Journalisten, stop met het interviewen van politici

In de heftige discussie over het interview dat Rick Nieman afnam bij Geert Wilders, ging het vooral over de vraag hóe de nepblonde leider moet worden geïnterviewd. Nieman was nauwelijks kritisch op Wilders, die toch echt de rechtsstaat naar de mallemoeren zal helpen als hij de kans krijgt en daar ondertussen al aan werkt via de invloed die hij heeft op andere partijen. In de discussie kwam ook een item van de BBC voorbij, waarin de journalist wel een paar kritische vragen stelde aan Wilders. Zó moest het, was de tendens van de commentaren. Maar volgens mij is de vraag niet hóe we Wilders moeten interviewen, maar óf we hem moeten interviewen. Ik zal het antwoord meteen geven: nee. En dat geldt niet alleen voor Wilders, dat geldt voor alle politici (…) Toegang tot de macht is niet relevant. Net zoals het werkelijke verhaal van Duitsland in de jaren dertig zich afspeelde in de Joodse buurten in het land, en je dáár moest zijn als journalist, en niet op audientie bij Hitler. Net zoals je toegang moet hebben tot Koerden om Turkije’s ware aard te ontdekken, en het voor een journalist gerust een eer mag heten niet welkom te zijn op het paleis van president Erdogan. En welke journalist komt thuis met een waarheidsgetrouwer beeld van de Verenigde Staten anno nu? Hij of zij die toegang heeft tot Trump, of hij of zij die precies weet wat er speelt in zwart, latino en islamitisch Amerika? Vind ik dan dat je als journalist helemaal niet meer met politici zou moeten praten? Dat niet. Al is het maar omdat de journalistieke regels hoor- en wederhoor voorschrijven. Haal je verhaal, licht een steen, leg je bevindingen indien van toepassing voor aan de verantwoordelijke politicus voor een reactie, en dat is dat.

Fréderike Geerdink in Journalisten, stop met het interviewen van politici(Frontaalnaakt)