De Peueraar 22, juni 1992

Auteur: een anti-fascist

Op woensdag 22 april berichtte het Leidsch Dagblad over de komst van de extreem-rechtse partij Realisten Nederland naar Leiden. Deze omstreden partij zou van plan zijn om een ledenvergadering te beleggen in het Van der Valk-restaurant-hotel "Het Haagse Schouw". Op 1 mei verscheen er opnieuw een artikel over de Realisten Nederland in de genoemde krant. De strekking van dit artikel behelsde voornamelijk een welles-nietes spelletje tussen de voorzitter van de Realisten (T. van Baarle) en de woordvoerder van Het Haagse Schouw. De directie van Het Haagse Schouw had waarschijnlijk onder druk van de negatieve publiciteit de afspraak geannuleerd. De Realisten hielden bij hoog en bij laag vol te zullen komen, ook al zouden ze de annulering juridisch moeten aanvechten. De woordvoerder van Het Haagse Schouw beriep zich erop niet te weten wat ze in huis gehaald hadden. Deze uitspraak is te betwijfelen, daar amper 2 maanden daarvoor een Van der Valk-restaurant in Breukelen in opspraak was geraakt door vergaderruimte voor de Realisten beschikbaar te stellen. Uit angst voor een confrontatie tussen anti-fascisten en de Realisten werd ook in Breukelen de afspraak op het laatste moment ongedaan gemaakt. Ondertussen was ook het Meldpunt Discriminatie zich met de zaak gaan bemoeien. Volgens het Meldpunt werden er waarschijnlijk vanuit de linkse hoek plannen gemaakt om een eventuele vergadering van deze gevaarlijke partij te voorkomen. Tevens was het tijd geworden om de gemeente Leiden maar eens op haar verantwoordelijkheden aan te spreken. Verschillende organisaties waaronder de migranten ondersteuningsorganisatie Promil, Meldpunt Discriminatie, De Invalshoek en diverse migrantenorganisaties hielpen de burgemeester en de wethouders herinneren aan de uitspraken gedaan op de anti-discriminatie dag van 21 maart. Op deze dag beloofden zij stellig waakzaam te zijn tegen elke vorm van discriminatie. Maar deze herinnering mocht niet baten, de heren/dames politici maken liever loze beloften dan dat ze zich daadwerkelijk verantwoordelijk opstellen voor "hun" medeburgers. Enige actie van het college van B&W was dus niet te verwachten (hoe komt het toch dat mensen hun vertrouwen in de politiek verliezen?).

De partij

De Realisten zijn min of meer voortgekomen uit de politieke vereniging "Ons Koninkrijk", een initiatiefgroep om te komen tot de oprichting van een politieke partij die de redding van het vaderland voortvarend ter hand zou nemen. Op 27 oktober 1988 werd de eerste brief gestuurd aan mogelijke geïnteresseerden voor deze nieuw op te richten partij. De coördinator van dit geheel was de kolonel der mariniers H.C. de Roode. In 1989 is de Roode betrokken bij de oprichting van de Realisten Nederland. Voorzitter wordt de heer J.A.M. van Baal. Uit een verslag over de oprichtingsbijeenkomst uit het huis-aan-huis-blad Groninger Stadsblad van 12 april 1989: "Onbegrijpelijk is het voor de heer Van Baal dat gemaskerde krakers ongestraft hele winkelstraten vernielen en drugsdealers en makers van kinderporno de vrije hand hebben". Kortom, de bekende geluiden van een extreem-rechtse partij. Uit een uitnodiging voor een bijeenkomst van de Realisten op 9 mei 1989 de volgende programma- punten: "Het behouden van de Nederlandse identiteit; Wij zijn voor samenwerking met alle landen ter wereld, dus ook Zuid-Afrika; Wij zijn tegen passief en actief stemrecht voor niet-Nederlanders; Wij willen een krachtig politie-apparaat; Wij beschouwen het gezin als hoeksteen van de samenleving; Wij zullen ontwikkelingsgelden, die nu onder andere naar gezagsondermijnende bewegingen in Nederland stromen, blokkeren." Kortom, een discriminerende, racistische en fascistische partij, wat nog duidelijker bewezen wordt door enkele kopstukken onder de loep te nemen.

Enkele kopstukken

Als kandidaat voor de Tweede Kamer-verkiezingen in 1989 komen we onder andere A. de Vries uit Groningen tegen, ex-secretaris van de Werkgroep Gezag en Vrijheid, mede-auteur van het rapport "Samenleving en criminaliteitsbestrijding" (voornamelijk gefixeerd op criminele wandelgangen van buitenlanders) en mede-organisator van de demonstraties in mei 1982 door Gezag en Vrijheid.

Andere initiatiefnemers zijn onder andere professor H.J. van den Berg, die op 21 maart 1984 een eredoctoraat kreeg van de Universiteit van Oranjevrijstaat in Zuid-Afrika. Van den Berg kreeg in 1963 de jaarlijkse erepenning van de Nederland Zuid-Afrika Vereniging (NZAV) voor zijn inzet voor een goede verstandhouding tussen Nederland en Zuid-Afrika. Een andere naam is de homeopaat doctor P. Kleinepier, die in het verleden zeer actief is geweest in de Kritische Nederlandse Ondernemers (KNO), een ultra-conservatieve werkgeversorganisatie. Ook generaal-majoor der mariniers buiten dienst A.M. Luijk is van de partij. Deze zat tot en met 1985 in het comité van aanbeveling van het Appel Bestrijding Criminaliteit (ABC) en was secretaris van de Stichting Geestelijke Weerbaarheid. Voorts professor doctor H.A. van Oort, onder andere lid van de ultra-orthodoxe rooms-katholieke organisatie Opus Del, die bijvoorbeeld de Spaanse dictator Franco actief heeft gesteund. Verder B.J. de Vries, voormalig secretaris van de fascistische Conservatieve Volkspartij (CVP). Als laatste de al genoemde De Roode. Deze initiatiefnemer van de Nederlandse Realisten houdt er wel een bijzonder indrukwekkende lijst op na. Deze oud-kolonel is onder andere lid geweest van de Centrumpartij en vervolgens van de CVP. Bij de CVP werd hij lid van de ballotage-commissie, een vergaarbak van oud- en neo-nazi's, gegroepeerd rond de beruchte weduwe Rost van Tonningen. In juli 1990 werd De Roode lid van het comité van aanbeveling van het ABC. De Roode blijkt, alsof het allemaal nog niet genoeg is, ook actief mee te werken in de Nederlands-Kroatische Werkgemeenschap, een organisatie die zich onder andere bezighoudt met het zoeken naar Nederlandse huurlingen om aan Kroatische zijde te vechten.

2 mei

Zaterdag 2 mei verschenen er ongeveer 40 Realisten voor de poort van Het Haagse Schouw. Deze groep werd nauwlettend in de gaten gehouden door de toegestroomde anti-fascisten. De Realisten kozen eieren voor hun geld en namen de wijk naar waarschijnlijk een andere vage gelegenheid.

Daarmee was de kous nog niet af. Het Leidsch Dagblad publiceerde op dinsdag 5 mei (ja, op "bevrijdingsdag") een totaal belachelijk stuk onder de kop "Realisten slachtoffer van actiemaffia". Deze krant begon net weer wat vertrouwen te winnen, maar groef vervolgens haar eigen graf. In dit stuk klaagt voorzitter Van Baarle steen en been: "De hotels annuleren de afspraken niet vanwege de rechtse signatuur van de partij, maar met het oog op gevreesde ongeregeldheden." Zo zou de alternatieve vergaderplek van zaterdag 2 mei met hakenkruizen zijn beklad. De partij zou continu in de gaten worden gehouden en worden bedreigd door de linkse "actiemaffia". De partij heeft een klacht bij de politie ingediend tegen de bedrijvers van "deze misdaad". Verder heeft ze de minister van Binnenlandse Zaken om een bevestiging van haar grondwettelijke recht op vergadering en vrijheid van meningsuiting gevraagd. De vraag is nu: vrijheid van meningsuiting tot welke prijs, de eeuwenoude discussie waar men toch niet uitkomt. Duidelijk is in ieder geval wel dat mensen die zich inzetten voor een strijd tegen elke vorm van discriminatie bedrogen uitkomen als ze luisteren naar loze beloften van de gevestigde politiek. Een grote rol in deze strijd is weggelegd voor de alternatieve media, daar de gevestigde media nog steeds als stelregel hebben: "Zo de wind waait, waait mijn hempie". Mensen, blijf waakzaam!

Terug