De Peueraar 37, september 1993
Auteur: de redactie
Met het nummer dat je nu leest begint De Peueraar haar vierde jaargang. Vol goede moed gaan we verder. De Peueraar heeft er de laatste jaren onder andere aan meegewerkt dat er weer een duidelijk en niet meer weg te denken radicaal-links geluid in Leiden weerklinkt. En dat willen we blijven doen.
Vind jij zo'n radicaal-links geluid en discussieplatform óók belangrijk, werf dan voor ons nieuwe abonnees. We zouden graag meer mensen bij acties en discussies betrekken. Op dit moment verspreiden we maandelijks zo'n 125 Peueraars door de stad.
Collectiviteit
Met ingang van dit nummer is er wel iets veranderd in De Peueraar. Artikelen zullen voortaan ondertekend worden door de individuen of groepjes die ze geschreven hebben. Tot nu toe werden alle artikelen ondertekend door de redactie. We gingen er vanaf het eerste nummer vanuit dat het mogelijk zou zijn alle artikelen zo te bediscussiëren dat we allemaal vierkant achter de inhoud ervan zouden kunnen staan. Via die discussies hoopten we een zekere collectiviteit te ontwikkelen. Dat is tot nu toe behoorlijk werkbaar en succesvol gebleken. Vaak waren we in staat onze meningsverschillen uit te discussiëren, ook al werd het daardoor op de eerste redactievergadering na de deadline vaak wel erg laat. We hebben deze discussies over het algemeen als erg positief en leerzaam ervaren en zullen er zeker mee doorgaan. Toch bleven er altijd een aantal discussies liggen waar we niet uitkwamen. Typische voorbeelden daarvan zijn de tegenstelling vegetarisme/veganisme en verschillen in de kijk van vrouwen en mannen op de strijd tegen seksisme. Ook over de kijk op de hulpverlening en het maatschappelijk werk konden we het maar niet eens worden: is bijvoorbeeld 'migrantenwerk' nu opbouwend of inkapselend en afbrekend ten opzichte van de migrantengemeenschap? En als linkse migranten er zelf positief tegenover lijken te staan, hoe ga je dan met een fundamentele kritiek op dit staatsingrijpen om? Moet die kritiek er steeds bijgehaald worden? Moet die steeds uitgangspunt zijn bij het beoordelen van ontwikkelingen rondom het groeiende racisme?
Omgaan met omstreden onderwerpen
We zijn het dus wél voortdurend eens geweest over het feit dat De Peueraar een radicaal-links blad moest zijn, maar níet altijd over hoe je die anti-patriarchale en anti-kapitalistische politiek dan in moest vullen. Het liep er bij dit soort meningsverschillen soms op uit dat de schrijverster van het desbetreffende stuk het op eigen titel plaatste, omdat we er niet gezamenlijk als redactie achter konden staan. De artikelen die wel op naam van de redactie verschenen waren daarmee zoiets als de grootste gemene deler. Er waren er onder ons die geneigd waren bovengenoemde problematische onderwerpen maar voorzichtig links te laten liggen. En dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Reacties
Het ligt in onze bedoeling de bovengenoemde discussies te blijven voeren, maar dan zonder de illusie dat we het allemaal tot op de komma eens worden. Het lijkt ons trouwens ook goed de discussies meer openlijk te voeren en niet steeds met een afgerond stuk naar buiten toe te treden. Sommigen onder ons zijn van mening dat lezers niet snel op een artikel durven te reageren vanuit de angst dat je dan meteen een ideologisch tot de tanden toe bewapend collectief van zo'n acht tot twaalf redactieleden op je nek zou krijgen. Onze nieuwe aanpak zal voor deze mensen de weg vrijer maken mee te doen aan de discussies. Een van de doelstellingen van dit blad is uiteindelijk toch het vergemakkelijken van (radikaal-)linkse discussies in de Leidse regio.
Big Brother
Naast deze argumenten speelden er nog een aantal andere. Van het begin af aan was het duidelijk dat niet alleen linkse mensen geïnteresseerd waren in ons blad. Ook de staat leest mee. Volgende maand vind je in De Peueraar een artikel over staatsrepressie tegen links. Het zou niet voor het eerst zijn dat iemand na het schrijven van een kritisch artikel opgepakt wordt. Bij onze oosterburen komt het zelfs regelmatig voor. De staat gaat er daar in ieder geval vanuit dat mensen die kritisch over dingen schrijven ook vaak de daad bij het woord voegen. En ook de oude BVD-archieven in Nederland stellen ons wat dat betreft niet gerust. Hele generaties linkse mensen zijn geregistreerd en met enige regelmaat getroffen door "Berufsverbote", zoals onlangs nog een SAP-lid om zijn politieke mening niet aangenomen werd voor een PTT-vacature. Kortom, waarom zou je het de staat gemakkelijk maken door je artikelen te ondertekenen? Iedereen is daarentegen welkom op de eerste redactievergadering van de maand om van gedachten te wisselen met de redactieleden. We zijn dus wel degelijk openbaar bezig. Meer zelfs dan de gemiddelde krant, want bij welke kranten-redactievergadering ben je als buitenstaander nu welkom? Ondanks de repressie hebben we toch besloten artikelen te gaan ondertekenen als individuen, zij het dat het iedereen binnen en buiten de redactie vrij staat een pseudoniem of schuilnaam te hanteren.
Schizofrenie
Naast behoedzaamheid ten opzichte van Big Brother hebben sommigen onder ons geen zin om op straat aangesproken te worden op hun artikelen en zijn daarbij van mening dat het niet gaat om wíe een artikel geschreven heeft maar om wát erin staat. Ideeën zijn van iedereen is hun uitgangspunt. Anderen brachten daar weer tegen in dat dat niet het geval kán zijn als je als verslaggever bij bijvoorbeeld een thema-avond aanwezig bent en je in een artikel je ervaringen wilt neerpennen. Het zijn dan alléén jouw ervaringen en het geeft een ietwat schizofreen gevoel om dan namens de redactie te schrijven.
Onze uiteindelijke keuze, we schreven het al, is alle artikelen te ondertekenen als individuen of als groepjes. De Peueraar is intern georganiseerd in diverse redacties, te weten vrouwenstrijd, mannenstrijd, anti-city-vorming, anti-repressie, sociale ecologie, anti-racisme, biotechnologie en visuele vormgeving. Vanaf nu zal je deze namen dan ook regelmatig terugvinden in dit blad