We zullen het bloedbad van Maraş niet vergeten
Maraş, 19-26 december 1978. Een week lang vloeide het bloed van alevieten door de straten van de Turkse stad Maraş. De zoveelste pogrom tegen alevieten door fundamentalisten en Grijze Wolven. De staat keek als vanouds toe. Honderdtwintig doden en een exodus van alevieten en linksen naar de metropolen en Europa… De strijd tegen de politieke islam blijft urgent en is een kwestie van overleven voor minderheden. Met de pijn van onze doden en onze hoop en vreugde over de toekomst in onze harten zal onze strijd deze haatideologie verpletteren.
Mehmet Kirmaci
Na de genocide op de Armeniërs in 1915 werden de meeste vertegenwoordigers van de Turks Ottomaans staat die direct verantwoordelijk waren voor de genocide, opgenomen in de Kemalisitsche kaders. Sommigen werden zelfs minister, soms zelfs voorzitter van het Turkse parlement. Het belonen van moordenaars en het niet erkennen van de gepleegde misdaden tegen de menselijkheid werd in de jaren hierna doorgezet. De daders van het bloedbad in Maraş en daarna in 1993 in Sivas waarbij mensen levend werden verbrand, kregen als beloning voor hun daden door de Turkse overheid hoge functies toegewezen.
http://bianet.org/english/minorities/103813-remembering-the-maras-massacre-in-1978
http://bianet.org/english/law/192501-commemoration-ban-on-events-to-mark-anniversary-of-maras-massacre