor vrijen, maar ook voor SM-sex. In het normale leven kies je er niet voor om macht te hebben, of dat iemand dat bij jou zelf gebruikt. Maar macht zit ook in de mens, het bestaat gewoon, en wordt ook door iedereen gebruikt. Die machtswellust die in ons zit is in het dagelijks leven veel makkelijker voor een gedeelte uit te schakelen dan als je je op gevoel en instinct beweegt. Macht uitoefenen, of onderworpen worden kan denk ik inderdaad soms lekker zijn. Hoever je daarmee gaat hangt af van iedereen die meedoet, tot hoever wil je iemand onderwerpen of iemand pijn doen, en voor de ander, hoever wil je onderworpen worden en pijn gedaan worden. Beiden kunnen op elk moment kiezen om door te gaan of te stoppen. Daarom denk ik dat je best aan SM kunt doen. Het enige wat noodzakelijk is, is vertrouwen, gelijkwaardigheid (in het dagelijks leven), en eerlijkheid.

Conclusie: SM is een spel dat mensen de mogelijkheid biedt om hun eigen genot te verhogen, maar ook een spel om de eigen grenzen te verkennen, om dingen als macht en onmacht naar boven te halen, te gebruiken en in ieder geval te erkennen, eraan denkend dat die macht of onmacht direct weer om te zetten is in gelijkwaardigheid .

Bovenstaand stuk getuigt volgens ons van de centrale gedachte dat gevoel en verstand van elkaar te scheiden zouden zijn. Dit is een denkwijze die de Westerse cultuur altijd al gekenmerkt heeft. Het gaat er van uit dat waar gevoel heerst, het verstand buiten spel staat, en omgekeerd. Volgens ons is er ten alle tijden een interactie tussen hetgeen je voelt en hetgeen je denkt: aan gevoel wordt altijd een betekenis gehecht en bij elke gedachte hoort een gevoel. Deze interactie wordt door een groot deel bepaald door de cultuur waarin je leeft. Je seksleven bevindt zich dan ook niet in een cultureel vacuüm. Aan een (sub-)cultuur waarin door mensen aan pijn een positieve betekenis wordt gehecht, is volgens ons iets mis.

Blijkbaar kiest de schrijve er in het dagelijks leven voor om zich niet door (machts-)gevoelens te laten leiden. Zijn/haar denkwijze weerspiegelt de ideologie dat de openbare en de privé-sfeer gescheiden zouden zijn. Het doen en laten in de 2 sferen wordt gerechtvaardigd door er respectievelijk de labels "verstand" en "gevoel" op te plakken. De schrijver ziet sex niet als onderdeel van zijn/haar dagelijks leven. Blijkbaar gelden er in je blootje andere normen en waarden dan aangekleed. Machts- en martelspelletjes zijn nu okee en gerechtvaardigd door het toverwoord, gevoel.

Terug