De Peueraar 14, oktober 1991

Auteur:


Thema-avond "Koerden en Koerdistan" in De Invalshoek.

In oktober zal de eerste in de nieuwe reeks van thema-avonden in De Invalshoek georganiseerd worden. De preciese datum is bij het uittypen van dit artikeltje nog niet bekend. Waarschijnlijk ergens achter in de maand. Het onderwerp is dus al wel bekend: Koerden en Koerdistan.

De Koerden stammen af van Indo-Europese stammen (voornamelijk van de Meden) die zich 4000 jaar geleden in het huidige Koerdistan vestigden. Koerdistan omvat een gebied van circa 550.000 kilometer (dat is ongeveer even groot als Frankrijk). Koerdistan is verdeeld over 5 verschillende landen: Turkije (12.000.000 Koerden), Iran (4.000.000), Irak (3.500.000), Syrië (750.000) en de USSR (250.000). Het ongeveer 20 miljoen mensen tellende Koerdische volk kent een gemeenschappelijke taal, een gemeenschappelijke geschiedenis, een gemeenschappelijke cultuur en een territoriale eenheid. Sinds de ondergang van het Medische Rijk in 550 voor Christus bestonden in Koerdistan veel onafhankelijke vorstendommetjes. Sedertdien is Koerdistan een afgelegen grensgebied van andere rijken geweest, onder andere van het Ottomaanse, het Romeinse en Perzische Rijk. Hierdoor heeft het tot aan het einde van de 19e eeuw steeds een autonome structuur en cultuur behouden. In 1639 werd Koerdistan officieel verdeeld tussen het Ottomaanse en het Perzische Rijk.

Volgens het verdrag van Sèvres, 10 augustus 1920 zouden de Koerden soeverein worden met een eigen grondgebied. Koerdistan werd genoemd in artikel 62, 63 en 64. Het verdrag werd niet erkend door de nieuwe Turkse Leider Mustafa Kemal Atatürk, alhoewel hij de Koerdische leiders beloofde hun rechten te zullen erkennen in ruil voor hulp aan de Turkse leider in de strijd tegen de binnen- en buitenlandse machten. In 1932 werd het verdrag van Lausanne getekend tussen Atatürk en de geallieerden. In dit nieuwe verdrag werd Koerdistan niet meer genoemd als gebied dat recht heeft op zelfbeschikking. Het zelfbeschikkingsrecht van de Koerden zou er nog jaren op zich laten wachten. Dit kan alleen maar de realiteit en erkend worden in het kader van democratisering van het Midden-Oosten en recht op vrijheid voor alle volkeren. Dus de totale veranderingen in het Midden-Oosten op alle terreinen.

Terug