De Peueraar 14, oktober 1991
Auteur: Reneetje
(ingezonden)
Een reactie van Reneetje. Of eigenlijk een re-re-re-reactie op een recensie van het boek "Macho sloeries", een boek met erotische verhalen, in Peueraar 10. De vele reacties en discussies die na de boekbespreking zijn losgebarsten, kwamen voor de recensent bepaald onverwachts. SM: voor de een een machtsspel dat doet denken aan fascistische martelkamers, voor de ander een spelletje om de macht dat begint met stoeien, krabben en bijten, nogal wat pittiger kan worden, maar in principe onschuldig blijft.
Zeur niet zo over SM!
In de afgelopen Peueraars stonden een aantal artikelen met betrekking tot Sado-Masochisme. Vooral Ellen en Eric zijn nogal fel met hun mening. In hun ogen is SM een machtsspel dat niet past bij mensen die machtsstructuren juist willen afbreken. Tegenover Ellen en Eric staat een anoniem iemand die stelt dat het bij SM wel om een machtsspel gaat, maar om een gekozen machtsspel: "Bij SM kies je er zelf voor om onderdrukt en/of gemarteld te worden." Ik ben het met geen van tweeën eens. Volgens mij maken zowel E+E als de anonieme schrijver de fout SM tot een machtsspel te verklaren, iets wat gewoon niet klopt. Van macht is pas sprake als mensen tot gedrag kunnen worden gebracht waartoe zij niet uit zichzelf zouden zijn gekomen omdat zulk gedrag indruist tegen hun eigen waarden en belangen (definitie uit "Grondbeginselen der sociologie" van de Jager en Mok). Deze definitie is niet van toepassing op SM. Een van de kenmerken van een verantwoord SM-spel is bij voorbeeld dat er een "afbreekwoord" is afgesproken. Als de niet-dominante ("masochistische") partner dat woord, bijvoorbeeld "tarwemeel", of zo, uitroept, is het spel afgelopen. De dominante ("sadistische") partner heeft, dus wel het initiatief, maar feitelijk geen macht over de ander. De beslissing of er doorgegaan wordt of gestopt ligt altijd bij de niet-dominante partner. Als er geen afbreekwoord is afgesproken, is er eigenlijk niet van SM sprake, maar van een spel dat op een aanranding of verkrachting kan uitlopen.
Ik denk ook dat de mensen die tot nu toe in De Peueraar over SM hebben geschreven onbedoeld sterk zijn beïnvloed door het beeld dat de sensatiemedia over SM geven. Er wordt daarin eigenlijk alleen over SM gesproken als er foto's of verhalen over rubber pakken, zwepen en op pijnbanken gelijkende tafels aan te pas komen. Over afbreekwoorden wordt al helemaal niet gesproken. Dit zijn echter heel ruige, tamelijk zelden voorkomende vormen van SM. Van SM is al sprake als het initiatief vrijwel volledig bij, een van de partners ligt. SM is eigenlijk geen machtsspel, maar een initiatief-spel. Ik durf de stelling aan dat ook E+E (evenals bijna iedereen) vaak aan SM hebben gedaan zonder het zelf te weten...