Praatjesmaker: De schuldige

“Het is de schuld van links dat we zoveel migranten hebben in Nederland”, zegt rechts. “Nee, nee”, zegt een sociaal-democraat, “het is de schuld van rechts. Zij hebben hiervoor gezorgd.” “Ho, ho, ho”, roept een rare linkse, “geen ruzie maken. Het is niet de schuld van links of rechts. De werkgevers hadden werknemers nodig, en hebben later ook de families van de gastarbeiders nog naar Nederland gehaald. Het is de schuld van de werkgevers.”

Waarom gaat het er steeds om wiens schuld het is? “Schuld” houdt in dat je niet wilde dat het zou gebeuren. Maar nu het toch gebeurd is, kijken we met z’n allen naar wie de schuldige is. Rechts begint ermee dat het de schuld van links is. Links hapt meteen, en zegt dat het de schuld is van rechts. Op deze manier is de toon dus gezet. Gastarbeiders, veel migranten, schuld. Maar daar willen wij het helemaal niet over hebben: migranten zijn en blijven gewoon welkom.

Wij willen het hebben over het buurthuis om de hoek dat wordt wegbezuinigd, over de bibliotheek die dicht moet, over de huurtoeslag en zorgtoeslag die omlaag gaan, over de huurkosten en zorgkosten die omhoog gaan, over de sloop van onze huizen terwijl ze ook gerenoveerd hadden kunnen worden en we weg worden gepest uit onze buurt, over het verminderen van de WW, van de WAO, over het onderwijs dat steeds duurder wordt, over dat we niets meer te zeggen hebben op onze werkplek, over dat het steeds onzekerder wordt of we wel of geen baan hebben, en of we wel een fatsoenlijk inkomen zullen hebben. Wiens schuld is dat allemaal? Daar moet de schuldvraag over gaan.

Emek Egeli