De Peueraar 14, oktober 1991

Auteur: Reneetje

Verbeter de wereld, begin met de buurt

In het artikel "Naar een strijdbare kraakbeweging?!" in Peueraar 13 worden er twee redenen gegeven voor de neergang van de kraakbeweging (rond 1980 kon deze beweging tienduizenden mensen mobiliseren, tien jaar later waren er nog maar een paar honderd aanhangers). De eerste reden die er gegeven werd, was de toename van de repressie en de criminalisering van de kraakbeweging. De tweede reden die in het artikel gegeven werd was de radicalisering van de kraakbeweging die het de wetgever wel erg gemakkelijk maakte de kraakbeweging in de criminele sfeer te drukken. Met deze conclusies ben ik het geheel eens.

De laatste tijd is er weer een opleving van de kraakbeweging zichtbaar. Uit het artikel blijkt dat dat gelukkig ook in Leiden zo is. Waar ik me nu zo over verbaas is dat niet alle ouwe rotten in het kraakvak daar blij mee zijn. In het artikel wordt iemand aangehaald die er over klaagt dat er in de beweging zo veel mensen rondlopen die alleen maar op zoek zijn naar gezelligheid en goedkoop wonen. Om uit het nog steeds bestaande isolement te komen zou de kraakbeweging zich veel meer dan nu het geval is om de city-vorming, al dan niet in Europees perspectief, druk moeten maken.

Volgens mij wordt hier de wereld op zijn kop gezet. De mensen kwamen in 1980 echt niet zo massaal op de kraakbeweging af omdat die beweging nu zo fantastisch over city-vorming kon discussiëren. Mensen kwamen op die beweging af omdat er een alternatief geboden werd voor de woningnood en de absurd hoge huren (kraken!). Mensen werden enthousiast omdat er een andere, meer creatieve, cultuur heerste. De vrijplaatsen in de grote kraakpanden kenmerkten zich doordat het daar niet belangrijk was of je Nike-schoenen en Lacosta-kleren droeg of cocktails van een tientje kon betalen. Hoe je er ook uitzag, hoe weinig geld je ook had, in deze "vrijplaatsen" was je altijd welkom - zolang je andere mensen maar niet lastig viel met racistisch, seksistisch of anderszins irritant gedrag.

Ik vind het dan ook helemaal niet erg dat mensen nu weer om deze kenmerken met de kraakbeweging gaan meedoen. Juist als je meteen van mensen eist dat ze alleen als kraker serieus genomen kunnen worden als ze alles over city-vorming en Europa 92 weten, zich meteen tot het veganisme bekeren en minstens 20 keer per jaar aan een demonstratie meedoen, schrik je mensen af. Ook bij ons, de ouwe rotten, zijn de principes met de jaren gegroeid. Kanker dus niet op nieuwe mensen die niet meteen na hun eerste sapje in het kraakcafé even principieel zijn als jij na een paar jaar scene-training. Geef die mensen de tijd!

Om de kraakbeweging verder uit het slop te helpen lijkt het me dan ook belangrijker om de drempels om er bij te kunnen komen te verlagen dan meer over city-vorming te discussiëren. Een van die stappen in die richting lijkt me het in ere herstellen van de "open dag" van panden, een paar dagen na de kraak ervan. Bij veel buurtbewoners leven nu eenmaal vervelende vooroordelen jegens krakers. Vooroordelen die meestal als sneeuw voor de zon verdwijnen als je meteen na de kraak stenciltjes maakt waarop staat dat iedereen op een bepaalde dag is uitgenodigd om een kijkje te komen nemen. Maak duidelijk dat je de verkrotting van het pand wil aanpakken waar de gemeente het laat afweten. Maak duidelijk dat je niet alleen voor je eigen woonruimte kraakt, maar ook om de buurt voor verkrotting te behoeden. De aanhang van de kraakbeweging en de steun ervan door de buurt zal er alleen maar door groeien. De principes kristalliseren dan vanzelf wel uit. Goedkoop wonen en gezelligheid zijn daarbij onmisbare reclameborden van de kaakbeweging.

Terug