De Peueraar 10, juni 1991

Auteur: Merijn en Aschwin


(ingezonden)

Tussen woord en daad...

Op zaterdag 27 april organiseerde Werkgroep Dierenstrijd Leiden (WDL) een manifestatie met als doel de huidige mentaliteit van mensen tegenover dieren ter discussie te stellen. Er was veel informatie over de gruwelijke manier waarop dieren behandeld worden. Veel stands toonden een alternatief, namelijk hoe je kan leven zonder uitbuiting van dieren. Het WDL had zo zijn eigen manier om het welzijn van dieren te verbeteren.

Zij ontwierpen een indrukwekkend T-shirt met de volgende tekst: "Dierenmoordenaars, we krijgen jullie wel!". Dit werd geïllustreerd door een autonome haas met bivak en mitrailleur. Blijkbaar sloeg dit ontwerp erg aan bij onze dierenvrienden. Velen hadden er grif geld voor over om dit nieuwe exemplaar aan hun collectie revolutionaire T-shirts toe te voegen. Nadat de markt voor "gegen nazis" T-shirts verzadigd was, was het tijd voor vernieuwing in de alternatieve scène. Met enthousiasme haakten onze koopgrage wereldverbeteraars in op de nieuwe mode. Terwijl zij vol trots hun nieuwe aanwinst over hun lichaam lieten glijden zwoegden de arbeiders op de katoenplantages onder onmenselijke omstandigheden voort. De 30 (!) vierkante meter grond (die overigens ook voor voedselproductie gebruikt had kunnen worden) en de grote hoeveelheden bestrijdingsmiddelen die nodig zijn om een T-shirt te produceren neemt men op de koop toe. Maar geef ze eens ongelijk!? Ondanks dat de manifestatie weinig onbekende mensen trok, was het zeker een succes. De sfeer was tof. Toen de laatste stands waren ingepakt en de manifestatie afgelopen was, vervoegden onze kameraden zich naar Politiek info-centrum De Invalshoek (Koppenhinksteeg 2), alwaar ze zich moe maar voldaan in hun zetel nestelden. Op collectieve basis werd besloten dat een stevige maaltijd wel verdiend was. Niet acht slaande op de grote voedselvoorraden in de tevens in het pand gevestigde voedselcoöperatie De Lachende Lazuli (kom eens langs) spoedden zij zich vastberaden naar de dichtst bij zijnde leverancier van afhaal (lees afval) maaltijden. Terug op bovengenoemd adres viel (bijna) iedereen aan op de substantie. Toen bleek dat deze (in plastic verpakte) maaltijd behalve niet biologisch te zijn, ook nog eens dierlijke bestanddelen bevatte aten onze dierenvrienden rustig door. Twee wereldvreemde individuen, die niet aan deze maaltijd wensten deel te nemen, waren al enige tijd bezig hun eigen eten klaar te maken. Zij waren op het absurde idee gekomen hiervoor voedsel uit de Voco te betrekken. Na het eten van onze onbespoten plantaardige hap vielen zij gedesillusioneerd neer in hun stoelen, om vervolgens hun gedachten omtrent de ingewikkelde problematiek rond de kloof tussen woord en daad in een artikel uit te diepen.

Protest is als ik zeg: dit en dat zint me niet. Verzet is als ik ervoor zorg dat datgene wat me niet zint niet langer gebeurt. (Ulrike Meinhof)

Ps. Dit stuk is al weer gedeeltelijk achterhaald door de nieuwe ontwikkelingen in de alternatieve scène (lees: de forse afzet van de zogenaamde "McDollars"-shirts).

Terug