De Peueraar 38, oktober 1993
Auteur: Karin
Terug naar Marokko
Onderstaand stuk ontvingen we van Karin. Ze heeft een interview gedaan met een illegaal, over zijn leven hier en zijn redenen om terug te gaan naar Marokko. Eerst een korte inleiding over de achtergrond van Karin zelf.
Sinds november 1992 ben ik betrokken bij het comité "De Leidse Fabel van de Illegaal". De reden van deze betrokkenheid is ontstaan door de goede contacten die ik heb met diverse mensen die zonder verblijfsvergunning proberen hun hoofd in Nederland boven water te houden. Ik ben mij bewust geworden van hun moeilijkheden. Toen medio 1992 de aanval op deze groep werd ingezet door belangrijke politici, er werd een zeer negatieve leugenachtige hetze gevoerd, vond ik, net als diverse anderen, dat we hier wat tegenover moesten stellen. Toen ontstond het landelijk comité "De Fabel van de Illegaal". Eén van de items was de negatieve leugenachtige beeldvorming die over 'illegalen' de ronde deed, ombuigen door er een menselijke werkelijkheid tegenover te stellen. Diverse schrijvers zijn benaderd en hebben hun bijdrage geleverd aan de grote landelijke manifestatie op 24 december 1992. Ook het Leidse comité heeft het ombuigen van de negatieve beeldvorming over 'illegalen' als belangrijk actiepunt. Tijdens de akties op 24 december 1992 en op 18 maart 1993 is dat duidelijk geworden.
Onderstaand verhaal heb ik zonder interpretatie opgetekend uit de mond van M. M. is Marokkaan, hij is 28 jaar en woont nu 3 jaar in Nederland. Ik heb 28 mei 1993 met hem gepraat. Hij voegde er zelf geen politieke dimensie aan toe en ik wilde zijn verhaal zo zuiver mogelijk weergeven.
Je vertrekt a.s. maandag naar Marokko, waarom?
"Ik woon nu 3 jaar in Nederland. De laatste tijd voel ik me niet goed. Ik wil graag naar huis, naar mijn vrouw en mijn kinderen. Ik ben 3 jaar niet thuis geweest. Mijn jongste kind ken ik alleen van foto's. Zonder papieren kun je niet met vakantie. Ik kan aan niets anders meer denken, alleen aan mijn familie."
Hoe ben je hier drie jaar geleden gekomen?
"Op 12 maart 1990 ben ik in Spanje aangekomen. Ik wilde daar werken, maar vond geen werk en toen ben ik in juni doorgereisd naar Nederland. De tocht door de Pyreneën duurde lang, we moesten 6 uur lopen, maar gelukkig hadden wij geen problemen. Ik kwam op 18 juni in Leiden aan. Op 21 juni had ik al werk, tulpenbollen pellen, dit heb ik 2 weken gedaan. Ik woonde in die tijd bij een man in huis. Ik kende hem niet eerder. Na het bollenpellen was ik 2 maanden zonder werk. Hierna vond ik weer werk in de bloembollen, dit heb ik 5 maanden kunnen doen. Toen begon de Golfoorlog en zat ik 3 maanden zonder werk. Ik ben bij een andere vriend gaan wonen, deze had wel werk.
Daarna vond ik vast werk in een bloemenfabriek. Ik werkte daar 25 uur of meer. Kreeg een contract en kwam in het ziekenfonds.
Na een jaar kwam de politie binnenvallen en pakte mijn vriend op. Ik was er die dag toevallig niet. Deze vriend kreeg een stempel in zijn paspoort en werd vrijgelaten. Ik ben niet meer teruggegaan naar de fabriek. Ik was erg bang om opgepakt te worden. In die periode ben ik in het derde huis gaan wonen en werkte 15 dagen in de wasserij, de baas was niet aardig, maar ik verdiende ƒ 10,- per uur en werkte 40 uur per week.
Hierna werkte ik 2 weken in een bloemenkas, brak mijn pink, kreeg maagklachten en kwam zo in de Ziektewet. Mijn arts geloofde niet dat ik ziek was maar dat veranderde toen er een foto van mijn maag gemaakt was, waarop je duidelijk een maagzweer kon zien. Het was wel rustig om in de Ziektewet te zitten, ik hoefde nu niet bang te zien voor invallen van de Vreemdelingendienst op het werk.
Een aantal maanden geleden werd ik aangehouden door de politie, ik reed zonder helm op een brommer. Gelukkig wilde de politie alleen mijn verzekeringspapieren zien.
Ik heb hier in totaal 6 huizen gewoond. Vorig jaar wilde de huisbaas mijn kamer terug, hij dreigde met de politie. Uitgerekend op het Suikerfeest moesten mijn vriend en ik verhuizen. Nu woon ik op een kamer met 2 vrienden. We slapen, zitten, eten en koken er. De kamer is 3 bij 4 meter.
Ik ga over een paar maanden terug met de bus. Eindelijk gaat de keuringsarts akkoord. Mijn uitkering stopt wel over 6 weken. De reis naar mijn geboorteplaats duurt 3 dagen. Helaas ben ik nu niet op tijd voor het Offerfeest, ik kom net een paar dagen te laat aan. Het zal toch wel een groot feest zijn als ik terugkom, met in mijn koffers cadeautjes voor de hele familie.
Het zal daar ook niet gemakkelijk zijn, zeker als mijn uitkering stopt. Geen uitkering, geen werk, geen eten. Maar dan ben ik tenminste weer terug bij mijn familie. In Nederland heb ik heimwee naar mijn gezin, maar in Marokko mis ik Nederland en jullie allemaal."