Von der Dunk en Zwarte Piet
Met Zwarte Piet zegt de witte maatschappij feitelijk: witte mensen mogen zwarte mensen collectief, vanwege hun zwartheid, tot karikatuur maken. Zwarte mensen zijn in deze visie geen gelijkwaardige mensen. Zwarte mensen zijn in deze gedachtengang wezens waar witte mensen – door ze na te doen, want dat is “leuk” – plezier aan mogen beleven, ongeacht wat zwarte mensen daar zelf van vinden. “The Delicious Pleasures of Racism”, een artikel van Egbert Alejandro Martina op zijn weblog Processed Life, geeft over dit verschijnsel pijnlijke maar belangrijke inzichten. Het is een intens racistische traditie, en niet alleen omdat zwarte kinderen in de aanloop naar de jaarlijkse Sinterklaasviering geplaagd worden en “Hee, Zwarte Piet!” naar hun hoofd krijgen. Precies omdat de traditie zo racistisch is, is een compromis feitelijk ook niet mogelijk. Degenen die Zwarte Piet willen houden, bedoelen het vaak niet bewust racistisch, en dus is het best confronterend dat hun dierbare traditie dat zware stempel krijgt. Maar het stempel is dus wél terecht.
Peter Storm in Von der Dunk en Zwarte Piet (Ravotr)
What amazes me is how many Surinamers have no problem at all with this (really rather recent) tradition. My Jamaican boyfriend used to have to be sedated for the duration of the days of Sint.
I think a quick demonstration of how unacceptable this quirky form of insult really is could be quickly realised by sending a coach load of blonde, blue-eyed and blacked-up Pietjes Birmingham in England where there is a dense population of Jamaican descendants resident.
I predict the coach may return only half full of dazed and regretful Dutch persons who are not only black but also blue; mostly wishing they had worn brown trousers~!
Ban this national embarrassment immediately.