Rode verf tegen deportatieterreur: een wake-up call

Dit is een aanval op de macht, een actie tegen iemand die veel verantwoordelijkheid op zich neemt om vluchtelingen op te jagen, op te sluiten en kapot te maken. Dit zijn van die mensen die zich beroepen op het ‘alleen maar’ uitvoeren van beleid en zich verschuilen op een van de hoogste verdiepingen van het zwaar beveiligde ministerie van onveiligheid en klassejustitie waar dat beleid zowel gemaakt als uitgevoerd wordt, en waar politici en topambtenaren elkaar dagelijks treffen en met elkaar overleggen. Dit zijn van die mensen die zich onaantastbaar wanen, die denken: “Wie doet me wat?” Dat is precies waarom het gerechtvaardigd is om een topambtenaar als Maas wel degelijk thuis op te zoeken. Zelf doet ze niet anders dan dagelijks mensen thuis van hun bed te laten lichten, hen angst aan te jagen en te bedreigen. Geen middel wordt onbenut gelaten om mensen ervoor te laten ‘kiezen’ om dit land ‘vrijwillig’ te verlaten, terug naar oorlogssituaties, hongersnood, vervolging en gevaarlijke vluchtroutes. Geen middel wordt onbenut gelaten dit tenslotte zelf daadwerkelijk uit te (laten) voeren als al die intimidatie, dreiging en dwang niet geholpen heeft (…) Tegen al die keurige burgers die afwijzend en moraliserend tegen acties als deze te hoop lopen, wil ik zeggen: kennelijk is jullie angst om een niet breed gedragen mening te verkondigen en daardoor niet meer aan de borreltafel met rechtse(re) collega’s, buren of familie te kunnen zitten pimpelen zo groot dat het makkelijker is om mee te huilen met de Geen Stijl goegemeente. Kennelijk is het makkelijker om Rhodia Maas en al die andere ambtenaren en politici met rust te laten en ongestoord hun ‘werk’ te laten doen. En kennelijk is het makkelijker te gaan zitten ja-knikken wanneer Klaas Dijkhoff op zijn beurt het ‘werk’ van de DT&V gaat zitten verkopen en zegt: “De medewerkers van de Dienst Terugkeer & Vertrek zetten zich elke dag met veel toewijding in om dit moeilijke werk goed en integer uit te voeren.” Tenslotte mogen we het daar van hem “prima” mee oneens zijn. Leve de democratische rechtstaat…

Joke Kaviaar in Rode verf tegen deportatieterreur: een wake-up call (Jokekaviaar)