De Peueraar 13, september 1991

Auteur: Harry Westerink


(Dwarsligger)

Ik gedenk en groet

Mensen! Gepeupel, gespuis, schorem, geteisem, janhagel, armoedzaaiers, stumperds, stuntelaars, rochelaars, verslaafden, kanslozen, tandlozen, droevigen, beproefden, lompenproletariaat, volstrekt uitzichtloze coffeeshop-RWW-ers, gebetonblokte, tot kaarten en breien verdoemde en tot levenloosheid veroordeelde AOW-ers! Ik gedenk en groet u allen! Ik gedenk de grauwheid van jullie bestaan, ik begroet het minste en geringste levensteken.

Jullie leven in de grootstedelijke gettowijken, opeengepakt, als vee bij elkaar gedreven door het kapitaal. Jullie worden met een fooi afgescheept, net of net niet genoeg om het hoofd boven water te houden. Jullie moeten noodgedwongen, bij gebrek aan alternatieven, consumeren tot jullie erbij neervallen. Van hogerhand schrijft men jullie voor om te vluchten in het platte materialisme van video'tje kijken, pilsje pakken en nummertje maken.

De onmondigen met het grote smoel naar echtgenotes en kinderen. De iedereen emotioneel verzorgenden die zelf geestelijke en lichamelijke wrakken zijn. De hulpelozen, de verstokten, de zieligerds, de lastposten, de krijsenden, de huilenden. Ik gedenk en groet jullie!

Onder jullie leven, zoals jullie heel misschien weten, ook mensen die nog hoop, moed en verwachtingen hebben, die lak hebben aan voorschriften en regels, die proberen hun leven zelf te bepalen. Ja, die met uitsterven bedreigde mensensoort bestaat nog steeds. Ze zijn er nog. Ook deze zomer waren ze er, in augustus, in Leiden, Den Haag en Rotterdam. Door deze steden van kommer en kwel, van hebzucht en geldwolven trok in augustus een bonte stoet mensen uit verschillende landen in West-Europa, internationale radicalen, alternatieven, politiekelingen. Dat was - oh, laat ons bidden (????) dat jullie er iets van hebben mogen aanschouwen - de Stop Europa 1992-karavaan, een karavaan bedoeld om de keerzijde van de Europese eenwording te belichten. Mensen! Triestige, verdrietige, zich voortzeulende en voortsleurende zoekenden, wachtenden, slapenden, werkenden, gedenk en groet hen die ook voor jullie strijden! Gedenk en groet de weinigen die zich verzetten, die zich harden tegen de Europese eenwording. Geef hen de hand, sta niet langer tierend en scheldend langs de straat als zij voorbijtrekken. Schud de vooroordelen van je af, zoek contact, sluit je aan!

Ik gedenk en groet jullie, mensen van de radicaal-linkse infocentra in West- en Zuid-Europa, anarchisten, autonomen, communisten, radicale feministes, vegetariërs, veganisten, anti-imperialisten, anti-racisten, anti-seksisten, anti-fascisten. Gegroet jullie allemaal, jullie die communicatie-, discussie- en archiefplekken in stand houden, vrijplaatsen in de promotiestorm voor de eenwording. Ik gedenk en groet jullie, organisatoren van de Stop Europa 1992-karavaan, jullie waren hels en hemels, dank, dank, dank, misschien ook namens de WAO-ers die (voor een deel) als kudde-christenen en massa-sociaal-democraten al te lang CDA en PvdA hebben gestemd, en nu vertwijfeld zijn geraakt door het afbraakbeleid van "hun" hoop en zegen, het duo Wim en Ruud. Ik gedenk en groet jullie, acrobaten, vuurspuwers, muziekmakers, sprekers, jullie gedroegen je als jonge goden. Ik gedenk en groet de ijverige en vriendelijke folderuitdelers die het publiek op eerbiedige afstand, de menigte in de verte, bleven bestoken met informatie en discussie. Ik gedenk en groet jullie, Kok, Lubbers en Jezus van Nazareth, jullie waren overtuigender dan de echte. Een bijzondere en ietwat kwaadaardige groet gaat uit naar de meneren en mevrouwen van de politie, door de staat betaalde toezichthouders zonder toezicht, controlerende profiteurs van ook mijn belastingcenten. Zonder jullie was ook dit verzet ondenkbaar geweest. Ik gedenk en groet jou, eenzame, in een hoek weggedrukte uitgestotene, jij die in onze maatschappij overal te vinden is.

Ik gedenk en groet de onzichtbaren, degenen die achter de schermen van de politike strijd braaf, trouw en tot de laatste snik hun taken verrichten, de schrijvers, de vertalers, de drukkers, de kopieerders, iedereen die ongenoemd en onnoembaar door het leven gaat. Ik gedenk en groet jullie allemaal!

Jullie allemaal, als jullie teleurgesteld zijn, als jullie te veel hebben verwacht, als jullie te veel hooi moeten verwerken met te weinig vork, als jullie de behoefte voelen om op een schouder uit te huilen, bedenk dan dat alles mogelijk is. Dat iedere toekomst mogelijk is, dus ook de onze. Alles is mogelijk op onze platgebrande en kaalgevreten en opnieuw groen geworden aarde. Wij hebben onze dromen nog niet kunnen verwezenlijken. Dat wil niet zeggen dat het ons ook nooit zal lukken. Wij hebben nog niet, met z'n allen, met de hele stad, op straat gedanst, zoenen uitgedeeld aan volslagen onbekenden, muurtekeningen gemaakt op kerken en stadhuizen. Dat houdt niet in dat we maar moeten opgeven. Laten we blijven geloven dat dat wat moeilijk is, ook mogelijk is!

Kom op, ineengeschrompelde, vermoeide, gestresste activist! Had je dan verwacht dat politieke strijd vanzelf ging, dat het een leuk vakantiereisje was? Had je dan gedacht dat demonstreren, manifesteren, reageren, gireren, delegeren en je bezeren, dat dat toeristische attracties waren, uit in eigen land? Had je gerekend op enorme massa's belangstellenden? Had je je eigenlijk wel ingesteld op een levenslange politieke strijd? Kom op, de schouders eronder, en optillen die loodzware eikenhouten kast met politiek, met info- en actiemateriaal, typ- en kopieerpapier, massa's mensen en meningen, onverwerkte nederlagen, ondergewaardeerde overwinningen, werkdruk en hoge nood. Kom op, met een paar mensjes erbij krijgen we die kast wel omhoog, het zal ons lukken, er is echt wel beweging te krijgen in zo'n log, massief gevaarte.

Die kast kunnen we echt wel verhuizen maar onze idealen. Gewoon een kwestie van hard op de tanden bijten en aanpakken, en met een opgewekt gemoed weinig verwachtingen hebben. Ik gedenk en groet u, ook tijdens verhuizingen!

Terug