De Peueraar 14, oktober 1991

Auteur: Harry Westerink

Briefwisseling

Politiek Infocentrum De Invalshoek

Leiden, 10 september 1991

Beste Jan,

Zaterdag 7 september 1991: je brief aan Wim Kok in De Volkskrant. Stoer, Ferme taal. Een man met daadkracht. Je bent met je Socialistische Partij op zoek naar stemmen, Jan. Op een strategisch juist moment op jacht naar zieltjes voor je arbeideristische en hiërarchisch georganiseerde partij. Je partij van het biefstuksocialisme. Misschien, Jan, wordt je brief in De Peueraar geplaatst. Wie weet.

De Peueraar: een maandblad van politiek infocentrum De Invalshoek in Leiden. Een integer en diepgravend blad, voor de mensen aan de basis. Je weet wel, Jan, de basis waarover jij zo vaak spreekt. De mensen, Jan.

De Invalshoek: een felle en strijdbare groep links-radicalen die het niet langer meer pikken. Die niet meer geloven in het parlement en de zogenaamde vertegenwoordiging van het volk. Een groep die zichzelf vertegenwoordigt.

Wat vele politici vroeger deden, dat doe jij nu ook weer, Jan. Je kans ruiken. De mogelijkheid benutten om een echt grote politieke partij te worden waarmee "ze" rekening zullen moeten houden. Slim. Handig. Maar ook verstandig? Wij trappen er niet in, Jan. Wij stemmen niet, wij worden geen lid. Eigenlijk horen wij al bij een partij, die van de niet-stemmers. En dat is een hele grote en belangrijke partij, Jan. Een partij die gaat groeien de komende jaren. Let maar op.

Veel mensen bellen en schrijven ons infocentrum. Ze zijn als "politiek vluchteling" op zoek naar een alternatief. Soms ontmoeten we ook echte politieke vluchtelingen. Uit de Derde Wereld, Jan. Mensen bezoeken ons infocentrum. Ze zoeken onderdak. Niet bij een partij of zo. Nee, Jan, ze willen gaan kraken. Mensen zijn kwaad, echt kwaad. Ze willen niet meer bedonderd worden. Door geen enkele politieke partij. Daarom stemmen ze niet meer, Jan. Nu ze de slinkse streken van al die nieuw-flinkse partijen hebben doorzien.

Wij, de mensen van De Invalshoek, vechten nog wél voor zaken als menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit. En dat is hard nodig, juist in deze tijd waarin de Westerse wereld, met zijn geroofde welvaart, met zak-japannertjes, samsonite-koffertjes, auto's, videorecorders, magnetronovens, cd-spelers, wintersportvakanties, joggingpakken, caravans, surfplanken, en al die andere luxe, het steeds meer voor het zeggen krijgt. Ten koste van twee-derde van de wereldbevolking, Jan. Wees nou eerlijk, joh. In vergelijking met de Derde Wereld zijn we hier toch eigenlijk (bijna) allemaal veel te rijk, verwend en vetgemest. Is het gevaar niet levensgroot aanwezig dat ook jij, net als al die andere politici, de mensen in Nederland gouden bergen gaat beloven? Dat ook jij de mensen gaat lijmen met meer.. meer... meer luxe. Terwijl ook jij, Jan, dondersgoed weet (of zou moeten weten) dat het echt allemaal radicaal anders moet op onze aarde. Te beginnen in het rijke Westen. Anders redden we het niet. Zelfs de armen hier, Jan, zullen iets moeten opgeven. De rijken natuurlijk het meest, akkoord.

Jan, laat je niet langer gijzelen door het parlementarisme, het geloof dat je via de Tweede Kamer fundamentele veranderingen kunt bewerkstelligen. Die tijd is voorbij, zo die er al ooit is geweest. Hecht niet langer waarde aan die machteloze praatclub. De echte beslissingen worden elders genomen, Jan. In de directiekamers van multinationals. Stop met je pogingen om je partij de Tweede Kamer binnen te loodsen. Meer dan vijf zetels zul je toch nooit krijgen. Om over eventuele deelname aan een toekomstige regering maar te zwijgen. En stel dat het ongelooflijke gebeurt: je komt in het kabinet. Dan is het stikken of slikken. Je aanvaardt de slappe compromissen of je vliegt eruit.. Dus kap ermee, Jan. Wees flink, stap uit het hele circus en laat die verkiezingen voor wat ze zijn: gerommel in de marge van het kapitalistische systeem dat nog nooit op "democratische" wijze ten val is gebracht. Laat nu de mensen hun oordeel geven over het zogenaamde vrije Westen. Het Westen dat dagelijks over lijken gaat. Hou de mensen niet zoet, hou ze niet meer voor de gek.

Met vriendelijke groet,

Jan Klaassen, voorzitter van Politiek Infocentrum De Invalshoek

Socialistiese Partij

Rotterdam, 6 september 1991

Beste Wim,

Gisteren op tv: beelden van tien jaar geleden. Je haren iets langer dan nu. Je was fel. Het ging om de Ziektewet. Toen was je een strijdbare vakbondsman.

Nu ben je minister en doe je precies waar je toen zelf zo tegen was. Pikken van de mensen die vaak toch al zo weinig hebben: de ouderen, de zieken, de arbeidsongeschikten en de huurders. Het rekenpotlood lijkt je belangrijkste wapen geworden. En Lubbers zegt maar steeds: "Goed zo, Wim".

De mensen voelen zich bekocht. Je had ze toch ook een ander beleid beloofd. Wat je nu doet, durfde Ruding zelfs niet. Je trekt je weinig aan van de mening van de vakbonden, terwijl je toch ook aan hen je positie hebt te danken.

Veel mensen bellen en schrijven ons. Ze zijn als politiek vluchteling op zoek naar een alternatief. Nu ze niet meer op jou en jouw partij kunnen stemmen.

Wij vechten nog wel voor zaken als menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit. En dat is hard nodig, juist in deze tijd waarin vuppen met zak-japannertjes het steeds meer voor het zeggen krijgen.

Wim, laat je niet langer gijzelen door Lubbers en Brinkman. Ben flink, stap eruit en laat verkiezingen uitschrijven. Laat nu de mensen hun oordeel geven over dit CDA-beleid.

Met vriendelijke groet,

Jan Marijnissen, voorzitter SP

Terug