De Peueraar 30, februari 1993

Auteur: Harry Westerink


(Dwarsligger)

"De" ziekelijke politiek

Als buitenparlementaire actievoerder kom je nu en dan, en soms zelfs ijzingwekkend vaak, in aanraking met "'de" politiek. Op lokaal niveau vind je "de" politiek in het stadhuis, in een deftige zaal met geleerde meneren en mevrouwen. "De" politiek gaat aan de burger voorbij, zoals op TV het nieuws voortraast. De burger zit erbij en kijkt ernaar. Hij of zij gelooft in het sprookje van de vertegenwoordiging van het volk, en heeft het afgeleerd (beter: nooit aangeleerd) om in zijn of haar persoonlijke leven vorm te geven aan een andere vorm en inhoud van politiek. Een totale, volwassen, doorleefde politiek, van slaapkamer tot lopende band.

"De" Leidse gemeentepolitiek gaat helemaal nergens over. Op informatiemiddagen en -avonden, tijdens een overleg, in de wandelgangen maakt de actievoerder gemeenteraadsleden, wethouders en burgemeester mee. En ambtenaren. De actievoerder leest de plaatselijke kranten en houdt zich ook op andere manieren op de hoogte. De actievoerder blijft zich om tactische motieven welwillend opstellen, maar de tenen zijn gekromd. Na een periode van intensieve contacten met "de" politiek is de nuance zoek. De keuze van voor of tegen wordt een luxe, of een lachertje. De actievoerder baalt. Ik baal.

"De" Leidse politiek is een zeepbel. Ik ga hem doorprikken. Neem nu de B en Weetjes, het omhoog gevallen samenraapsel van onbenullen en pietluttigen. Burgemeester en wethouders lieten onlangs, tijdens de gemeentelijke nieuwjaarsreceptie in de Leidse Schouwburg, zien wat ze zijn en wie ze zijn: een stelletje derderangs grappenmakers. Als een provinciaal cabaretgezelschap vermaakten ze het Leidse publiek met melige moppen en gevaarlijke desinformatie. Met Toon Hermans-hoedjes op en spiekbriefjes in de hand brachten ze de lokale. bourgeoisie aan het schuddebuiken. Burgervader Goekoop prietpraatte erop los: "Leiden had een buitengewoon goed jaar. Terwijl de rest van de wereld in brand stond, gebeurde er in Leiden helemaal niets." Zelfs discriminatie en racisme gaat aan Leiden voorbij, aldus de klootzak, en hij voegde eraan toe: "Maar kijk uit, het kan hier ook elk moment uitbreken. Wij zullen als gemeentebestuur duidelijk maken dat daarvoor geen plaats is." De actievoerder tiert: "Uitbreken, het woord alleen al! Alsof het om een geslachtsziekte of zo gaat." Het cabaretprogramma van B en W zal na deze amusementsavond voortgezet worden in het stadhuis. Het hele jaar gratis toegang!

In. Leiden gebeurt er in "de" politiek inderdaad helemaal niets. Niets anders dan meer van hetzelfde. Neem de geplande parkeergarage van 6 verdiepingen in het zogenaamde MediPark achter het NS-station. Waar hebben we dergelijke zonsverduisteringen meer gezien? Of het volplempen van het Vrouwenkerkplein met "galerie-achtige horeca". Een kroegplein met hangende tuinen en 4 maisonnettes (ook wel huizen genoemd). Tel uit je winst en leve het gebrek aan uitzicht en groen in de binnenstad! Of het minieme en uiterst zuinige plannetje van een party- en zalencentrum, een kantoorflat van 10 verdiepingen, een megabioscoop, een hotel en een veehandelscentrum op het parkeerterrein van de Groenoordhallen. De projectontwikkelaar denkt er jaarlijks een miljoen bezoekers mee naar Leiden te halen. Maar hier wonen en vertoeven toch al (genoeg) mensen, of staat de stad soms leeg? Leeg staan enkel kantoorgebouwen, hotels en verkrotte panden.

In het kader van de opheffing van de armoedestatus van de gemeente Leiden per 1 januari 1993 heeft men alweer een ton geld over de balk gegooid met het ontwerp, de presentatie en de invoering van een nieuw gemeentelogo. De gestileerde leeuw met zwaard en schild met 2 sleutels is vervangen door 2 gekruiste sleutels die een deur openen. Het oude logo heeft "'nooit volledig ingang gevonden", en "het diende als een soort keurmerk voor vuilniszakken". De actievoerder gruwt: "Het nieuwe logo opent deuren die voor de onderklasse gesloten blijven."

Het Leidse NS-station wordt duurder dan de bedoeling was. Een eentonig verhaal bij grootscheepse projecten. En haastig, als een kantoorklerk, gaat wethouder van economische zaken en verkeer Joop Walenkamp in Den Haag om extra geld smeken voor de bestrijding van het virus parkeergarageritis. De actievoerder grijnst: "Haha, gefopt!".

In de hal van het Stadsbouwhuis staan vitrines waarin verzamelaars van allerlei stompzinnigheden de ruimte krijgen om aan de rondtrekkende en laagvliegende ambtenaren hun prullariacollecties te tonen. In een van de vitrines liggen pleerolhouders. Pleerolhouders? Ja, er zijn mensen die dat soort dingen verzamelen, en dus worden ze uitgestald in een van de gemeentelijke gebouwen. Bij pleerolhouders hoort pleepapier. Ook dat ligt in de vitrine. Pleepapier met onder andere bedrukte afbeeldingen van hoofden van linksige politici als Joop den Uyl en Wim Kok. De actievoerder walgt: "Ik heb er schijt aan!"

"De" Leidse politiek is leuk. "De" Leidse politiek is lachen. De burger grinnikt of haalt de schouders op. "De" politiek is zo ver weg. Maar af en toe mag de burger meedenken. De gemeente heeft een prijs uitgeschreven voor het beste idee voor een andere inrichting van het Stadhuisplein. De eerste, tweede en derde prijs bedragen respectievelijk 1.000, 500 en 250 gulden. Inzendingen zijn tot 15 maart 1993 welkom. In de jury zitten een stedenbouwkundige, een architect, wat ambtenaren die vaak uit het raam willen staren, en wethouder van volkshuisvesting en ruimtelijke ordening Tjeerd van Rij. Wedden dat het een parkeergarage, een kantoorflat of een andersoortig stulpje van 8 verdiepingen wordt?

Terug