Uit de oude doos: Geen twijfel aan racistisch karakter van moord op Kerwin

Op 20 augustus 1983 loopt Kerwin samen met wat vrienden in de binnenstad van Amsterdam. Het is al laat en ze gaan nog shoarma eten in een snackbar aan de Damstraat. Daar zitten ook wat vervelende skinheads, waaronder Bodemeijer. Een van hen roept “vuile Turk” naar de eigenaar van de tent en brengt provocerend de Hitler-groet. Buiten de snackbar maken de skinheads ruzie met Kerwin. Volgens zijn aanwezige pleegbroer roepen ze dat “Kerwin niet moet lopen in die straat en dat hij terug moet naar zijn eigen land”. Uiteindelijk steekt Bodemeijer een mes in het lichaam van Kerwin. Zwaar gewond, zet die het meteen op een lopen. Kerwins vrienden hollen achter hem aan, met in hun kielzog twee skinheads. Die schreeuwen “vuile jood” naar Kerwin, en “jij bruine, jij ook” naar een van de vrienden. Aangekomen bij de Dam weigert een taxichauffeur de hevig bloedende Kerwin naar het ziekenhuis te brengen. Later pikt een ambulance hem wel op. Maar dan is het al te laat, want Kerwin overlijdt in de vroege ochtend van 21 augustus. De moord op Kerwin wordt gezien als de eerste racistische moord na de Tweede Wereldoorlog en groeit uit tot een nationale rel. Scholierencomités tegen racisme schieten als paddenstoelen uit de grond, een standbeeld ter nagedachtenis van Kerwin verrijst in het Vondelpark en elk jaar wordt Kerwin op 20 augustus herdacht.

Gerrit de Wit in Geen twijfel aan racistisch karakter van moord op Kerwin (Gebladerte Archief)