In hoeverre is de Syrisch-Koerdische PYD een bevrijdende kracht?
In October 1998, under Turkish pressure, Ocalan was made to leave Syria. He fled through several countries until Turkish agents captured him in Kenya. But much of his Syrian infrastructure remained. Later it would be revamped as the Democratic Union Party, or PYD. The PYD taught its followers to focus on the fight in Turkey, not Syria. Instead of organising a struggle for Kurdish civil and national rights at home, the PYD sent nationalist young men to join the insurgency across the border. The party (and others too) played a confusing role during the 2004 Syrian Kurdish intifada. On the one hand, many PYD-affiliated Kurds were arrested and abused, and some detained for years, for their anti-regime activities; on the other, Kurds sometimes reported that the PYD assisted the regime in suppressing the uprising. When the 2011 protest movement erupted, Kurds formed a key component. Arab Syrians showed their appreciation by chanting “Azadi” – the Kurdish word for freedom. The revolutionary leader Meshaal Temmo, supporting resistance to the regime and self-determination for all, described the Kurds as “an inseparable part of the Syrian people”. The regime assassinated him in October 2011. The PYD, meanwhile, repressed Kurds who protested against Assad. Interviewed for our book “Burning Country”, activist and aid worker Serdar Ahmad complained, “It was the PYD which stopped our [2004] Kurdish revolution, just as in 2011 it was the PYD that acted as Assad’s shabeeha in the Kurdish areas, beating protestors with sticks.” In July 2012, hard-pressed against the developing the Free Syrian Army challenge, the Assad regime made an orderly withdrawal from Kurdish-majority areas, handing over security installations to the PYD. A transfer of authority, therefore, rather than a liberation.
Robin Yassin-Kassab in ‘Democratic Confederalism’ or Counter-revolution? (NewArab)
Heel interessant artikel! En er staan nog veel schokkender dingen in:
“Change demographics” lijkt me een eufemisme voor etnische zuiveringen… Ik heb me altijd al afgevraagd hoe de grenzen van een onafhankelijk Koerdistan nu precies zouden moeten lopen. Net als in de Kaukasus en de Balkan hebben we het over gebieden die etnische lappendekens vormen, dus iedere poging om daar tot een natiestaat te komen leidt onherroepelijk tot dit soort ellende.
Tja en dan die bereidheid om bondgenootschappen aan te gaan met fascisten – het zijn harde woorden, maar ik vrees dat ze maar al te waar zijn.
Dit kort stukje is van begin tot einde onzin. Dit geeft helemaal niet de waarheid weer. Ga eerst praten met de PYD vooraleer je de visie of argumentatie overneemt van de vijanden van de PYD. Overigens, die tegenstanders van de PYD zijn allemaal kleine marginale KDP-gezinde partijtjes (zelfs geen partijtjes, het zijn vaak op clan en familiebanden gebaseerde organisaties). Op het terrein zelf stellen ze niks voor. De Koerden van Rojava hebben hun de rug toegekeerd omdat ze zagen dat de lijn dat deze partijen volgden, regelrecht leidde tot sectarisch geweld en het invoeren van de oorlog in Rojava, met alle destructie en menselijk leed als gevolg. Gelukkig is dat voorkomen door de sterke positie van de PYD. Sindsdien is Rojava uitgezuiverd van alle jihadistische groepen en dergelijke en het is daar beter dan in de rest van Syrië. Ge kunt het de PYD niet kwalijk nemen dat ze zich niet laten opjutten door internationale en lokale imperialisten en gelijk dolle honden het regime en de overige minderheden niet aanvallen. Wat de PYD doet, is het beste voor het Koerdische volk en de Arabische, Assyrische… buren die mee met hun in en rond Rojava leven. Die beschuldigingen van etnische zuiveringen en het veranderen van de demografie is totaal niet waar en is ook weerlegd. Diegene die deze beschuldigingen uiten zijn trouwens jihadistische en andere weinig democratische organisaties die uit Rojava weggejaagd zijn. (En maar goed ook voordat het daar ook een bloedbad werd). Sterker zelfs, er zijn in Rojava een 6 tal vluchtelingenkampen, gerund door de PYD, waar mensen opgevangen worden die uit andere streken van Syrië gevlucht zijn, gevlucht van jihadistische barbaren of het regeringsleger.
Het spijt me maar de bronnen van dit artikel zijn niet de jhadistische groepen waarvan er inderdaad zoveel zijn in Syrië. Ook wij zijn solidair met de strijd in Rojava, kijk onze site er maar op na, maar we zullen toch open moeten blijven staan voor serieuze kritieken zoals die in dit stuk beschreven staan. En ze niet te gemakkelijk wegwuiven. Laten we proberen te leren van de lange en dramatische linkse geschiedenis van het kritiekloos achterna lopen van bevrijdingsbewegingen, en niet die fouten steeds opnieuw maken. Wat natuurlijk ook niet wil zeggen dat we elke kritiek klakkeloos moeten geloven.