De grensverleggende feministische staking in Spanje

In Spanje werd de oproep tot staking gedaan in de naam van het feminisme: 8 maart zou een Huelga Feminista worden, met als strijdkreet “Als we stoppen, stopt de wereld!”. En als Spanje misschien niet helemaal tot stilstand kwam, protesteerden tienduizenden gedurende de dag en mobiele piketten blokkeerden wegen, openbaar vervoer, winkels. Werknemers in de publieke en private sector (leraren, journalisten, hulpverleners, schoonmakers (las kellys) en dergelijke) kwamen in actie. Oorspronkelijk opgeroepen door radicale vakbonden (de CNT, CGT, Solidaridade Obrera, onder andere), samen met honderden feministische collectieven en andere politieke groepen, dwong de buitengewone weerklank ervan uiteindelijk ook de grotere vakbonden van de Spanjaarden (de CCOO en de UGT) om mee te doen, en hun achterban op te roepen tot een werkonderbreking van twee uur, waar ongeveer zes miljoen mensen aan deelnamen. (El Pais 08/03/2018). In de avond kwam de slotact, met massale demonstraties in de Spaanse steden (met een half miljoen mensen in zowel Madrid als Barcelona). En voor degenen die de straat niet op konden, werden gebaren van solidariteit verveelvoudigd (zoals een schort gehangen in een raam of op een balkon, door vrouwen die zouden kunnen ophouden te voorzien in zorgbehoeften). Als een “feministische staking” was het doel nooit om “productie” gewoon te sluiten, maar om “alles” te sluiten: productie en consumptie, dienstverlening, transport, enz.; om de veelheid aan verschillende activiteiten die toegewezen worden aan vrouwen (en waardoor ze gedefinieerd en onderdrukt worden als ‘vrouwen’) te ondermijnen die de reproductie van de sociale relaties van het kapitalisme verzekeren; om een eind te maken aan het geweld tegen vrouwen, het geweld dat de onderdrukking en uitbuiting van het patriarchaat verzekert (in Spanje, waar in de afgelopen veertien jaar duizend vrouwen zijn vermoord, vaak door mannen die ze kennen, dragen ze tweemaal de last van onbetaald huishoudelijk werk, en wanneer betaald, gemiddeld dertig procent minder verdienen dan mannen). Wat dus uiteindelijk op het spel stond en staat, zijn de overlappende (praktische, institutionele en lichamelijk-conceptuele) binaries en grenzen die steken achter de mannelijk-gecentreerde, hiërarchische seks-gendered wereld waar het kapitalisme op gestoeld is. Het doel maakte de staking onvoorspelbaar rebels. Maandenlang was de verspreiding en en discussie het werk geweest van oudere, horizontale netwerken van solidariteit en strijdbaarheid, terwijl er nieuwe fora en relaties ontstonden en gedurende een dag lang de pleinen en straten van de steden zich vulden met leven in plaats van koopwaar.

In De grensverleggende feministische staking in Spanje (Global.info)