Heeft een meervoudig gehandicapte dan geen recht op leven?

Deze keer werd een essay van Daphne Dikken, student medicijnen, geplaatst over de vraag of een mens met ernstige meervoudige beperkingen misschien beter af is als er euthanasie op hem of haar wordt gepleegd. Euthanasie is het op hun eigen verzoek bespoedigen van de dood of ter dood brengen van hevig lijdende, ongeneeslijke zieken. (Dikke Van Dale Online, versie januari 2015). Het is slechts 70 jaar geleden dat mensen in Europa door de staat dood werden gemaakt omdat ze gehandicapt waren. Volwassenen werden gesteriliseerd en er werden wetenschappelijke experimenten op hen gedaan. In totaal werden 360.000 mensen gesteriliseerd en meer dan 300.000 mensen met een aandoening vermoord. Deze massamoord staat bekend als Aktion T4 en betrof mensen met diverse beperkingen. Ook bijvoorbeeld mensen die doof of blind waren, werden gesteriliseerd of vermoord. De Duitsers noemden dit euthanasie, wat het overduidelijk niet was: voor euthanasie is de nadrukkelijke wens van de persoon zelf leidend. Is deze nadrukkelijke wens er niet, dan noemen we het moord. Dat Dikkens in dit essay spreekt over euthanasie, is dan ook schokkend. Wanneer een aankomend arts dit onderwerp bespreekbaar maakt, leidt dat onherroepelijk tot emoties en beroering in de gemeenschap van mensen met een beperking. Vergeet niet dat er in Nederland op 4 mei geen krans wordt gelegd voor deze slachtoffers en dat er geen monument in ons land is om vermoorde en verminkte gehandicapten te herdenken. Alsof het nooit gebeurd is. (Er is overigens wel een monument voor mensen die zowel doof, als Joods waren.) Dikken is student medicijnen. Zij heeft medische kennis en weet hoe het is om arts te zijn. Mogelijk weet ze ook hoe het is om de arts te zijn van iemand met een lichamelijke en/of verstandelijke beperking. Maar Dikken weet daarmee niet hoe het is om een beperking te hebben.

Xandra Koster in Heeft een meervoudig gehandicapte dan geen recht op leven? (Joop)