De Peueraar 18, februari 1992

Auteur: Ellen de Waard

Op 21 januari bezocht de Peueraar de informatie- en inspraakavond van de Directie Woonruimtezaken over de voorgenomen wijziging in het woonruimteverdelingssysteem. Heel kort komt dit nieuwe systeem erop neer dat mensen niet langer op een wachtlijst geplaatst worden en punten verzamelen, maar dat er in de toekomst via advertenties woningen worden aangeboden. waarop iedereen, die aan de gestelde voorwaarden voldoet, zich in mag schrijven. De Peueraar plaatste eerder enkele kanttekeningen bij het nieuwe systeem, maar realiseerde zich dat het oude systeem aan alle kanten rammelt (zie Peueraar 17).

De kantine van het Stadsbouwhuis was afgeladen. Er waren wel 350 mensen gekomen. Er werden heel wat verhitte discussies gevoerd. Met name werd het onrechtvaardig gevonden dat mensen die nu al lang waþhten en veel punten hebben verzameld hun voorsprong op anderen kwijtraken. Binnen het nieuwe systeem vervalt namelijk de puntenregistratie. Er werd dan ook veel gevraagd om een overgangsregeling. Dat zit er waarschijnlijk niet in omdat Woonruimtezaken er vanuit gaat dat mensen die veel punten hebben opgespaard dus ook al lang in hun huidige woning wonen. En hoe langer de woonduur hoe meer kans je maakt om door te stromen. Bij starters wordt er van uitgegaan dat als zij al lang wachten ze dus ook al wat ouder zijn, wat een criterium is voor het krijgen van een starterswoning. Bij beide groepen, doorstromers en starters, bestond de angst dat de markt opeens overspoeld zou worden door nieuwkomers die evenveel kans hebben om een bepaalde woning te krijgen. In Delft, waar een soortgelijk systeem functioneert, was er echter geen sprake van een stortvloed nieuwe mensen. Woonruimtezaken overweegt bij de starters ook mee te laten tellen hoe lang ze al vanaf hun 18e jaar in Leiden hebben gewoond.

Een ander opvallend punt was dat de avond niet ging over het feit dat er blijkbaar een gebrek is aan goedkope woningen. Daar werd, op 1 opmerking na, helemaal niet over gesproken. De meeste mensen vroegen aandacht voor hun specifieke situatie, waardoor de avond een niet-politiek karakter kreeg. Dat is des te meer opvallend omdat bleek dat veel mensen maar weinig vertrouwen stelden in de eerlijkheid van de Directie Woonruimtezaken. Er werden flink wat frustraties geuit over hoe oneerlijk het er nu aan toe gaat. Van Rij (wethouder Volkshuisvesting) liet zich een keer ontvallen dat de gemeente het mes op de keel voelt door de landelijke beleidsplannen inzake volkshuisvesting. De huursubsidies worden beperkt, sociale woningbouw heeft minder prioriteit en de huren gaan de komende jaren flink omhoog. Van Rij doet alsof hij het ook allemaal niet kan helpen.

Natuurlijk, de gemeente is aan handen en voeten gebonden aan het overheidsbeleid, de gemeente heeft de taak de landelijke beleidslijnen in te passen in de specifieke Leidse situatie. Maar binnen die beleidslijnen maakt de gemeente keuzes. Blijkbaar heeft de Leidse bevolking het idee dat er gerommeld wordt met die keuzes en op deze inspraakavond kwam dat wantrouwen heel sterk naar voren. Ze vertrouwen de huidige gang van zaken niet, dus waarom zullen ze de toekomstige gang van zaken dan wel vertrouwen? De gemeenteambtenaren antwoordden daarop dat ze achter hun keuzes staan, ook al kunnen die onrechtvaardig lijken.

Een ander punt is dat een systeem van reageren op advertenties voor verschillende bevolkingsgroepen niet erg toegankelijk is. Denk aan analfabeten, allochtonen en andere mensen die van derden afhankelijk zijn voor het doorworstelen van alle regeltjes, wetten en formulieren van het ambtenarenapparaat. Zij zullen in de toekomst elke maand met hun woningkrantje op de stoep staan bij migrantenwerkers, maatschappelijk werkers, burgerraadslieden en dergelijke die daardoor een grotere werkdruk krijgen. Voor deze groepen zelf betekent het een nog grotere afhankelijkheid, wat natuurlijk in tegenspraak is met de zogenaamde sociale vernieuwing die gemarginaliseerden meer mondig wil maken.

Tot slot nog een punt. Het was opvallend om te zien hoe er gepraat werd. Emotionele vragenstellers uitten heel direct hun onzekerheden en boosheid over het nieuwe systeem om vervolgens in volkomen hoogdravende en afstandelijke taal antwoord te krijgen op hun vragen van de hoge heren achter de tafel. (Al was er weI een vrouwelijke voorzitster.)

De Peueraar was blij met de grote opkomst. Het toonde aan hoe boos sommige mensen zijn over de behandeling door de gemeente. Hopelijk zullen zij in de toekomst zien dat het niet alleen om woonruimteverdeling gaat maar om veel meer! De schriftelijke inspraakprocedure loopt nog tot 1 februari.

Terug