Racisme in de Nederlandse media
In een recente reportage over racisme in Brazilië stelt De Volkskrant dat het (sinds de jaren dertig heersende) idee dat er in Brazilië geen rassendiscriminatie zou bestaan, een hardnekkige mythe is. De Volkskrant: “Blanken vinden makkelijker een baan en krijgen een hoger salaris dan hun donkere landgenoten. Bijna driekwart van de Brazilianen die in armoede leven, hebben een donkere huid.” De conclusie die getrokken wordt, is dat het bestaan van grote ongelijkheid op basis van huidskleur dus “buiten kijf” staat. De toon van de berichtgeving van dezelfde krant over ongelijkheid tussen gekleurde en blanke mensen in Nederland is echter heel anders. Wanneer het gaat over werkloosheid onder allochtonen, ligt de nadruk veel meer op het lagere opleidingsniveau van allochtonen of hun “minder goed ontwikkelde sociale vaardigheden” als oorzaak. Discriminatie “speelt mee”, maar volgens De Volkskrant is er vooral sprake van een hogere werkloosheid onder allochtonen omdat “niet-westerse allochtonen niet de juiste netwerken hebben” en omdat ze “de codes die bij sollicitaties worden gehanteerd niet snappen”. Bovendien wordt de algemene werkloosheid in Nederland in de media meestal verklaard door het feit dat er minder banen zijn door de economische recessie. De impliciete boodschap is dus eigenlijk: Nederlanders zijn werkloos omdat de Nederlandse arbeidsmarkt krap is, maar wanneer het specifiek gaat over allochtonen die werkloos zijn, dan is dat vooral hun eigen schuld.
Sophia Beunder in Racisme in de Nederlandse media (KSU)