Waarom die eindeloze compassie met daders wanneer het om discriminatie gaat?

Redacteuren van Avro Tros Radar deden zich voor als medewerkers van een bedrijf dat mensen zocht voor een tijdelijke callcenter-klus en liever niet met Marokkaanse, Surinaamse of Turkse Nederlanders werkte. Van alle 78 benaderde uitzendbureaus was 47 procent bereid te discrimineren, 14 procent legde de verantwoordelijkheid bij de opdrachtgever neer, 36 procent zei “nee” en 3 procent nam geen beslissing. Radar vroeg politici van D66, PvdA en GroenLinks om een reactie en die vinden het uiteraard “schokkend”, verwachten actie van de uitzendbranche, een keurmerk, ze willen een debat met de staatssecretaris en of vragen verder onderzoek door de inspectie SZW. Onderzoek is altijd prima, maar is het probleem inmiddels niet voldoende aangetoond? Zie de lijst hieronder. Kamervragen zijn ook al vaker gesteld over hetzelfde onderwerp, lees bijvoorbeeld de vragen en antwoorden hier (2011) en hier (2017) en hier (2017). De uitzendbranche heeft ook al vele malen beterschap beloofd. Dat werkt dus niet, of in ieder geval onvoldoende, want het goede nieuws is wel dat het aantal uitzendbedrijven dat weigert te discrimineren in vergelijking met vorige keren is gestegen. De beste reactie kwam in dit geval van Gijs van Dijk (PvdA): De bedrijven die discrimineren moeten keihard worden aangepakt door hen zwaar te beboeten en door “naming and shaming”. Nou, wordt dit ook al langer geroepen. Ga het nu maar eens echt doen. Antoinette Hertsenberg liet aan het eind van de uitzending waarschuwend weten een volgende keer aan naming and shaming te doen. Waarom een volgende keer? Deze bedrijven overtreden bewust de wet. Al jaren. Ze zijn voldoende gewaarschuwd. Radar heeft in andere gevallen weinig moeite met het benoemen van bedrijven die zich misdragen. Terecht. Maar waarom die eindeloze compassie met daders wanneer het om discriminatie gaat?

Ewoud Butter in Waarom die eindeloze compassie met daders wanneer het om discriminatie gaat? (Republiekallochtonië)