De Syrische Revolutie en de taken van links

Links heeft echt een taak. Het moet een nieuwe positie, een meer coherent standpunt formuleren. Stelling nemen tegen de oorlog en tegen de dictatuur. En zolang ze dat niet doet, zal ze elke vorm van geloofwaardigheid missen. Mensen in Syrië zien dat bijna als toestemming om te doden, want het Syrische regime zendt beelden van die demonstraties uit op de staatstelevisie om te laten zien hoe populair het in het Westen is: mensen in de straten van New York en andere steden demonstreren met foto’s van Assad. Het Syrische regime is zelf niet in staat om dergelijke demonstraties of bijeenkomsten in Syrië te organiseren, dus het was erg blij om te zien dat het elders wel gebeurde.

Veel van de mensen die demonstreren weten niets over de werkelijkheid waarin de Syriërs leven, van hun strijd, van de gevechten, van het dagelijkse verzet, wat ze proberen op te bouwen en de creativiteit waarmee ze dat doen. Je wordt er heel nederig van als je naar Syrië gaat en ziet wat de mensen daar aan het doen zijn. Er zit een zeker racisme in, een ontkenning van de rol van de Syriër, als er gezegd wordt: “Dit is allemaal een samenzwering, de VS heeft dit van het begin af aan gepland, het is een samenzwering tegen Assad”, en ga zo maar door. Alsof de Syriërs zelf geen rol spelen, dat ze niet echt voor zichzelf kunnen denken, dat ze niet echt een revolutie kunnen maken. Dat is een grote fout die door links wordt gemaakt.

Yasser Munif in De Syrische Revolutie en de taken van links (Grenzeloos)