Opgepakt wegens satire over de politie

Vrijdagavond 16 december, half tien. Ik zit rustig op mijn pc een aflevering van mijn favoriete serie te kijken (activisten zijn ook maar gewoon mensen), als er nogal driftig aangebeld wordt. Dat blijken zes agenten te zijn, die binnenvallen zodra ik de deur open doe en me melden dat ik ben aangehouden op verdenking van opruiing en bedreiging. Ik mag nog net een oppas voor de hond regelen en wat spullen bij elkaar pakken, maar intussen wordt mijn pc losgekoppeld, worden er zes USB sticks weg gegraaid die ik al minstens een jaar niet meer gebruik (je kent dat wel, er is een probleem mee, maar je stelt het uitzoeken en weggooien steeds maar uit) en wordt de laptop van mijn zoon, die uit huis is, maar z’n huiswerk onder moederlijk toezicht maakt, ook ingepakt – mijn protesten dat die laptop niet eens van mij is en dat mijn zoon die nodig heeft voor school mogen niet baten. En ik moet mee naar het bureau aan het Marconiplein in Rotterdam. Rotterdam, waarom Rotterdam? Omdat daar aangifte blijkt te zijn gedaan. Er valt een kwartje. Enige dagen daarvoor heb ik op mijn eigen website, dhjana.nl, een satirisch artikel geplaatst naar aanleiding van het geweld dat door de politie is gebruikt bij de massa-arrestaties in Rotterdam, tijdens de anti-zwarte-piet protesten. (Noot: arrestaties die werden uitgevoerd vóórdat de protesten überhaupt plaats konden vinden en die daarna fel zijn veroordeeld door Amnesty International) Bij dat satire-stuk, dat de vorm had aangenomen van een ludiek marketingpraatje voor een fake app, gebaseerd op het Pokemon spel maar dan in een andere versie, had ik stills van video-opnames van de arrestatie en het politiegeweld gebruikt. Ik had er zelfs een kek promotiefilmpje bij gemaakt en dat op mijn Youtube kanaal gezet. En natuurlijk een kopie op indymedia.nl geplaatst, want waar heb je anders onafhankelijke nieuwsmedia voor? Klaarblijkelijk is ze dat in het verkeerde keelgat geschoten. Nou verbaast het me weinig dat de politie geen benul heeft van het begrip ‘satire’, want dat het de gemiddelde diender aan ieder gevoel voor humor ontbreekt, was me allang duidelijk. Humor lijkt me sowieso lastig te combineren met een roeping om staats- en corporatiebelangen over de rug van burgers heen te beschermen. Waar ik wel uitermate pissig van word, daar kom ik zo op terug.

Dhjana in Verdacht van opruiing en bedreiging (dhjana.nl)