Joke Kaviaar: Een kroning zonder taart is een koning niets waard!

Een gekroonde Willem-Alexander.
Een gekroonde Willem-Alexander.
We kunnen ons de komende maanden weer verheugen in Oranje-gekte. De media zullen geen kans onbenut laten om ons eraan te helpen herinneren dat we feest moeten vieren en onze huizen vol moeten hangen met oranje parafernalia. Hoezee!

De Oranje-gekte. Een man, Erwin is zijn naam, gooide een slordige twee jaar geleden een object naar de gepantserde gouden koets. Langdurig voorarrest werd zijn lot. Hij zou gek zijn, moest opgenomen worden, vond het OM. Lekker makkelijk, noem een politiek opponent maar gek en we hoeven het er niet meer over te hebben.

Vijf maanden werden het gisteren in hoger beroep, een vonnis ingegeven onder meer omdat hij zou hebben geroepen, ik citeer uit het vonnis: “oplichters” en/of “profiteurs” en/of “fascisten” en/of “dieven” en/of “nazi’s” en/of “verraders”. Termen gebruikt voor lieden die geacht worden om te worden genoemd: “hare koninklijke hoogheid”, “majesteit”, “graaf”, “prinses” en “jonkheer”. Geen hoogdravende titel is teveel voor dat stelletje pedante uitzuigers eerste klas. Het zijn allemaal titels die als vanzelfsprekend worden toegekend, verguld met paleizen, kluizen vol geld, koetsen, paarden en bedienden.

Wel, degenen die gek zijn in deze samenleving, zijn volgens mij de mensen die Beatrix en haar zoon de troonopvolger en zijn vrouw de medetroonopvolgster zoveel hulde doen toekomen. Gek, omdat ze zich graag laten bestelen. Gek, omdat ze stijf van verering langs de kant van de weg met vlaggetjes staan te zwaaien. Gek is niet de man of vrouw die een andere mening is toegedaan en daarvoor nu wordt veroordeeld. Een zoveelste vonnis in naam van de koningin, wier portret alle rechtszalen ‘siert’. Nu ja, ze passen ook wel bij elkaar: de ‘rechtspraak’ en de ‘koningin’. Rechters moeten wel een veroordeling uitspreken over iemand die de koningin anders aanduidt dan met eretitel zus of zo, want zij spreken ‘recht’ in naam van de koningin. Vooringenomen? Nee…

Nu zou ik persoonlijk niet voor een waxinelichthouder hebben gekozen om mee te gooien, want zo’n ding heeft geen symbolische waarde of visueel effect. Veeleer zou een emmer stront en pis op zijn plaats zijn geweest. Of bloed, of iets dat goed lijkt op bloed. Nog steeds zou de uitvoerder van een dergelijke actie hard zijn aangepakt, maar het was zichtbaarder geweest dan het krasje van het object van Erwin. Foto’s van de besmeurde koets zouden over de hele wereld zijn gegaan, nog voordat een van de slaafjes van Beatrix het van haar pracht en praal af had kunnen poetsen.

Maar! Laten we het leuk houden! Het is tenslotte feest. Felicitaties voor Willem-Alexander de Super-Nederlander zouden op enig moment wel op hun plaats zijn. Een smakelijke verrassing. Iets dat past in de traditie van eerbetoon aan de omhooggevallenen, de arrogantie van de lintjesuitdelers, de hoogmoed van de gratieverleners. De terugkeer van een verloren traditie, de slapstick der satire. De goede verstaander begrijpt het al: Bakkers Brigades aller streken, verenigt u!

Het luchtigste deeg, de zoetste slagroom voor onze nieuwe “Koninklijke Grootheid(swaanzin)”! De smeuïgste grap rond de eerste troonwisseling van deze eeuw! Opdat oude tradities in ere worden hersteld! Tot slot wil ik voorstellen om deze traditie voor te dragen voor de lijst van cultureel ‘immaterieel’ erfgoed, en om Willem-Alexander te vragen als warm pleitbezorger voor dit idee. Geen kroning zonder beloning! Laat de oranje feesten beginnen!

Joke Kaviaar