Uit de oude doos: De racistische ideeën van Jeroen Dijsselbloem over alleenstaande zwarte moeders

Dijsselbloem wil namelijk “opvoedingsondersteuning” voor zwarte alleenstaande ouders die geen grip hebben op hun kinderen, en voor wie seksualiteit een groot taboe zou zijn. Volgens hem komen er in de grote steden steeds meer van dit soort gezinnen. “De straatcultuur neemt het dan helemaal over van de thuiscultuur”, meent Dijsselbloem. “We moeten moeders leren hun kinderen op te voeden, leren wat goed en fout is. We moeten jongeren leren wat wel en niet mag.” Overheidsdwang zou noodzakelijk zijn om te voorkomen dat jongeren crimineel worden. Dijsselbloems uitgangspunt dat eenoudergezinnen niet functioneren is bijzonder conservatief. Voor hem blijven burgerlijke standaardgezinnen met twee ouders kennelijk het ideaal en de norm. Maar zulke gezinnen vormen zeker geen garantie voor een goede opvoeding. Dat tonen alleen de cijfers rond huiselijk en seksueel geweld al aan. Het aantal aanwezige ouders zegt simpelweg niets over opvoeding en geluk binnen gezinnen. Daarnaast plaatst Dijsselbloems redeneren dat juist zwarte families niet zouden functioneren, zonder de sociaal-economische omstandigheden erbij te betrekken, hem in een lange paternalistische, racistische en koloniale traditie. Hij zegt zijn inspiratie te halen uit de sociaal-democratische politiek van de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw. “Paternalisme is geen vies woord en is helemaal niet slecht. Vroeger spraken ze over de “zuigende schoorstenen”, in organisaties en clubs werden mensen met lage opleidingen gestimuleerd en gevoed door mensen met hoge opleidingen. Dit is helaas verdwenen.” Helaas? In de jaren 60 en 70 hebben “mensen met lage opleidingen” volkomen terecht het paternalistische, zelfingenomen en arrogante waanidee van een hogere moraal bij “mensen met hoge opleidingen” doorgeprikt.

Jan Tas in Seks, drugs en racistische aanvallen op videoclips (Gebladerte)