De Peueraar 33, mei 1993

Auteur: Gerard


(Ingezonden)

Mannenstrijd

De 3 artikelen lezende had ik, als een van de geïnterviewde mannen, soms een onprettig gevoel bij het commentaar van de schrijvers. Als een soort jury sabelden ze bepaalde uitlatingen neer als onjuist, verwerpelijk, enzovoorts. "Dat heb ik toch hopelijk niet gezegd"; dacht ik bij mezelf. Maar aan de andere kant: ook ik had soms kromme tenen. "Binnen radicaal-links hebben de vrouwen het al voor het zeggen", zegt een van mijn collega-geïnterviewden. Dit eiland van vrouwenmacht in de boze patriarchale wereld had ik nog niet ontdekt.

Het is duidelijk dat het fundament onder de mogelijke anti-patriarchale mannenstrijd nog niet is gelegd. Ook ikzelf weet wel dat ik het met een aantal zaken niet eens ben, maar wat ik dan wel wil, voorstel, meedoe, enzovoorts, dat is nog een warrig geheel. Als een van de uitgangspunten zou ik het verband tussen kapitalisme en patriarchaat willen voorstellen. Het patriarchaat berust op macht. Macht van "mannen", waarbij "mannen" niet samenvalt met "alle mannen" en ook niet met "uitsluitend mannen". Een mooi voorbeeld hiervan vind ik de schoonheidsmythe van Naomi Wolf. In dat boek toont ze aan hoe vrouwen zich aanpassen aan "mannelijke normen". Dit is zo ingebakken en daardoor versluierd dat het zo vanzelfsprekend wordt, dat velen dat mechanisme ook gaan ontkennen. Macht zit in structuren verweven.

De positie van de man binnen het patriarchale kapitalisme dient studieobject te zijn voor de mannenbeweging. Dat is onze positie, anders kiezen we in feite het feminisme als referentiepunt en dan beginnen we aan het verkeerde eind, namelijk de positie van de vrouw. Uit de interviews blijkt dat deze fout regelmatig gemaakt wordt. Wij moeten strijden voor onze positie, een positie namelijk om enerzijds niet bevoordeeld te willen zijn (negatief) en anderzijds je "man-zijn" niet volledig kunt ontwikkelen door de rol die het systeem van je verwacht (positief).

Praat je over mannenstrijd, dan dien je die ook te concretiseren. Op het micro-niveau, je eigen positie, je eigen omgang met de maatschappij en de vrouwen die je kent. Zelf word ik regelmatig aangesproken op mijn gedrag en meestal is dit ook terecht, dus er valt nog veel te verbeteren. Op het niveau van je omgeving, hoe verlopen processen daar, weerspiegelt de maatschappelijke realiteit zich daarbinnen ook. En op het politieke niveau van wetgeving, de kapitalistische productie-orde, de cultuur.

Het verband tussen patriarchaat en kapitalisme is de wijze waarop het zichzelf in stand houdt, namelijk door middel van macht. Macht van de ene mens over de andere. Daarmee is een ander systeem niet een "automatische" oplossing voor vrouwenonderdrukking/mannengeplaatstheid, maar wel een noodzakelijke voorwaarde. Daarin legitimeert zich wat mij betreft ook de beginsituatie van de zogenaamde totaalstrijd, zoals door sommige collega-geïnterviewden betoogd. Kapitalisme betekent namelijk onderdrukking van milieu en dier, mens, enzovoorts. Echter, totaalstrijd organiseer je niet, deelstrijd wel. Laat daarom de totaalstrijd niet verworden tot eenzaamheid in de strijd.

Een van die deelstrijden kan zijn de "mannestrijd". Het spreekt me aan om eens met de andere 15 mannen te praten over de 3 artikelen en een eventuele inzet. Ik hoop dat ik niet de enige ben. Voor mij ligt er nog een heel veld braak aan ideeënontwikkeling. Andere mannen kunnen mij daarbij helpen.

Terug