De Peueraar 5, januari 1991

Auteur: Esau du Plessis


Alledaags racisme in het Leidsch Dagblad

Van het BOA ontvingen wij de volgende brief, gericht aan het Leidsch Dagblad. Het is een reactie op een artikel in die krant dat we hieronder ook afdrukken. Wij zijn van mening dat de brief erg belangrijk is: hij stelt het dagelijks racisme aan de kaak.

"Geachte redactie,

Met verbijstering en walging hebben wij kennis genomen van het laag-bij-de- grondse artikeltje over apartheid van Ruud Paauw in uw krant van 15 december. Er is in Zuid Afrika geen sprake van een "stammenstrijd". De strijd is hooguit beperkt tot de Inkathabeweging van Gatsha Buthelezi, een zetbaas van het apartheidregime, en aanhangers van het ANC. Zelfs een overgrote meerderheid van de Zulu-bevolking maakt deel uit van het ANC, COSATIJ en UDF. Het gebruik van het woord stammenstrijd zegt ons meer over Ruud Paauw dan dat het ons iets vertelt over Zuid Afrika.

Ruud Paauw bouwt kritiekloos voort op het racisme, de stereotypen, mythen en propagandaleugens, die zo kenmerkend zijn voor de houding van velen in Europa ten opzichte van Afrika. De Europese geschiedenis wemelt door de eeuwen heen van "stammenoorlogen". Nog deze eeuw hebben Europeanen twee bloedige Wereldoorlogen ontketend. Wij ontzeggen Europeanen toch ook niet het recht tot zelfbeschikking omdat, bijvoorbeeld, Hitler en Mussolini Europeanen waren.

Het veranderingsproces in Zuid-Afrika zal uiteraard, na eeuwen van racistische onderdrukking en als gevolg van de politiek van verdeel en heers, nog de nodige voeten in de aarde hebben. Ook wij betreuren de strijd van Inkatha, dat tot de tanden door het apartheidregime bewapend is, tegen het ANC. De Klerk draagt hiervoor een grote verantwoordelijkheid. Ruud Paauw draagt echter door zijn ongefundeerde en bevooroordeelde mening geen enkele bijdrage tot een oplossing. De Zuid-Afrikaanse bevolking, blank en zwart, verdient beter.

Esau du Plessis"


Het gewraakte artikel (uit het Leidsch Dagblad van 15 december 1990)

"Apartheid. Apartheid is een kwaad dat de wereld uit moet. Om dat te bereiken zijn in de loop der jaren talloze demonstraties gehouden. En elke wandaad van blank tegen zwart bedreven werd breed uitgemeten. Terecht.

Maar wat zien, we nu gebeuren? Terwijl alle krachten behoren te worden samengebundeld om de vaart te houden in het proces van ontmanteling van de apartheid, breekt in Zuid-Afrika een even primitieve als gewelddadige stammenstrijd uit tussen de aanhangers van het ANC en die van de Zulu-partij Inkatha. In een paar maanden tijd zijn daarbij al ver over de 1.000 slachtoffers gevallen.

Reageert de wereld geschokt bij zoveel bloedvergieten, zijn er acties gaande om de mensonterende slachtpartijen een halt toe te roepen? Niet of nauwelijks. De kranten in Nederland bevatten niet meer dan keurige overzichtjes van het aantal slachtoffers en geen actievoerder krijg je er voor de straat op. Het is een gevecht van zwart tegen zwart en blijkbaar vinden we dat dat onze zaak niet is. Maar zo behoort het natuurlijk niet te zijn. Alles wat daar gebeurt dienen we ons aan te trekken.

De meesten van ons zijn er altijd van uitgegaan dat het democratiseringsproces in Zuid-Afrika een zaak was waar de blanken, desnoods hardhandig, rijp voor moesten worden gemaakt. Op zichzelf een juist standpunt. Maar de ontwikkeling in Zuid-Afrika is nu zover op gang gekomen dat ook aan de leiders van de zwarte gemeenschap eisen moeten worden gesteld.

Het heeft geen zin voortdurend met priemende ogen naar blank Zuid-Afrika te kijken, alles wat daar gebeurt onder het vergrootglas te leggen, en de ogen te sluiten voor hetgeen er mis is in de zwarte gemeenschap. Dat zou neerkomen op selectieve verontwaardiging.

Ruud Paauw"

Terug