De Peueraar 25, september 1992

Auteur: Eric Krebbers

Eigenlijk zou hij vanaf een paard zijn spiedende blik door de Haarlemmerstraat moeten kunnen werpen. Zoals een ridder, of zoals John Wayne, de stoere cowboy die generaties mannen geïnspireerd heeft tot heldhaftige daden. Ruud van der Lof, "beveiligingsbeambte", is niet op zoek naar gerechtigheid, maar naar orde, de ontmenselijkte dode orde van het geld, van het kapitalisme. Met glinsterende ogen, achter zijn lichtbruin getinte brillenglazen, zegt hij tegen Wim Koevoet, journalist van het Leidsch Dagblad: "Hoorde je die kassa rinkelen? Nee hè? Ik wel. Kwestie van een getraind gehoor. Waarom ik zo gespitst ben op dat geluid? Ha, ha: er wordt daar betaald, jongen." De orde van de kassa, daar droomt hij van: "Voor elk verkocht artikel wordt weer gewoon betaald."

Van Der Lof (VDL) is directeur van het gelijknamige Haagse bewakingsbedrijf. Hij is vanaf 1 augustus onder contract bij honderd winkeliers in de Haarlemmerstraat. Om het aantal diefstallen te verminderen. Net als John Wayne leveren Van der Lof en zijn kornuiten grootse prestaties zonder veel poespas of emoties. "Wij beschikken over bepaalde verbale capaciteiten waardoor het er een stuk rustiger aan toe gaat. Nee, we dreigen niet en we schelden niet. We leveren netjes werk af. Geen wildwest-toestanden", aldus Van der Lof. Een spitsvondige, degelijke held, de verpersoonlijking van wat heel veel mannen ook wel zouden willen zijn. Op de vraag van de journalist of hij niet wat veel op straat is, zegt hij: "Hoe had jij anders van winkel naar winkel willen gaan?" Trots gaat hij verder: "Zie je, je vloert mij verbaal niet zo snel." Mocht hij ooit de beschikking krijgen over een ros, laat het dan wel een witte zijn. Hij is namelijk ook nog een redder van vrouwen, een echte ridder. De directeur van de "Broekenspecialist" over deze karaktertrek van onze held: "Ik heb allemaal vrouwen in de winkel staan en het is een geruststellend idee dat die bij onraad bij Ruud terecht kunnen." Tijdens zijn ronde draait Van der Lof plots om zijn as en zegt: "Zo houdt ik vier winkels in de gaten. Dit is je reinste preventie."

Er schijnt meer gestolen te worden. In het eerste half jaar werden er ruim tweehonderd winkeldieven gepakt in de Haarlemmerstraat. Niet verwonderlijk wat mij betreft, de armoede neemt toe onder jongeren, bejaarden, uitkeringsgerechtigden en migranten en niet te vergeten de tot "illegaal" bestempelde mensen die in ons land wonen. Niet verwonderlijk ook, gezien de ongekende groei van het aantal tot waanzinnige hebzucht opfokkende reclames die je overal tegenkomt. Rijk of arm, iedereen wil meer hebben of consumeren, lijkt het. De rijken voorzien zichzelf van meer en meer via fraude, lagere belastingen en het betalen van lage lonen aan hun loonslaven. Vanzelfsprekend ligt de nadruk voor wat betreft de aandacht die de media aan criminaliteit geeft bij winkeldiefstallen en uitkeringsfraude. We worden overspoeld met een constante stroom berichtjes over allerlei diefstalletjes. Die stroom vond haar dieptepuntje in het Leidsch Dagblad, precies een week voordat VDL aan de slag ging. De krantenlezer moest blijkbaar rijp gemaakt worden voor meer controle op straat.

Toen kwam Van der Lof in het verhaal. De gewone man, zo van de straat in het directeurs-pak gehesen, opgeroepen om de orde te gaan handhaven in een tijd dat de zelf opgeroepen hebzucht volledig uit de hand begint te lopen. Een gewone gemiddelde stoere man, die wellicht onder Joegoslavische omstandigheden tot enge dingen in staat zou zijn. Als het kapitaal het vraagt, als de macht het wil haalt de gewone man zijn aangeleerde machismo uit de kast en toont het in vol ornaat aan de wereld. Een gewone man die zijn collega-gewone mannen en vrouwen moet gaan controleren en daar voor betaald krijgt. Honderd gulden per uur, samen delen met z'n maat. Een gewone man, ook met z'n hebzucht. Op de dag dat VDL begon werd ook bekend dat een ander bewakingsbedrijf een half jaar lang een beeld- en geluidsapparatuurzaak geplunderd had die ze moesten bewaken. Grappig ook dat meteen al bleek dat VDL eigenlijk niet eens mag beveiligen. Van der Lof is niet erkend als bewakingsdienst door het ministerie van Justitie. De ordebewaker die zelf de regels schendt. Snel schakelde hij een ander beveiligingsbureautje in, genaamd Integra.

Nou ja, Van der Lof heeft tenminste een betaalde baan en maatschappelijke acceptatie. Helaas produceert hij niets dan stoerheid, geen voedsel en geen verzorging, geen diensten en geen amusement (hoewel?). Net zo zinloos werk als de "echte" staatsbeveiligers, de militairen, politie en douaniers. De ene maakt een boekje voor je op het stadhuis, een paspoort, de andere controleert een stuk verderop aan de grens of het goed gedaan is. Ze bevestigen allemaal elkaars belangrijkheid en tezamen de geestdodende orde van het systeem. Het systeem dat door de stijgende productie, de stijgende hebzucht en de stijgende controle van rijk over arm onherroepelijk richting milieucatastrofe lijkt te gaan.

Alle citaten uit dit stuk zijn afkomstig uit het Leidsch Dagblad tussen 22 juli en 4 augustus, en uit het Leids Nieuwsblad van 6 augustus. Ben je man en bewonder je John Wayne en wil je ook de orde helpen bewaken bel dan met VDL: 070-3670911.

Terug