De Peueraar 31, maart 1993
Auteur: Eric Krebbers
Op zaterdag 13 maart wordt er in politiek infocentrum De Invalshoek een video vertoond over de huidige situatie in Koerdistan, met name in het Turkse deel. Tevens zal iemand van de Koerdische Vereniging uit Den Haag , in het kort, iets vertellen over de geschiedenis van het Koerdische volk. Hij verteld ook over de huidige situatie, en gaat in op de volgende vragen: Wat wil het Koerdische volk, en wat willen de Koerdische politieke partijen? Wat zijn de laatste ontwikkelingen na de golfoorlog. En wat is de rol van de VS in onder andere de conflicten van de Koerden onderling? Na afloop is er zang met saz (een snaarinstrument). We gaan ervan uit dat er op deze avond ook aandacht is voor de hongerstaking van 700 Koerden in Europa tegen de Turkse staatsterreur. Hieronder plaatsen wij de verklaring die de hongerstakers de wereld in stuurden op 29 januari. Inmiddels is deze actie gestopt op 18 februari 1993.
"Aan de publieke opinie: 700 Koerden in hongerstaking te Brussel. Het Koerdische volk en haar cultuur worden bedreigd met volledige uitroeiing, speciaal in Turkije. De democratische rechten zijn vernietigd. Het mag de eigen taal niet spreken. Het militair geweld van de Turkse staat maakt elke oplossing van de Koerdische kwestie onmogelijk. Turkije voerde in 1992 een vuile oorlog tegen ons volk. Ondanks z'n mensonwaardige daden lukte het de Turkse staat niet om de strijd van het Koerdische volk voor vrijheid en democratie teniet te doen. Sinds de Demirel-Inonu coalitie-regering aan de macht kwam, voert zij een beleid van totale vernietiging en staatsterreur. Zie hier de resultaten voor het jaar 1992 van deze onmenselijke oorlog:
400 medeburgers uit alle lagen van de Koerdische bevolking werden vermoord door de contra-guerilla, de "Gladio" van de Turkse staat. Onder hen waren 42 politici en 13 journalisten. Door journalistenverenigingen wordt Turkije aangewezen als het land waar het ombrengen van journalisten het meest verbreid is. Dat is de manier waarop de Turkse staat journalisten het zwijgen oplegt. Anderzijds wordt systematisch beslag gelegd op kranten en publicaties. Ofwel worden ze gecensureerd. Dat alles omwille van hun objectieve benadering van de problemen van de mensenrechten en van het Koerdische vraagstuk. Om dezelfde reden wordt ook de krantendistributie gedwarsboomd. Krantenverdelers worden vermoord.
Vijf steden (Sirnak, Kulp, Cizre, Lice, Varto) zijn totaal verwoest door luchtbombardementen en kanonvuur. De bevolking moest noodgedwongen vluchten uit deze spooksteden. Het hele Koerdische volk werd door de staat geclassificeerd onder de categorie "vijanden". Duizenden mensen werden willekeurig aangehouden en gefolterd. In 1992 waren er 16 militaire operaties buiten de grenzen van Turkije. 300 dorpen zijn verwoest. Met geweld werden deze dorpen ontvolkt.
Deze aanvallen van de Turkse staat nemen met de dag toe. Turkije respecteert op geen enkele manier haar internationale verplichtingen. Meer nog, ze voert een totale oorlog tegen het Koerdische volk, waarbij alle principes van het internationaal oorlogsrecht met voeten worden getreden. Zo lost Turkije de Koerdische kwestie op. Het stilzwijgen van de internationale gemeenschap moet doorbroken worden. De publieke opinie moet wakker geschud worden en bewust worden van de Koerdische problemen. Maatregelen voor een werkelijke oplossing dringen zich op. Voor de ogen van de hele wereld is Turkije bezig met de uitroeiing van een volk van meer dan 30 miljoen zielen, waarvan het bestaan eenvoudigweg wordt genegeerd. De internationale mogendheden, met op de eerste plaats Europa, nemen een tweeslachtige houding aan inzake de Koerdische problemen. Ze sluiten de ogen voor de schendingen van de mensenrechten. De wapenverkoop van de Europese landen, in het bijzonder vanuit Duitsland en Frankrijk, moedigen de Turkse staatsterreur aan.
700 Kurden zijn sinds 24 januari 1993 te Brussel in hongerstaking. Die begon op initiatief van de 15 volksvertegenwoordigers, verkozen in Europa voor het Nationale Parlement van Koerdistan. Zij kennen maar al te goed de problemen van hun volk in Koerdistan en willen de aandacht van de internationale publieke opinie hierop vestigen. Duizenden mensen wilden aan deze actie deelnemen. Plaatsgebrek maakte dit jammer genoeg onmogelijk. Maar zij allen roepen mee op tot:
Wij vragen aan het Europees Parlement en aan de nationale parlementen dat ze afgevaardigden naar Koerdistan zenden om de toestand ter plaatse vast te stellen. Wij roepen alle democratische instellingen en organisaties op onze actie te steunen. Wij vragen hen de nodige stappen te ondernemen voor de inwilliging van onze eisen.
Organisatiecomité hongerstaking"
Meer informatie over Koerdistan vind je in het nieuwe maandblad van het Koerdistan Informatie Centrum Amsterdam en het Koerdistan Kommitee Brussel genaamd "Koerdistan". Dit tijdschrift richt zich vooral op de PKK, de Koerdische Arbeiderspartij en haar Volksbevrijdingsleger van Koerdistan (ARGK). De PKK streeft naar een Koerdische Staat en heeft het steeds over de Koerdische Cultuur en het Koerdische Volk. Begrippen die in de huidige Nederlandse situatie niet echt een positieve betekenis hebben in de oren van linkse mensen. Wat te denken van het streven naar een Nederlandse Staat voor het Nederlandse Volk met haar Nederlandse Cultuur? Natuurlijk is de situatie niet precies gelijk, maar het geeft te denken. Daar tegenover staat dat de mensen in Koerdistan in grote getale achter de PKK staan en als "volk" onderdrukt worden. Het lijkt me goed als links kritisch solidair te zijn met de mensen die zich verzetten tegen de onderdrukking door de Turkse staat, maar zich niet zomaar achter de PKK te scharen. De PKK is trouwens een nogal hiërarchische organisatie en dat is niet direct iets wat radicaal-links in Nederland'voor ogen staat, en in ieder geval niet de mensen die De Peueraar maken. Links heeft in het verleden nogal eens de fout gemaakt zich zomaar achter 'bevrijdingsorganisaties' te stellen, die later zelf ook ontaardden in dictaturen.