De Peueraar 7, maart 1991

Auteur: Iwan

De laatste tijd komt het Leidse politiekorps veelvuldig in het nieuws. Het fascinerende hieraan is dat alle stukken een negatief beeld geven van het Leidse politiebestel. Men zou bijna gaan geloven dat de manen en vrouwen van stavast een eigen leven zijn gaan leiden. Is de stress in het vakgebied zo groot dat de betreffende functionarissen hun eigen wetten gaan maken of wordt de invloed van films zoals Rambo, Robocop, Dirty Harry en Starsky & Hutch zwaar onderschat? Reden genoeg voor een opsomming van tragische gebeurtenissen van het moderne politiekorps, en ook reden genoeg om zelf eens in aanraking te komen met het doen en laten van de politie.

22 mei 1986: De opening van het nieuwe politiebureau aan de Langegracht. Onder de naam Kittenpret werd een protestactie op touw gezet tegen het "feestje" van de arm der wet.

Het gevolg was tientallen arrestaties. Mensen werden vastgehouden zonder beschuldiging. Commissaris Mostert gaf toe dat er door de leiding grove fouten waren gemaakt, maar voegde er aan toe dat de actievoerders waren betaald door een niet nader beschreven organisatie.

1987 Borssele: Een gedeelte van het Leidse politiekorps werd ingezet voor de bescherming van een kerncentrale. Bij een confrontatie met onder andere Leidse actievoerders vielen er rake klappen. Vooral de Leidse politie moest het ontgelden. Er volgde een rapport van de Rijksuniversiteit Leiden waarin werd gewezen op frustratie en wraakzucht binnen het Leidse korps.

16 oktober 1990: Wraak. De Leidse politie grijpt gewelddadig in bij een McDonald's-blokkade. De blokkade was als vreedzaam aangekondigd maar deze opstelling werd beloond met 36 arrestaties en vele bulten en blauwe plekken. Mostert werd wederom op het matje geroepen op een algemene bestuurlijke aangelegenheden vergadering maar er volgde slechts een minieme berisping over het feit dat enkele arrestanten werden vrijgelaten in de polders rond Leiden.

1991: Leiden kraakt weer. Uit protest tegen de Leidse projectontregelaarsmaffia en de onwil van de gemeente om iets te doen aan het huisvestingsprobleem werden er verscheidene

kraakpogingen gedaan.

Het kwam mij toevallig ten gehore dat de Leidse politie niet echt op de hoogte scheen te zijn van de wettelijke kraakprocedure. Als een pand 9 maanden leeg staat mag het gekraakt worden mits er geen bouwplannen zijn. Als de krakers vervolgens 24 uur in het pand zitten kan de politie op de hoogte worden gesteld van de kraak. Het is dan hun taak om met een (hulp)officier van Justitie bewoning te constateren.

In Leiden bleek de politie echter eigen regels te volgen. Bij een kraakmelding werd meteen overgegaan tot ontruiming. Via via werd ik uitgenodigd ook eens te komen kijken bij zo'n politie-optreden. Interessant, omdat men recht heeft op huisvesting en wel krachtens artikel 11, van het in 1966 door de VN aanvaarde, en in 1978 door Nederland geratificeerde internationaal verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten van de mens. Kraken is dus een recht en aangezien rechten beschermd dienen te worden door oom of tante agent...

In de nacht van 7 op 8 februari begaf ik mij naar het Ico-Athibu pand aan de Lammermarkt. Bij aankomst trof ik 4 jongens en meisjes die gezien hun onderkoelde gelaatsuitdrukkingen visueel kenbaar maakten al 24 uur aanwezig te zijn. In de ruimte was duidelijk een opstelling van goederen aangebracht die op bewoning wees. Na kennismaking volgde het moment suprème: Het verzoek aan de politie om bewoning te komen constateren. Op vrijdagochtend 5:05 uur arriveerde de politie. Een kolossale politieambtenaar vergezeld door een vrouwelijke minder kolossale politieambtenares verzochten de deur te openen. Onmiddellijk na binnenkomst verzocht de kolossale politieambtenaar de krakers hun spullen te pakken en op te rotten. Zijn partner zei vinnig dat het geen woonhuis was. Er volgde een verontwaardigd weerwoord van de krakers maar dit hielp niets. Een ietwat kalende kraker begon nog een pleidooi over de rechten van de mens en wat te doen als er bewoning moet worden geconstateerd, maar de reus, ook wel Hutch voor intimi, deelde mee dat hij niet was gekomen om te discussiëren. Hij vond het zelfs tijd om de rest van Leiden-vice op te roepen zodat het binnen een minuut blauw zag van de petten. De kalende kraker vroeg nog enkele agenten om hun nummer maar kreeg nul op rekwest.

Uit eigen ervaring kan ik nu concluderen dat er wel degelijk iets mis is met de sterke arm in Leiden. Het Leidse korps vormt eerder een bedreiging dan een geruststelling voor het Leidse volk. Ik houd mijn hart dan ook vast als de wetten inzake het trekken van het pistool worden versoepeld. Het Starsky & Hutch-syndroom is wel degelijk aanwezig in menig Leids politie-man/vrouw en ik verdenk velen ervan al bezig te zijn met sparen voor een luxe sport-mobiel.

Terug