Uit de oude doos: Samen met IOM en ngo’s vluchtelingenstromen beheersen

Soms voeren westerse machthebbers en kapitaalbezitters in een arm land een “regime change” door, bijvoorbeeld omdat men daar niet voldoende ruimte geeft aan de behoeften van het kapitaal. Tegenwoordig wordt dan in een vroeg stadium van de oorlogsplanning al migratiebeheersing meegenomen. Zo werden al in 1997, ruim een jaar voor de NAVO-oorlog tegen Servië uitbrak, conferenties belegd met tientallen ngo’s, thinktanks en EU-instanties ter voorbereiding van een anti-vluchtelingencordon om Servië en Kosovo. Iedereen die naar West-Europa zou proberen te ontkomen moest de pas afgesneden worden. Er werden alvast kampen opgericht in de regio, er kwamen controles op de wegen van de transitlanden, en de grenzen van de West-Europese landen zouden hermetisch worden afgesloten. Na aanvang van de oorlog werden alle vluchtelingen buiten Servië gearresteerd, naar kampen gebracht en uitgehoord om de vluchtroutes in kaart te brengen. De IOM werd ingeschakeld om hen daarop weer terug te brengen. Vooraf aan de oorlog tegen Irak in 2003 was het van hetzelfde laken een pak. Er kwamen kampen in Turkije, maar men mikte er vooral op om vluchtelingen binnenlands te interneren. Vergelijkbare maatregelen heeft men genomen tegen mensen uit landen waar langdurige oorlogen heersen, zoals Afghanistan, Somalië en Sri Lanka.

Eric Krebbers in Kneden en schuiven voor het kapitaal (Gebladerte Archief)