De Peueraar 32, april 1993

Auteur: Martijn


(Ingezonden)

Mannenstrijd

Naar aanleiding van het eerste deel van de interviews met mannen over de mannenstrijd en het feminisme, hebben wij onderstaande reactie ontvangen. Alhoewel de schrijver ervan zijn brief wat rommelig vindt, hebben we besloten hem toch in zijn geheel over te nemen omdat we het een spontane en eerlijke reactie vinden.

Beste mannen,

Voordat ik aan deel 2 begin, nog een reactie op de eerste interviews. Het is al weer een tijd terug dat ik het las, maar ik heb geen zin het hele verhaal nog eens te lezen: ik erger me en ik schaam me tegelijkertijd. Typisch. Toen ik het las moest ik me gelijk bij andere mannen beklagen: "wat een treurig resultaat", "als dat de 'gemiddelde-politiek-actieve-man' is in Leiden ben ik blij dat ik daar niet woon". De mannen die ik daar ken waren niet geïnterviewd en waren ook geschrokken van de verhalen van hun collega's. Vooral het ontbreken van elke link met seksueel geweld, elke man als potentiële verkrachter vond ik ongelooflijk. Net in de tijd van de brief van Petra over Moa. (De reacties een maand later op die brief waren ook niet overweldigend in aantal, zeker niet van mannelijke zijde - ik schreef er een).

Maar goed, dit wisten we al. We zijn bang uit onze se hulp te kruipen, zeker over ons gevoelsleven, onze seksualiteit, enzovoorts. Waarom daar zo geshokeerd op reageren, zo kwaad en gefrustreerd (Natuurlijk herken ik ook een hoop in de verhalen van de zestien'). Nee, je schrikt ervan omdat je dacht ondertussen beter te zijn, samen met je andere vrouwvriendelijke-anti-seksistische vrij gevochten-mede-kameraden-in-de-strijd. Mooi niet! He, he, wat dacht je dan?

Je bent fout in bepaalde opzichten, en je dacht goed te zijn. Je leerde de heersende normen en waarden en hoe scheef het zit. Je zet je er tegen af door een alternatief normen- en waardenstelsel op te bouwen. Door te shiften goed-fout, in je gedrag, gedachtes, gevoelens, fantasieen, enzovoorts. En dan dacht je klaar te zijn. Inderdaad meestal door feministische vriendinnen en boeken aangezet wil je je niet gaan gedragen als de typische, foute, man. Zelden vanuit medemannen die dezelfde dingen doormaken als jij. Waarom?

Vergelijkbaar hiervoor is de strijd tegen seksistische reclame zoals de vrouwengroep Spuugzat die voert. In Wageningen schijnt een groepje mannen te zitten die daar ook acties tegen onderneemt. Maar zij doen dat niet tegen het clichébeeld van de man in de reclame (macho, hetero, cowboy, etcetera.). Nee, tegen het beeld van de vrouw, net als Spuugzat. Zijn wij niet onderdrukt genoeg? Hebben wij er nog genoeg voordelen bij?

Ik ben blij dat jullie dit onderwerp aangegrepen hebben, het is goede stof tot discussie met andere mannen en vrouwen. Ik zit erover te denken in onze regio een groep mannen/jongens te vinden om structureel erover te gaan discussiëren. Een keer eerder gedaan in Amsterdam, maar dat hield niet lang stand. Volgende week doe ik dat voorstel, ben benieuwd naar reacties hier.

Terug