VVD geeft gastouders volop de vrijheid om au pairs te kunnen uitbuiten
“Gooi dit stompzinnige plan in de prullenbak”, riep de VVD. En: “Zelden trokken bewindspersonen een plan zo snel weer in”, aldus dagblad NRC op 8 oktober. Wat was dat voor plan? Werd er voorgesteld dat niemand meer met de auto mocht rijden? Of werd er aangekondigd dat iedereen verplicht vegetariër moest worden? Of ging het misschien om een verbod om meer dan een ton per jaar te verdienen? Welnee! Staatssecretaris Fred Teeven en minister Lodewijk Asscher hadden veranderingen voorgesteld in de regeling voor au pairs en die zouden in het nadeel van hun gastgezinnen kunnen uitpakken.
| Het verhaal van een au pair
Arti is student. In haar tussenjaar werkt ze als au pair in Nederland. Haar “gastmoeder” is Indonesisch, net als zijzelf. Haar “gastvader” is Nederlander. Het echtpaar heeft een klein kind dat nog niet naar school gaat. Meteen na de kennismaking zegt de gastmoeder: “Het is niet belangrijk om te praten over werkuren en huishoudelijke taken. Je bent nu onderdeel van het gezin en het huis. Je komt hier om te leren. We moeten gewoon flexibel zijn.” Al snel heeft Arti door dat vooral zijzelf flexibel moet zijn. Ze moet zich aanpassen aan de eisen van de gastouders. “Ik sta vijf dagen in de week voor zeven uur ’s morgens op, begin met werken en hou daarmee op als de heer des huizes rond half zeven ’s avonds thuis komt. Dat is ook de routine op dagen dat de moeder des huizes niet buitenshuis werkt. Ik doe alle huishoudelijke klussen in huis, ook de zware. De dagen in het weekend zijn officieel mijn vrije dagen, maar als de gastouders een etentje hebben of iets anders ondernemen, dan moet ik thuisblijven voor het kind of ik moet eerder terugkomen van mijn sociale activiteiten. Ik mis dan het lol maken met mijn vrienden.” Die weekenduren krijgt ze nooit gecompenseerd: niet in vrije tijd, niet in geld. De gastouders betalen wel de Nederlandse les en de schoolboeken. Maar de gastmoeder bemoeit zich ook met het privéleven van Arti. Als de gastvader niet zou ingrijpen, dan zou ze in het weekend nooit een nachtje elders kunnen slapen. Arti heeft besloten om niet te klagen: “Ik ben niet stom”. Enerzijds heeft ze trucjes om te ontkomen aan alle eisen, anderzijds ziet ze het au pair zijn als een leerexperiment. “Ik ben veel geduldiger geworden en klaag minder over zaken die ik eerst vanzelfsprekend vond.” Ze kent veel andere au pairs. Via Facebook kun je gemakkelijk met anderen in contact komen. “Ik ken positieve verhalen van au pairs die bijvoorbeeld maar tien uur per week hoeven te werken, maar de meesten moeten wekelijks net als ik meer dan dertig uur per week aan de slag zijn. Zo ken ik de situatie van sommige au pairs die geen enkele dag in de week vrij hebben. En dat wordt ook niet gecompenseerd. In het huis van het gastgezin van een van de au pairs hangen overal camera’s, ook in haar eigen slaapkamertje. Ze mag niet gewoon even op de bank zitten en een boek lezen of tv kijken terwijl de kinderen waar ze voor zorgt, zichzelf vermaken. Nee, ze moet echt voortdurend met de kinderen bezig zijn en met hen spelen.” Arti ziet een groot verschil in behandeling tussen au pairs die uit Europa komen en die uit Azië komen. Bij de eerste groep wordt veel meer vastgehouden aan de werktijden en de mogelijkheden voor au pairs om zich te ontwikkelen. Bij de tweede groep merkt Arti dat racisme een rol speelt: “Gastgezinnen hebben stereotiepe denkbeelden over Aziatische vrouwen, namelijk dat ze onderdaniger en gehoorzamer zouden zijn. Ze kiezen daarom bewust voor au pairs uit Azië, in de verwachting dat die ‘gemakkelijker’ zouden zijn.” |
Uit het recente WODC-onderzoeksrapport “Au pairs in Nederland: culturele uitwisseling of arbeidsmigratie?” blijkt dat meer dan de helft van de au pairs meer dan dertig uur per week voor hun gastgezin werkt. Ook verricht meer dan de helft zware huishoudelijke taken. Dat is volkomen in tegenspraak met de officiële regels voor au pairs. Volgens die regelgeving neemt een gastgezin een au pair een jaar in huis om een buitenlandse jongvolwassenene in het kader van “culturele uitwisseling” een kijkje in de Nederlandse samenleving te geven. Maar de gastouders blijken in de praktijk nogal eens veeleisende bazen te zijn die via de au pair-regeling een spotgoedkope en uiterst geflexibiliseerde huishoudelijk werker en kinderoppasser weten te strikken.
Profijt
Misbruik van au pairs is niet nieuw. In 2004 en zelfs in 1994 schreven we er ook al over. Al langere tijd blijkt dat het aspect van “culturele uitwisseling” steeds meer op de achtergrond is komen te staan, zeker voor de gastouders. Dat zijn vaak tweeverdieners die relatief veel buitenshuis werken, waardoor de zorg voor de kinderen en het huishouden erbij inschiet. Vergeleken met een hoop andere landen is kinderopvang in Nederland duur en gebonden aan vaste tijden. De au pair wordt daarom als een aantrekkelijk alternatief beschouwd. Bijkomend voordeel is dat de au pair inwonend is, waardoor er flexibel, dus ook in de avonduren en in de weekenden, een beroep op haar of zijn diensten kan worden gedaan. Flink wat au pairs moeten extreem lange werkdagen maken, krijgen geen compensatie voor te veel gewerkte uren, moeten steeds beschikbaar zijn, ook in hun vrije tijd, hebben te maken met beperking van sociale contacten en vergaande controle door hun gastouders, en worden soms zelfs seksueel lastig gevallen.
VVD-Kamerlid Malik Azmani toonde zich laaiend over het plan van Teeven en Asscher en trok er stevig tegen van leer, ook al was het mede een voorstel van zijn eigen staatssecretaris. Als vertegenwoordiger van het rijkere deel van de bevolking wenste de VVD-er uiteraard de belangen te behartigen van goed in de slappe was zittende tweeverdieners. Zij dienden in zijn ogen de vrijheid te blijven behouden om zoveel mogelijk profijt te trekken van hun au pairs. Bescherming van de au pairs tegen uitbuiting en tegen misbruik van de regeling was wat Azmani betreft uit den boze. Het zinde de VVD helemaal niet dat Teeven en Asscher het toegestane aantal werkuren voor au pairs wilden terugbrengen van dertig naar twintig en dat ze voor hen een taalcursus verplicht wilden stellen.
Migratiebeheersing
Geschrokken van zoveel commotie trokken beide bewindslieden hun plan ijlings weer in. Maar hun voorstel om gastouders een zogeheten “bewustverklaring” te laten ondertekenen, gaat wel door. Daarmee geven de gastouders aan dat ze zich bewust zijn van de voorwaarden waaronder au pairs mogen werken. Naar alle waarschijnlijkheid gaat het om een loos gebaar waar geen consequenties voor de gastouders aan zijn verbonden.
De VVD en hun achterban van rijkere tweeverdienersgezinnen beschouwen au pairs als handige en spotgoedkope arbeidsmigranten. Deze vorm van migratie vindt men wel “gewenst”, in tegenstelling tot de migratie van vluchtelingen die hier bescherming en veiligheid komen zoeken. De tijdelijke au pair-migratie wordt door de VVD zo noodzakelijk geacht dat men de ontduiking van de au pair-regels door gastouders maar voor lief neemt en daar geen paal en perk aan wenst te stellen. Maar als “ongewenste” migranten de beleidsregels ontduiken tijdens hun overlevingsstrijd om hier te zijn en te blijven, dan schreeuwen de liberalen daar moord en brand over. Wie “bruikbaar genoeg” is, wordt tijdelijk toegelaten, dat is een van de fundamenten van de politiek van migratiebeheersing.
Ellen de Waard
Harry Westerink
Hier komt de echte VVD mentaliteit uit de mouw. Misbruiken en zoveel mogelijk uitbuiten.
Klopt Paul. En zoals ik al eerder zei als reactie op een ander artikel. Die tweeverdieners doen er ook niet bepaald goed aan. Maar toen werd dat door Eric een beetje verkeerd opgevat geloof ik.
Als Au-pair gast ouder wil ik hier toch graag op reageren. De negative uitganspunten die hierboven worden aangehaald zijn zeker niet van toepassing op alle gast gezinnen. Al onze aupairs maakten meer uren op school / universiteit dan bij ons in het gezin, en hadden vaak overdag last van wat verveling, onze aupairs zitten inderdaad rond de 30 uur. Onze aupairs krijgen naar keuze een museum jaar kaart of een bioscoop kaart, maar hoeveel films of musea wil je in een week bezoeken?
Daarom is 20 uur inderdaad een volstrek idiote insteek! Als er misbruik word gemaakt van aupairs is dat heel vervelend en moet daar wat aan worden gedaan. Dat doe je door te handhaven van de prima regels die er zijn en eventueel een ondersteun bureau voor aupairs op te zetten. Niet door flauwe kul regels te introduceren waardoor ook gast ouders en aupairs die het prima voor elkaar hebben ‘gestraft’ worden, de verplichte commerciele aupair bureaus is ook niet goed. Liever een goed overheids loket (betaald via de aupair visa, die is hoog genoeg ondertussen), zonder een semi monopolistische positie (aupair bureaus hebben gigantische onzet, en winst toenamens met deze regels).
Ik sta zelf verbaast van de ‘misbruik’ verhalen, aangezien je een aupair wel moet vertrouwen, ze woont bij je in en heeft toegang tot je hele hebben en houwen, niet te vergeten je kinderen! Maar goed als dat gebeurd moet er zeker opvang voor de aupair zijn en maatregelen tegen de gast ouder bij misbruik (handhaven huidige regels).
Het erbij halen van ‘migranten’ problematiek, is kinderachtig in het stuk hierboven en weinig constructief. Aupairs zijn meestal prima opgeleide meiden en jongens. Nogmaals ik pleit niet voor ‘Philipijnse’ nannies, maar dat kan al prima met de huidige regel geving aangepakt worden, het is niet nodig om het hele concept over boord to gooien.
Over de opmerking van de kosten, ja het klopt dat een aupair goedkoper is dan dagopvang, die is dan ook bizar duur, maar het hebben van een aupair, met kost en inwoning, het hebben van de ruimte in je huis, verzekering etc is ook niet zo ‘goedkoop’ als soms voorgesteld. Daarnaast was dit voor ons niet de reden om een aupair te hebben, maar na in het buitenland te hebben gewoond wilden wij onze kinderen aan Engels bijven blootstellen en is het meestal erg gezellig om een jong persoon in het gezin erbij te hebben en gelukkig is dat wederzijds.
Met vriendelijke groet, MK
Hallo, Fijn dat ik dit lees hier.
Zijn jullie nog met dit soort misstanden bezig? Dan heb ik er hier ook één.
Net heb ik een kaartje in de bus gehad van ‘Nanny Nina’, ben ik wel door geschokt en boos over.
Het is een tussenpersoon die au pairs ‘regelt’ voor mensen.
Op dat kaartje staan alle ‘voordelen’ die je hebt van een au pair, Ik probeer of ik de foto die ik heb gemaakt van die kaart kan downloaden hier. Lukt niet, hun website is http://www.nannynina.nl
Citaat: ‘Wist jij dat… Een au pair bij je in huis woont? Een au pair slechts 500 per maand kost?- Een au pair 30 uur per week helpt met de kids, het huishouden en koken en ouderenzorg?
Ik heb ze gebeld en gezegd dat ik om deze post niet gevraagd heb, en dat ik het een slecht idee vindt mensen voor 500 euro per maand 30 uur per week te laten werken.
Wat kan ik verder ondernemen hiertegen? Groet Helena
ps Wat ik zo erg vind is dat de tekst op het kaartje alleen de voordelen omvat en niet wat je plichten zijn als je een au pair in huis opneemt. Dat maakt dat mensen eerder alleen de voordelen in het oog hebben en niet wat zij verplicht zijn. Ik kan dat nog wel terugkoppelen aan die ‘Nanny Nina’, maar het is wel een teken aan de wand dat er alleen wordt uitgegaan van de voordelen en dat maakt mij zo argwanend, maar ook boos. Boos omdat we in ons rijke land, tenminste de rijkere mensen, het blijkbaar toch nodig vinden om een au pair zo weinig te betalen voor werk wat anders veel meer had gekost, dat is toch uitbuiting of ben ik nou gek… En het laat ook zien dat we bepaalde beroepstakken, zoals onder andere zorg, zo weinig waarderen. Wie laat nou zijn/haar kinderen over aan de zorg van iemand die je het niet waard vind om meer dan 500 euro per maand te verdienen.