De Peueraar 30, februari 1993
Auteur: Ex-bewoners Van der Waalstraat 19-b
Per eind november 1992 hebben wij een bovenhuis aan de Van der Waalstraat gekraakt, na 2 jaar onnodige leegstand. Eigenaar Arie Bunnik heeft dat echter nooit kunnen verkroppen; hij kon het huis namelijk aan de straatstenen niet kwijt. Dat is trouwens heel logisch: het huis is klein, zat vol paddestoelen, heeft geen cv en geen tuin, wel de nodige lekkages en een ouwe smerige ex-slagerij eronder. Na een beetje opknapbeurt viel er overigens prima te wonen, maar ik kan me voorstellen dat de afgelopen 2 jaar niemand zo gek was om daar 200.000 gulden voor neer te tellen.
Op een gegeven moment kwam Rob Koenrades ten tonele; voor 150.000 gulden deed ie het. Koenrades durfde zelfs met ons te komen communiceren, waaruit een overeenkomst voortvloeide. Hij zou het huis per 20 januari 1993 kopen en wij konden blijven tot 20 februari. Per slot van rekening waren de paddestoelen weg sinds wij er waren en een aantal noodzakelijke reparaties door ons verricht. Last but not least was het huis 50.000 gulden goedkoper geworden (met ons erin kon Arie toch echt niet langer wachten met het zakken van de prijs)!
Maar ondanks deze overeenkomst, die Bunniks verkoop niet in de weg zat, bleef deze slager zich opvreten over het feit dat zijn lieve huis gekraakt was, zijn huizepuisje waar hij in de 2 jaar dat het leeg stond zo liefdevol voor had gezorgd dat de paddestoelen uit de muren kwamen zetten.
Op zaterdag 16 januari 1993 is hij ons dank komen betuigen, voor onze goede zorgen voor z' n huisje. Niet alleen, nee, met 15 slagersknechtjes maat kleerkast. Vanzelfsprekend had Bunnik nooit een mondelinge of schriftelijke poging gedaan ons te bedanken. Jammer overigens dat we niet thuis waren om de dankbetuiging persoonlijk te ontvangen, had ie nog dieper in de strafrechtelijke nesten gezeten. Ons huis werd door de slagersknechtjes illegaal betreden en leeggeroofd. Zij verwelkomden eveneens (zeer verdacht) ter zelfde tijd niemand minder dan Koenrades, onze trouwe onderhandelingspartner!! Koenrades, die zo'n beetje letterlijk in z' n broek scheet (stinken deed het zaakje in ieder geval) had 'voor de zekerheid' ongeveer 15 'vriendjes' uitgenodigd om diezelfde middag nog z'n house warmingparty te houden. Om en rond het huis stonden als een stel strontvliegen ongeveer 20 domme sensatiejongeren uit de buurt allerlei loze onzin uit te kramen. Volwassen buurtgenoten waren overigens niets beter, maar dat komt straks. Dit was de eerste onaangename verrassing van die dag, waarna er meer zouden volgen.
Toen we dezelfde middag aangifte deden van diefstal, huisvredebreuk, inbraak en vernieling spoot de dienstdoende agent de bekende onnodige vernederingen als "je lult lekker jij" en "helaas gaat woonrecht boven eigendomsrecht" en was vervolgens nauwelijks bereid stappen tegen kleine crimineel Bunnik te ondernemen. Toen we lieten merken niet zo blij te zijn met deze inactiviteit, werd er gezegd: "En als je nu je grote bek niet houdt, doe ik helemaal niks meer voor jullie".
De kit had ons vertrouwen toch al nooit gewekt, zeker niet nadat de heren 's middags op hun dooie gemak na 20 minuten pas aan kwamen kakken, nadat gebeld waren door een vriend van ons die het zag gebeuren. Ook de wet deed ons onaangenaam verrassen; die zegt namelijk dat "tijdelijke diefstal" geen diefstal is. Je mag gewoon inbreken, iemands (persoonlijke) spullen meenemen zonder medeweten, laat staan toestemming, ze 'ergens' opslaan, zorgen dat je een paar dagen niet bij je spullen (onder andere paspoorten!!!!) kan, als je maar netjes naar de politie opbelt (zoals onze slager deed) om te zeggen dat je ze hebt en waar je ze hebt. Mensen, grijp je kans!
Tenslotte hebben we een fijne ervaring met de buurt die tot dan toe extreem vriendelijk was geweest, maar in wezen zo braaf, zo safe, zo laf dat zij die thuis waren erbij stonden en er naar keken zonder ook maar 1 centimeter solidariteit bij zichzelf toe te laten en - sterker nog - eerdergenoemde vriend weigerden de telefoon te laten gebruiken. Bravo!!
Het lijkt of de hetze tegen krakers zich voortzet en dat als je geld hebt en je doet iets dat niet mag dat niet zo heel erg gevonden wordt (een junk die uit een winkel iets van ƒ 4,95 jat zit een nacht zo niet langer vast). Welnu, moge het doordringen dat we niet zo'n gemakkelijke prooi zijn, al lijkt het misschien zo en dat er naast het slappe strafrecht ook nog zoiets als civiel recht bestaat. Toevallig duurt eerlijk het langst! Tot ziens, heer Bunnik.