De Peueraar 25, september 1992

Auteur: Eric Krebbers


Het verhaal van de jongen met het groene haar

Het lawaaiprotest, dat op 17 juni staatssecretaris Kosto het spreken in Leiden onmogelijk had moeten maken, en dat zo ruw verstoord werd door de politie, kreeg zoals bekend nog een staartje. Een van de demonstranten werd gearresteerd en maar liefst 28 dagen vastgehouden. Hij werd voor alles wat er die ochtend gebeurd is verantwoordelijk gesteld. Openbare geweldpleging, het gooien van een verfbom en verzet tegen arrestatie. Hij werd de "jongen met het groene haar" genoemd omdat hij zijn naam niet wilde zeggen. Hij bleef al die tijd in voorarrest ofschoon al snel duidelijk werd dat hij het nooit geweest kon zijn die de zak met verf gegooid had. Waarom dan toch zo lang in voorarrest?

In Peueraar 23/24 namen we de volledige verklaring over van de organisatoren van de actie, het Politiek Infocentrum De Invalshoek. Zij schrijven daarin onder andere dat de "totale overreactie van politie-zijde meer lijkt op een poging om ons anti-racistisch verzet te criminaliseren. Met deze verklaring willen we os hiertegen keren en stellen dat Aad Kosto verantwoordelijk is voor een beleid dat duizenden mensen in hun leven en bestaan bedreigt, tot "profiteur" verklaart of als illegaal wezen veroordeelt om rechteloos te worden uitgebuit door het Nederlandse bedrijfsleven. We willen, net als met ons lawaaiprotest, stellen dat zo iemand niet welkom is in Leiden, een stad die zich presenteert als stad van vluchtelingen. Tevens willen we ons niet laten intimideren door een politie die niet schroomt razzia's en deportaties uit te voeren tegen zogenaamde "ongewenste" mensen en verzet hiertegen met bruut geweld probeert te breken." Ook na de meppartij van de politie ging de criminalisering door de politie en de media gewoon door.

Over het verhoor op het politiebureau hier in Leiden vertelt de arrestant: "Tijdens m'n verhoor probeerden ze diverse trucjes om me bepaalde gebeurtenissen in de schoenen te schuiven. Als ik dan zei dat ik geen verfbom gegooid had, schreef m'n verhoorder op dat ik dat wel had gedaan. Dan moest ik weer zeggen dat hetgeen hij opschreef, niet door mij gezegd was. Van die dingen. Dat gebeurde heel vaak."

Ook zijn advocate, Mr. C.J.M. van den Brûle, wees op de criminalisering in het pleidooi dat ze afstak bij het hoger beroep dat ze aangespannen had om het voorarrest ongedaan te maken. Ze zei dat "de pers onmiddellijk na de arrestatie cliënt al had veroordeeld: "de verfgooier", "hij sloeg een agent een gebroken neus", et cetera: Mijn cliënt was eigenlijk toen al gedoodverfd tot verfgooier. Het is geen gemakkelijke klus om je tegen al deze beschuldigingen en verdachtmakingen te verweren. Het stelt tevens hoge eisen aan de onpartijdigheid en onafhankelijkheid van de rechterlijke macht."

Dat werd door de rechterlijke macht niet in dank afgenomen, die zijn immers strikt neutraal en worden niet beïnvloed door de pershetze. De feiten die op het hoger beroep naar voren gebracht werden wezen echter heel duidelijk in de richting van een schandalig lang en onterecht voorarrest. Uit de pleitnota van de advocate: "Het enige dat cliënt heeft gedaan is dat hij het dichtst bij de heer Kosto kwam en een scheldwoord tegen hem heeft geroepen. Daarna werd alle aandacht van de politie op hem gericht. Op een gegeven moment zaten er 4 of 5 agenten bovenop mijn cliënt. Hij is geslagen, werd hardhandig tegen de grond gelegd, en werd nog bijna gewurgd door een van de agenten. Cliënt had na zijn arrestatie een wond aan het gezicht, hevige hoofdpijn; hij heeft veel klappen van de politie gehad. Toen ik de cliënt in zijn cel opzocht die dag kwam er ook een arts naar hem kijken (vermoeden hersenschudding)." De jongen met het groene haar zelf: "Ze beweren onder meer dat ik een verfbom zou hebben gegooid, maar die werd geworpen nadat ik gearresteerd was. Op foto's die gemaakt zijn van mijn arrestatie blijkt duidelijk dat de bewuste agent die verf op haar gezicht zou krijgen, die op dat moment nog niet had."

Het lijkt er sterk op dat de jongen met het groene haar als voorbeeld gesteld werd aan andere mensen die het in de toekomst in hun hoofd halen nog eens te gaan demonstreren tegen het racistische overheidsbeleid. De advocate stelde echter in haar pleidooi dat "afschrikking van anderen dan de verdachte zelf geen rechtsgrond kan opleveren voor" veroordeling of voorarrest. Zelfs nadat Justitie de jongen niet langer kon vasthouden bleef het Leidsch Dagblad haar criminalisering voortzetten. Het berichtje over de vrijlating in de krant van 16 juli kopt heel achterbaks "Verfgooier Kosto vrij". Met de feiten neemt men het niet zo nauw tijdens het criminaliseren, dat blijkt altijd weer. Terloops weet deze krant ook nog even te melden dat de jongen met het groene haar deel uitmaakt van het Politiek Infocentrum De Invalshoek. En dat terwijl medewerkers van het Infocentrum op de dag van de actie in een interview met dit dagblad meermaals verklaard hadden dat dat niet het geval is.

Bronnen:

Terug