De Peueraar 19, maart 1992

Auteur: Eric Krebbers

In het kader van de internationale Vrouwendag organiseert het LVC filmhuis een vrouwenfilmfestival met als thema "Vrouwelijke cineasten". Van donderdag 5 maart tot en met zondag 8 maart zullen er 4 films vertoond worden van verschillende regisseuses waarin het leven van de vrouw centraal staat. Deze films wil ik iedereen aanraden. Ze geven een goed beeld van wat de feministische cinema te bieden heeft. Bovenal strijdbare films. Jammer dat er niet vaker van deze films vertoond worden. Voor de inhoud van de films heb ik gebruik gemaakt van de omschrijving die het LVC verspreid heeft.

"Die Jungfrauenmachine" is een film over een vrouw die de wereld om haar heen met andere ogen gaat zien. De verknipte normaliteit van Duitsland en de onverdraagzame verveling van haar geliefden worden haar te verstikkend en ze vertrekt naar Californië. Op zoek naar echte liefde ontdekt ze dat die daar als pre-historisch fenomeen gezien wordt. Aan de hand van drie relaties met vrouwen komt ze er achter dat liefde en sex niet altijd bij elkaar hoeven te horen. De boodschap van de film lijkt te zijn dat het een bevrijding is dat je sex kunt kopen en dat je je er niet meer voor in afhankelijkheidsrelaties hoeft te storten. Seksuele vrijheid voor wie geld heeft dus. Een vrijheid die mij wel erg koud en eenzaam voorkomt. Een begrijpelijke gedachtegang als je vanuit dat vastgeroeste Duitsland komt, maar of het nu werkelijk een oplossing biedt?

"Sweetie" is echt een maffe film. Bijzonder humoristisch toont de film een gekte die eigenlijk niet abnormaal is, maar juist in de geschetste wereld heel logisch en normaal lijkt. Dawn, alias Sweetie komt bij haar zusje Kay wonen. Ze brengt haar vriend en een enorme chaos mee. Ze is explosief en bruisend van aard. Kay is daarentegen erg angstig en onzeker en dat botst. Als Kay met hun vader een tijdje weg gaat naar moeder, die ergens anders woont, kan Sweetie niet mee. Bij thuiskomst wacht hen een verrassing.

"Rosa Luxemburg" is een heerlijke strijdbare film die natuurlijk bij haar verschijnen door de commerciële pers als eenzijdig en pamflettistisch werd afgedaan. Bij mij lopen echter de rillingen over mijn rug als ik haar bevlogenheid zie als ze bijvoorbeeld massa-bijeenkomsten toespreekt. Rosa Luxemburg was een voorvechtster van het internationaal socialisme in het begin van de eeuw. Ook was ze anti-militariste en verzette zich tegen de steun van de sociaal-democratie aan het oorlogsgeweld tussen 1914 en 1918. De sociaal-democratie, toen een relatief jonge loot aan de socialistische boom, was in die tijd al net zo fout als nu. Steunde men toen de Duitse keizer, nu steunt de PvdA net zo makkelijk de Amerikaanse Führer Bush. Vanwege die anti-militaristische houding bracht ze de grootste tijd van de Eerste Wereldoorlog in de gevangenis door. Samen met Karl Liebknecht richt ze een oppositie op en wordt hierom vermoord in 1919. Helaas wordt er in de film geen melding gemaakt van haar deelname aan de Russische revolutie in 1917. Von Trotta vond dat echter zo'n groot en belangrijk deel van haar leven dat ze er aparte film over zou moeten maken. Wat ze overigens nog niet gedaan heeft.

"Born in flames" speelt na de sociaal-democratische revolutie in Amerika (die er hopelijk in het echt nooit zal komen). De media roemen de vooruitgang. Voor vrouwen is er weinig veranderd. Ze voeren dan ook strijd voor toegang tot media zodat ze duidelijk kunnen maken dat ze meer willen. Ook willen ze dat naar voren komt dat er veel verschillende groepen vrouwen zijn met allemaal verschillende (maar wel feministische) ideeën. Door deze grote verscheidenheid van groepjes krijgt de overheid er geen grip op. Ze zoeken vanuit hun eenzijdig hiërarchisch denken een leidster, maar die is er niet. De onderdrukkingsmethoden van de overheid worden grimmiger maar de vrouwen behouden hun gevoel voor anarchie (gelijkwaardigheid en vrijheid) en fantasie.

Tot slot nog even dit: alsof het allemaal nog niet genoeg is draait het LVC ook nog de film "Delicatessen", waarin vegetarische rioolguerrilla's strijd leveren tegen de vleeseters, die inmiddels overgegaan zijn op kannibalisme. Dierenlijken zijn in de geschetste wereld (na een oorlog?) immers schaars. Een man vindt werk bij een slager. Zijn voorgangers zijn allemaal op raadselachtige wijze verdwenen.. Een geweldig originele film, vol absurde humor, met een typisch Frans tintje. Maar... ja, sorry hoor, een recensent moet wel iets te zeuren hebben, met een vingertje kunnen wijzen, maar... toch vind ik het ontzettend jammer dat dit prachtige thema niet wat politieker gebracht is. Wat een mogelijkheden hebben de twee briljante regisseurs laten liggen om een politieke boodschap te brengen verpakt in deze geniale vorm.

Terug