De Peueraar 30, februari 1993

Auteur:


Gemeente nekt migrantenproject

Het migrantenproject is een project van de Stichting Sociaal Cultureel Werk in Leiden. De gemeente heeft besloten om dat project voor ongeveer 50 procent weg te gaan bezuinigen. De Peueraar staat kritisch tegenover het sociaal-cultureel werk, en de bedoelingen die de overheid daarmee heeft. Desondanks zijn we toch uit gaan zoeken wat de redenen zijn voor deze bezuiniging. Hiervoor hebben we gepraat met iemand van het project en enkele van hun stukken over de bezuiniging gelezen. Dit stuk is het verslag daarvan. Een verslag dat gaat over een gemeente die helemaal geen mentaliteitsverandering ten aanzien van migranten wil.

Het migrantenproject

Het migrantenproject is in 1990 opgestart. Het is gericht op de buurthuizen in Slaaghwijk, Noord (Noorderkwartier, Groenoord, de Kooi) en de binnenstad. Het heeft als doelstellingen:

De bedoeling van dit alles is om de buurthuizen voor iedereen tot een plek te maken waar hij of zij zich welkom voelt. Dat gaat in de zogenaamde achterstandswijken onder andere niet zo makkelijk omdat mensen daar hutje mutje op elkaar wonen in veel te gehorige flats. Daar komt natuurlijk burenruzie van. Het migrantenproject heeft geprobeerd hier een positieve bijdrage aan te leveren door behalve concrete activiteiten voor migranten op te zetten, ook te werken aan een mentaliteitsverandering ten gunste van allochtonen. Volgens Katrien van de Westeringh van het migrantenproject is dat gelukt. In het buurthuis waar zij heeft gewerkt is er een sfeerverbetering. Mensen spreken elkaar nu eerder aan op racistische "grappen".

De gemeente

Maar de gemeente is niet tevreden. Dus wordt er bezuinigd. Het migrantenproject kreeg voor 80 uur per week medewerkers betaald. Vanaf 1 januari 1993 moeten het migrantenproject en het meiden/vrouwenproject het samen doen met 86 uur. Beide projecten worden samengevoegd omdat ze volgens dezelfde opzet werken. Deze bezuiniging is er niet gekomen omdat 'we' het allemaal met minder moeten doen in deze moeilijke tijden. Want de gemeente heeft 10 miljoen meer te besteden dan het vorige begrotingsjaar. Deze bezuiniging vloeit voort uit gemeentelijke onvrede over het werken aan een mentaliteitsverandering. De gemeente verwoordt het zelf zo:

"Ondanks dat vanuit gemeentezijde herhaaldelijk is aangegeven dat een verschuiving moest plaatsvinden naar het opzetten en het uitwerken van concrete activiteiten ten behoeve van de doelgroepen, heeft de nadruk van de projecten ook in het afgelopen jaar voornamelijk gelegen op het in gang zetten van een mentaliteitsverandering." Doe maar concreet, dan doe je al moeilijk genoeg, lijkt het motto. "Alhoewel wij ons realiseren dat een mentaliteitsverandering een zaak van lange adem is, blijven wij van mening dat dit eerst en vooral kan worden gerealiseerd door het aanbieden van concrete activiteiten voor de doelgroep." Verder schrijft de gemeente in de nota "Allemaal Leidenaars" dat er meer aandacht moet komen voor de toegankelijkheid van de algemene voorzieningen. Zoals buurthuizen bijvoorbeeld.

Iris de Ruiter, coördinator van het meiden/vrouwenproject:" De gemeente vindt het niet belangrijk dat we werken aan een mentaliteitsverandering in de buurthuizen ten aanzien van migranten, meiden en vrouwen." De gemeente vindt het belangrijker concrete activiteiten voor "de doelgroepen" te organiseren. Daarmee impliciet de oorzaken van de problemen bij hen leggend. Want met hen moet blijkbaar iets gedaan worden. Niet met de mensen die zich racistisch en/of seksistisch gedragen.

Mocht het allemaal moeilijker worden voor migranten in Leiden, dan zal het aan de gemeente niet gelegen hebben. Wat heeft de gemeente zijn best gedaan om van het migrantenproject te maken wat de gemeente het beste leek. Er is in 1992 zelfs een begeleidingscommissie ingesteld voor het migrantenproject en het meiden/vrouwenproject. Deze commissie bestond uit iemand van het project zelf, directie en bestuur van stichting Sociaal Cultureel Werk in Leiden, een deskundige en de directie Welzijn. Doel was "het ondersteunen van de projecten naar een meer succesvolle formule." Aangezien directie Welzijn vond dat het project voor 51 procent wegbezuinigd moest worden, meende men blijkbaar dat het begeleiden niet zo gelukt was.

De medewerkers van het migrantenproject begrijpen niet hoe het resultaat van hun project beter kan worden met minder inzet. Door meer uitvoerend werk zal de positie van allochtonen niet beter worden. Meer activiteiten leiden hooguit tot meer bezoekers die weer verdwijnen als de projecten ophouden te bestaan. Daarom moet het migrantenwerk in het buurthuis verankerd worden De bezuiniging op het migrantenproject zal tot gevolg hebben dat het activiteitenaanbod voor groepen die nauwelijks of niet deelnemen aan het buurthuis komt te vervallen. Want de buurthuizen hebben geen tijd om vernieuwende emancipatorische en interculturele activiteiten te ontwikkelen.

Het is nu half januari 1993 en het is nog niet duidelijk wat de bezuinigingen zullen gaan betekenen. Dus kan het migrantenwerk geen activiteiten plannen. Want wie weet wie er straks weg moet bij het project. En wat er daarna nog gedaan kan worden. Blijkbaar hechten de beleidsmakers er niet aan dat op tijd te regelen.

Terug