De Fabel van de illegaal 52/53, zomer 2002

Auteur: Eric Krebbers


Antisemitisme op Indymedia-website

"De joden horen op de bodem van de Rode Zee thuis." Op de website van Indymedia kan iedereen zijn ei kwijt, ook antisemieten. De internet-activisten van het "independent media-project" hebben kennelijk minder problemen met antisemitisme dan met "censuur".

Om niet afhankelijk te zijn van de commerciële media, heeft men vanuit radicaal-linkse hoek altijd weer eigen projecten opgezet, zoals kranten, tijdschriften, radio- en tv-zenders, en tegenwoordig ook websites. Linkse media zijn er om voor links belangrijke informatie door te geven. En ze dienen meestal ook als platform voor het ontwikkelen van linkse analyses en voor discussies over verzet. Welke discussies en analyses precies aan de orde komen bepaalt meestal de redactie, of soms de organisatie waaraan het medium verbonden is. In het geval van de Fabel-krant tegen racisme worden de lijnen gezamenlijk uitgezet door de hele groep, aan de hand van de politieke praktijk van De Fabel en de daarover gevoerde discussies. Hoofdlijnen voor De Fabel zijn op dit moment de groeiende repressie tegen illegalen, de opkomst van extreem-rechts, nationalisme, antisemitisme en fundamentalisme, en het verzet tegen al deze ontwikkelingen. Verder werkt De Fabel via de krant aan een werkbaar links en anti-patriarchaal analysekader rond bevolkingspolitiek. De redactie schrijft de artikelen zelf, of benadert anderen voor een stuk. Voor artikelen die geen bijdrage leveren aan de gewenste analyses en discussies is er geen plaats in de krant.

Postmodern

Heel anders ligt dat bij een post-modern 1 medium als Indymedia, waarbij vooral de strijd voor de vrijheid van meningsuiting en tegen "censuur" centraal lijkt te staan. In principe staat het iedereen vrij om een bijdrage te plaatsen op de website van Indymedia. Die maakt daardoor de indruk van een snel groeiende warboel van totaal uiteenlopende stukken. In enkele seconden uitgebraakte onzinnige gedachtenspinsels wisselen af met scherpe inhoudelijke analyses waaraan uitgebreide discussies vooraf gingen. Daarbij wordt alles als gelijkwaardig gepresenteerd. In die zin onderscheidt Indymedia zich nauwelijks van de rest van het internet. Activisten en geïnteresseerden kunnen de werkelijk belangrijke stukken nauwelijks nog vinden in deze postmoderne kakofonie. Tegenstanders van links hoeven zo niet eens hun toevlucht te nemen tot "censuur": links maakt de serieuze informatie op deze manier namelijk zelf al ontoegankelijk.

De medewerkers van Indymedia zien graag discussies op hun website. Na elk artikel is er daarom de ruimte gecreëerd om te reageren. En dat gebeurt dan ook vrij veel. De gevoerde discussies en woordenwisselingen worden echter niet duidelijk geïnitieerd of zelfs maar enigszins gestuurd. Ze worden eenvoudigweg volledig aan het toeval overgelaten. En omdat in postmoderne kringen iedereen recht heeft op zijn eigen mening en eigen waarheid, wordt fundamentele kritiek al snel tot "censuur" bestempeld. Het gevolg is een willekeurig, richtingloos botsen der meningen, van waaruit nooit serieuze linkse standpunten of strategieën ontwikkeld worden, en waaraan nooit door iemand een praktische conclusie verbonden wordt. Dat zou overigens ook nauwelijks kunnen omdat het, door het gebruik van schuilnamen, zelden duidelijk is met wie men op Indymedia eigenlijk van doen heeft.

Prullenbak

Veel van de discussies op Indymedia beginnen wanneer iemand iets schrijft dat nogal rechts is. Daarop reageren dan linkse individuen die daar terecht niet van gediend zijn. Gevolg is meestal een discussie waarin de linkse uitgangspunten ter discussie staan. Zulke discussies helpen links geen zier verder. Integendeel, dat zijn gewoon rechtse discussies. In principe kan er binnen links geen discussie zijn of bijvoorbeeld racisme of antisemitisme soms begrijpelijk of zelfs okee zijn. Aan de hand van nog onduidelijke maatstaven bekijken de leden van de Indymedia-redactie achteraf of bijdragen er mee door kunnen. Is dat niet het geval, dan worden ze in de "censuur"-prullenbak gedaan. De artikelen daarin blijven echter gewoon voor iedereen toegankelijk. Rechtse troep wordt dus nooit werkelijk verwijderd. Zo lijkt het alsof "censuur" voor Indymedia een groter kwaad is dan onderdrukking en uitbuiting. Maar het verwijderen van rechtse propaganda is geen censuur. Integendeel, het is een belangrijk deel van de linkse strijd!

Door haar beleid van "open publishing" loopt Indymedia het risico een afspiegeling te worden van de opvattingen in de maatschappij, en die worden zoals bekend steeds rechtser. Wanneer men zelfs op dit soort alternatieve websites al rechtse meningen aan kan treffen, dan wordt de normaliteit van die opvattingen nog eens extra bevestigd. En dat is precies wat er nu gebeurt met het snel groeiende antisemitisme. Want naast steekhoudende kritiek op het geweld van de Israëlische staat, bevat de Indymedia-website inmiddels ook al meer dan 100 als antisemitisch te beschouwen stukken en uitspraken. Slechts een tiental daarvan bevindt zich in de open "censuur"-bak. Tegen de rest heeft de redactie kennelijk geen bezwaar. Of in het gunstigste geval heeft men het niet als zodanig herkend. Linkse activisten hebben immers veelal weinig kijk op antisemitisme. Dat is wellicht ook een van de redenen dat van alle rechtse opvattingen juist het antisemitisme als eerste nadrukkelijk de open deur van Indymedia binnenstapt.2

Noten


Slangen en vampiers

Een kleine selectie van de inmiddels meer dan 100 antisemitische teksten en uitspraken op Indymedia. De Fabel publiceert ze met grote tegenzin. Maar omdat veel activisten de afgelopen tijd beweerd hebben dat het wel meevalt met het antisemitisme, ziet De Fabel zich toch genoodzaakt om deze troep hier af te drukken. Slecht een enkele van deze teksten is door de Indymedia-redactie in de open toegankelijke "censuur"-prullenbak geplaatst. Eventuele vertalingen zijn van De Fabel.

Joodse samenzwering

Shoah

Joodse eigenschappen

Nazi's

Oorlog tegen joden

Antisemitisme

Terug