De Peueraar 29, januari 1993

Auteur: Eric Krebbers


(Boekrecensie)

Daar komen ze aangemarcheerd

Vrijheid en gelijkheid, voor iedereen, overal en altijd. Een wereld waarin mensen, vrouwen en mannen, witten en zwarten, jong en oud, homo en hetero, zelf samen hun bestaan kunnen inrichten, zelf kunnen kiezen hoe ze willen leven. Een wereld waarin mensen niet willen bazen of gebaasd worden. Een wereld waarin mensen solidair zijn met anderen die ook vrij willen leven, of die nou aan de andere kant van de wereld leven, om de hoek, of in de bio-industrie. Een wereld waarin de mensen zelf uitmaken wat ze nodig hebben, wat ze willen produceren, hoe hard ze daar voor willen werken en of ze wel willen werken. Een wereld waarin mensen leven in overzichtelijke kleinschalige en weerbare groepen die niet door wie dan ook gedwongen kunnen worden wat dan ook te doen. Een wereld waarin mensen samen bepalen wat hun idealen zijn. Een wereld waarin het de mensen duidelijk is wie samen met hen aan het verbeteren van de maatschappij wil werken en wie het slechts te doen is om macht en geld...

Dit is zo ongeveer alles waar het moderne extreem-rechts tegen is. Dat werd me duidelijk uit het nieuwe boek van Jos Vander Velpen "Daar komen ze aangemarcheerd, extreem-rchts in Europa".

Jos Vander Velpen is advocaat en woont in Antwerpen, de stad waar extreem-rechts het in de vorm van het Vlaams Blok zo goed doet. In november 1991 werd het daar bij de verkiezingen de grootste partij met ruim 25 procent van de stemmen. En daarbij is het niet gebleven. Nu zouden al 1 op de 3 Antwerpenaren erop stemmen, Vander Velpen zit er dus middenin. "Daar komen ze aangemarcheerd" gaat echter niet alleen over Antwerpen of het Vlaams Blok. Centraal in zijn boek staat Europa. Hij licht de partijen van extreem-rechts door, analyseert hun ideeën, citeert de leiders. (Met name opper-leider Le Pen in zijn Franse kasteel komt veelvuldig aan het woord.) Losjes stapt hij van de Republikaner in Duitsland over naar het Front National in Frankrijk, en van de Kroatische Fascisten via de Lega Lombarda in Italie naar de Oostenrijkse Vrijheidspartij van Haider. Uit zijn verhaal blijkt dat de diverse extreem-rechtse partijen in Europa heel nauw samenwerken. In het Europese parlement vormen de kopstukken van de nationale partijen heel eendrachtig een fractie. Samen zorgen ze ervoor dat extreem-rechts in de landen waar het fascisme nog niet zo aanslaat beter georganiseerd wordt. Zo doet het Vlaams Blok aan missie-werk in Nederland en tracht het de 4 extreem-rechtse partijtjes te verenigen tot een Nederlands Blok bij voorkeur onder Janmaat. Deze verhalen over samenwerking zijn werkelijk angstaanjagend.

Vander Velpen laat zien dat de groei van extreem-rechts geen toeval is, maar integendeel een zeer goed gecoördineerd geheel. Qua opzet volgt men plannen en ideeën van fascistische denkers van voor en na de Tweede Wereldoorlog. Men streeft er naar eerst een beetje voorzichtig te groeien en naarmate men sterker wordt steeds meer het ware gelaat te tonen. Zo lees je in het boek dat de 'uitspraken van de leiders steeds openlijker fascistisch of nationaal-socialistisch worden, met het Vlaams Blok als wegbereider en proefkonijn om te testen wat nog wel en wat net niet kan. Met als uiteindelijk doel om "net als Hitler via verkiezingen aan de macht te komen", zoals werd opgetekend uit mond van een van de extreem-rechtse voormannen.

Of de macht meer op nationaal of op Europees niveau gepakt moet gaan worden is nog niet duidelijk, zo blijkt. Wel staat vast dat "Europa" nu al gevormd wordt op een manier die de nationaal-socialisten goed van pas komt. Europa wordt steeds meer een a-sociaal en ondemocratisch geheel. Het stevent met het geheime Schengen-akkoord en onmondige parlement regelrecht af op het zo bekende hiërarchische piramidemodel waarin de fascisten zich zo thuisvoelen. Het systeem, het machtsapparaat ligt straks gereed en extreem-rechts hoeft alleen nog maar achter het stuur plaats te nemen. In het boek wordt dan ook de nodige aandacht besteed aan de Europese eenwording.

De grote lijnen van de extreem-rechtse plannen zou je kunnen zien als het streven naar het omvormen van de samenleving tot een groot nationaal leger. Een gedisciplineerde legerstaat die de strijd aan moet kunnen binden met de Derde Wereld, het communisme en de andere machtsblokken Japan en de VS. Een leger dat "ons ras", "ons Indo-Europese ras" en "onze Europese cultuur" moet beschermen. Om te beginnen moeten daartoe alle "volksvijandige elementen" weg. Om "raszuiverheid" te bereiken begon Hitler met het op de trein naar het oosten zetten van de Joden, en eindigde, toen het allemaal niet snel genoeg ging, met het vergassen. Ook nu zet de Duitse regering weer zigeuners op de trein, dit keer naar Roemenië, en pleit het Vlaams Blok er voor alle migranten tot in de vierde generatie met grote C-130 legervliegtuigen het land uit te vliegen. (Ach ja, de technische vooruitgang, he?)

Tegelijkertijd streeft extreem-rechts er naar de nationaal-socialistische staat te ontwikkelen. Dat is een zogenaamde corporatistische maatschappij waarin iedereen zijn of haar vaste plek kent. De bankier, de, arbeider, de huisvrouw... allemaal hebben ze hun vastomlijnde taak in de "arische" samenleving. Allemaal samen voor het vaderland en het bedrijfsleven. Net zoals de generaal en de soldaat 1 leger vormen met 1 belang: de overwinning op de vijand. Een strijd van de onderdrukten, de mensen in de maatschappij die het niet voor het zeggen hebben, verzwakt het leger en het vaderland en moet dus voorkomen worden, tegengegaan worden. Nu al zien we dat links in Duitsland met grof geweld geterroriseerd wordt door de neo-nazies.

Daarnaast moeten de "soldaten" tevreden gesteld worden met een goed loon. Vandaar de term nationaal-socialisme waarmee eigenlijk tegen de arbeiders gezegd wordt dat als de buitenlanders weg zijn er meer welvaart over blijft voor het eigen volk. Ook vrouwen zijn van belang in dit nationale leger en wel als broedmachines voor nieuwe soldaten, arbeiders en huisvrouwen (en generaals natuurlijk). Ook op dit gebied is het Vlaams Blok het verst gevorderd. Om het broeden te bevorderen zegt zij dat gezinnen met meerdere kinderen evenzovele stemmen dient te krijgen. (Voor zover de democratie strekt vanzelfsprekend, want daar heeft men uiteindelijk toch niet veel mee op.)

Daarnaast moet iedereen keihard werken in het (arbeids)leger voor een sterk vaderland of Europa en wie dat niet kan heeft eigenlijk geen recht van bestaan in het extreem-rechtse denken. "Zwakkelingen en tegen-natuurlijke mensen", als gehandicapten en homo's en lesbo's dienen op den duur te verdwijnen. Helaas besteedt Vander Velpen niet veel aandacht aan de positie van de vrouwen en homo's en gehandicapten in het extreem-rechtse denken.

Hij laat zien dat de ideeën van de partijen voor een behoorlijk deel overeen komen, maar dat iedere partij natuurlijk wel de nadruk legt op zijn eigen stokpaardjes. Bij Le Pens National Front speelt God een grote rol. Bij het Duitse extreem-rechts stelt men de uitbreiding van Duitsland naar het oosten centraal. Het Vlaams Blok wil van Wallonië af. Het boek komt over als een gedegen werkstuk en het is bijzonder actueel en bijgewerkt tot augustus 1992. Helaas ontwikkelt extreem-rechts zich zo snel dat er al weer legio nieuwe feiten en gebeurtenissen zijn. De achterliggende ideeën en plannen zijn natuurlijk niet zo snel achterhaald en ik kan het dus iedereen aanraden dit boek te kopen.

Daar komen ze aangemarcheerd, Extreem-rechts in Europa, Jos Vander Velpen. Uitgeverij: De Papieren Tijger, ƒ 35,-.

Terug