De Peueraar 42, februari 1994
Auteur: Vrouwenonderzoekscollectief Loeder
Het vrouwbeeld bij extreem-rechts
CD en CP'86 proberen stemmen te trekken door zich voor te doen als het alternatief voor de huidige politiek. Op ieder moment van de dag willen ze uitschreeuwen hoe ze denken over migranten. Maar net zoals alle andere partijen hebben ook CD en CP'86 over veel meer onderwerpen een mening. CD en CP'86 zeggen niet vaak hoe ze denken over relaties, gezin, ouderschap en seksueel geweld. Of over betaald werk door vrouwen, kinderopvang, abortus en de angst van vrouwen voor hun veiligheid op straat. Zouden ze bang zijn minder stemmen te kunnen trekken met hun ideeën hierover? De vrouw ondergeschikt aan de man, gebonden aan haar eigen specifieke taken waaronder als belangrijkste: huishouden en de opvoeding van de kinderen, met beperking van de mogelijkheid tot scheiden, zonder zelfbeschikking over wel of geen abortus. Dat is kortweg hetgeen wat bleek uit de uitspraken van vooraanstaande CD- en CP'86-leden en uit hun partijprogramma's.
Achtergrond van dit artikel
Het vrouwenonderzoekscollectief Loeder heeft onderzoek gedaan naar het vrouwbeeld van extreem-rechts. We vinden het belangrijk dat ingezien wordt dat CD en CP'86 meer zijn dan 'vreeemdelingen'haters. Mensen die zich aangetrokken voelen tot CD en CP'86 moeten beseffen dat het stemmen op deze partijen ook voor hen een beperking van het zelfbeschikkingsrecht met zich meebrengt. Dat besef kan groeien als mensen die zich verzetten tegen deze partijen méér laten zien dan alleen hun 'vreemdelingen'haat. Misschien dat dan beseft wordt hoe gevaarlijk deze partijen zijn. Waarom een kans laten lopen het verzet te verbreden en te verdiepen?
Het onderstaande artikel hebben we geschreven voor de krant die de Anti Fascistische Actie (AFA) eind februari uitbrengt om mensen ervan te proberen te weerhouden te stemmen op CD en CP'86. Op dit moment is niet duidelijk of deze (lange) versie in de AFA-krant verschijnt of een kortere versie. We willen jullie deze uitgebreidere versie echter niet onthouden.
Man/vrouwbeeld: 'gelijkwaardige ongelijkheid?'
Volgens de CD en CP'86 zijn vrouwen en mannen gelijkwaardig, maar van nature verschillend van elkaar. Ze hebben dus ook andere taken en verantwoordelijkheden, hierin vullen ze elkaar aan. Elkaar aanvullen klinkt best vriendelijk. Het wordt echter minder leuk als al vastligt hoe je iemand moet gaan aanvullen vanaf je geboorte, het moment dat men uitroept: "Het is een ...". Mensen die tegen deze "natuur" ingaan zijn volgens deze partijen niet normaal en onaangepast. Deze mensen zal door hen het recht ontnomen worden om zelf hun leven te bepalen! Gemeenteraadslid Beaux van de CP'86 in Amsterdam: "Ik wijs er kortheidshalve nog slechts op, dat man en vrouw niet aan elkaar gelijk zijn (...) echter wel altijd aan elkaar gelijkwaardig. Deze van nature aan elkaar gelijkwaardige ongelijkheid heeft de vrouw voor andere, niet minderwaardige taken dan de man geschapen." Het gebruik van het woord gelijkwaardig is hier misleidend. Men doet het voorkomen dat de waardering voor de verschillende taken van mannen en vrouwen gelijk is en evenveel status verleent. Hoe opmerkelijk dan dat vrouwen die geen betaald werk hebben vaak zeggen: "Ik ben maar huisvrouw". Blijkbaar weten vrouwen maar al te goed hoe laag de waardering is voor huishoudelijk werk. CD en CP'86 reppen met geen woord over machtsverschillen tussen mannen en vrouwen. Wie bepaalt welke taak aan wie toebehoort? De man!
CD en CP'86 vinden het gezin dé plek voor mensen om hun "natuurlijke rol" vervullen. Het baart de CD en CP'86 dan ook grote zorgen dat vele huwelijken in een echtscheiding eindigen. Genoemde partijen vinden dat het de taak van de staat is om partners en gezinnen bij elkaar te houden. Om te voorkomen dat met het wegvallen van het gezin onze samenleving de vernieling indraait.
CD en CP'86 willen daarom scheidingsmogelijkheden beperken. De CD zegt hierover in het concept-verkiezingsprogramma voor '94: "De echtscheidingsprocedure zal bij het hebben van minderjarige kinderen worden bemoeilijkt. Een huwelijk kan niet in de eerste 2 jaren worden beëindigd." Door vrouwen het recht op een bijstandsuitkering te willen ontnemen of deze sterk te verlagen, zouden vrouwen gedwongen worden in een door hen ongewenste situatie te blijven. Dat is wel wat achterhaald op het moment dat het grootste gedeelte van Nederland niet in traditioneel gezinsverband leeft. Door mensen te dwingen bij elkaar te blijven, moeten mensen die niet meer met plezier bij elkaar wonen, toch bijelkaar blijven. Ook mishandelde en seksueel uitgebuite vrouwen kunnen dan helemaal geen kant meer op.
Kinderen kunnen binnen het gezin het slachtoffer worden van verwaarlozing, mishandeling en incest. CD en CP'86 zijn tegen (uitbreiding van) financiële steun voor jeugdhulpverlening, want hulpverleners zouden zich te veel met het gezinsleven bemoeien. Janmaat zei hierover in de Tweede Kamer: "Wanneer begint de regering aan het terugbrengen van die gezinsverbanden die ten gevolge van allerlei hulpverleners en verkeerde wetten de ouderlijke macht hebben verkleind en de gezinnen ten onrechte uit elkaar hebben gejaagd, waarbij het maar wordt voorgesteld alsof de hele Nederlandse bevolking een poel van incest en andere ongeregelde en verafschuwde zaken is?" Door gezinnen koste wat het kost bij elkaar te willen houden, houdt je juist afschuwelijke situaties in stand. Zou Janmaat het niet prettig hebben gevonden zijn ouderlijk huis te verlaten als hij als kind regelmatig gemept werd?
Werk van vrouwen: kinderen opvoeden en huishouden
CD en CP'86 beschouwen het gezin als steunpilaar van de samenleving. In het partijprogramma van de CD staat het als volgt omschreven: "Het traditionele twee-oudergezin als duurzaam samenlevingsverband blijft de hoeksteen van de samenleving. Het gezin is het meest ideale en onvervangbare leefmilieu voor het opgroeiende kind." Binnen dit geheel heeft de man de vaderlijke macht: hij is kostwinner en biedt bescherming aan vrouw en kinderen tegen de onveilige buitenwereld. De belangrijkste taak van de vrouw is om kinderen te krijgen en zich volledig aan de opvoeding te wijden. Zij heeft de verantwoordelijkheid voor het huishouden en de kinderen. Beslissingen die meer omvatten dan de dagelijkse bezigheden kan zij niet nemen, de man is de baas in huis. Janmaat: "Ik ben ondanks mijn katholieke opvoeding niet zo bijbelvast, maar de vrouw volgt de man".
Vrouwen zijn volgens de CD en CP'86 gelijkwaardig aan mannen en 'mogen' ook betaald werken. Tegelijkertijd echter worden kinderen en huishouden als de verantwoordelijkheid van de vrouw gezien. Als vrouwen betaald gaan werken worden ze dus dubbel belast. Ter bescherming van het gezinsleven zijn CD en CP'86 tegen allerlei maatregelen die het voor vrouwen makkelijker maken om betaald te gaan werken. Zoals positieve discriminatie van vrouwen. CD en CP'86 doen alsof alle vrouwen al hun levensvreugde van hun man en kinderen krijgen. Veel vrouwen vinden het een genot om (ook) betaald te werken. Ook kan er een ekonomische noodzaak bestaan om betaald werk te doen!
CD en CP'86 wijzen kinderopvang af. Vrouwen horen de kinderen op te vangen. Het belang van het kind gaat voor het belang van de vrouw, stellen deze partijen. Gemeenteraadslid Beaux van CP'86 in Amsterdam verwoordde dat als volgt: "Ik wens mijn instemming te onthouden aan stimulerende maatregelen die kinderopvang bevorderen voor diegenen die te bedonderd zijn om hun kinderen liefdevol te verzorgen en die hen liever opbergen in crêches en hen overlaten aan beroepsoppassers." Mevrouw Schuurman, gemeenteraadslid in Den Haag, over de bouw van een nieuw kinderdagverblijf: "De CD is tegen alle voorstellen die een verdere ondermijning van het gezin tot gevolg hebben. Wij zullen dit voorstel dan ook niet steunen." Het lijkt ons beter om de mogelijkheden voor vrouwen om betaald te werken uit te breiden. Zodat vrouwen en mannen de mogelijkheid hebben om voor betaald werk te kiezen. Het huishouden en de opvoeding van kinderen kunnen dan ook evenrediger over mannen en vrouwen verdeeld worden.
In het partijprogramma van de CD en CP'86 staat dat zij niet tegen emancipatie zijn, zolang het de "natuurlijke ontplooiing van de vrouw" niet belemmert en "niet leidt tot bevooroordeling van de ene sekse boven de andere". Blijkbaar gaat hun "emancipatie" dus niet verder dan het aanrecht!
Abortus: de staat beslist
Partijen zoals de CD en CP'86 zijn tegen zelfgekozen abortus. Ze gaan er vanuit dat ieder gezond kind bijdraagt aan een sterke en stabiele samenleving. Daarnaast is het volgens hen van belang dat er een tegenwicht geboden wordt aan het feit dat er steeds meer mensen van allochtone afkomst in Nederland bijkomen. Ze vinden het de plicht voor de Nederlandse vrouw voor nageslacht te zorgen, zodat het Nederlandse volk zal voortbestaan.
De CP'86 bijvoorbeeld noemt in haar partijprogramma: "Zwangerschaps-onderbreking op sociale indicatie, ongeacht in welk stadium van de zwangerschap dient bij de wet verboden te zijn. Alleen als de vrouw zelf lichamelijk gevaar loopt mag de arts abortus plegen. Het CP'86 gemeenteraadslid Mordaunt in Den Haag zegt echter ook: "Alle zwarten die niet meer terug kunnen naar hun eigen land moeten gesteriliseerd worden. Zwarte meiden zijn niet mooi, al soms wel in hun soort. Halfbloedjes zijn wanprodukten."
De CD en CP'86 vinden dat vrouwen niet zelf mogen bepalen wat er met hun lichaam gebeurt, maar dat de staat of de samenleving het recht heeft om te beslissen welke kinderen het waard zijn om geboren te worden. Als je kind gehandicapt is, of van buitenlandse of gemengde afkomst, is de kans groot dat de staat wel beslist tot abortus.
Wij stellen dat iedere vrouw zelf het recht heeft om te bepalen wanneer ze wel of geen abortus wil hebben, en dat zijzelf in staat is hierin een weloverwogen keuze te maken.
Onveiligheid op straat: CD en CP'86 misbruiken angstgevoelens
Veel vrouwen (en mannen) voelen zich onveilig op straat. De CD en CP'86 staan al gauw klaar met oplossingen in de sfeer van meer politie, meer orde en strengere straffen. CD en CP'86 leggen de oorzaak van de onveiligheid vooral bij migranten. Het CD-raadslid uit Schiedam Vierling: "De doorsnee moslim heeft niet zo'n moeite met vrouwenmishandeling." Terwijl zowel Nederlandse mannen als migranten vrouwen lastig kunnen vallen, zwijgen CD en CP'86 in het eerste geval in álle toonaarden. Maar in het tweede geval zijn ze de eersten om moord en brand te schreeuwen. Ze verspreiden het vooroordeel dat allochtonen agressief zijn en zich vaak in de criminele wereld bevinden. Ze zeggen de Nederlandse vrouw te willlen beschermen tegen aanranding en verkrachting. Maar in hun uitspraken of stemgedrag is niet terug te vinden dat zij zelf sexueel geweld bestrijden. De angst van vrouwen wordt door hen aangewakkerd om het idee dat migranten verantwoordelijk zijn voor alle kwaad te versterken.
Het is waar dat vrouwen vaak niet veilig zijn, op straat niet maar ook thuis niet. Maar dat heeft niets te maken met iemands afkomst. Er zijn ook veel te veel Nederlandse mannen die zich schuldig maken aan incest, aanranding, mishandeling en/of verkrachting. Wat dat betreft zijn er net zoveel goede als slechte Nederlanders als allochtonen. Bovendien is elders in deze krant te lezen dat CD- en CP'86-leden zelf herhaaldelijk strafbare feiten hebben gepleegd, waarbij geweld en moord niet geschuwd werden!
Met meer politie pak je het geweld niet bij de wortels aan. Die liggen heel diep in de denkbeelden, en materiële structuren, die er in de samenleving zijn over vrouwen, mannen, seksualiteit en geweld. Wel kunnen vrouwen zelf ook initiatieven nemen om hun omgeving veiliger te maken. Een aantal jaren geleden hebben Vrouwen Tegen Seksueel Geweld in Leiden herhaaldelijk aan de gemeente gevraagd de stad veiliger voor vrouwen te maken. Omdat de gemeente niets ondernam hebben de vrouwen zelf struiken langs fietspaden gesnoeid. In Amsterdam hebben bewoners die zich onveilig voelden zelf extra straatverlichting aangebracht toen de gemeente niets voor hen deed.
Natuurlijk is dit niet voldoende. Alleen al omdat 80% van de daders van seksueel geweld geen vreemde is die achter de bosjes staat te wachten, maar een bekende. CD en CP'86 ontkennen de werkelijke aard en omvang van sexueel geweld door het alleen te hebben over de mannen achter de bosjes.
Een verandering in hardnekkige denkbeelden over vrouwen en over geweld is broodnodig en zal veel tijd kosten. Belangrijk is je weerbaar op te stellen en jezelf niet in je huis te verschuilen in de hoop dat de politie de enge buitenwereld wel bewaakt. Mensen moeten de verantwoordelijkheid over hun leven en leefomgeving weer in eigen hand kunnen nemen. Daartoe is het van belang om je samen met anderen te organiseren. Niet tegen mensen die net zo veel of weinig mogelijkheden hebben hun eigen leven in te delen als jij. Maar je mét deze mensen organiseren tegen hen die zoveel macht hebben dat ze kunnen beslissen hoe je straat, je dorp of je stad eruit ziet. Zonder ook maar één keer naar je te luisteren.
Conclusie
De CD en CP'86 willen dat de staat meer invloed in het leven van mensen krijgt. Onder het mom van het volksbelang willen ze de rechten en mogelijkheden van vrouwen beperken. Wij gaan er vanuit dat mensen vrij moeten zijn om te kiezen hoe ze hun leven inrichten. De door de CD en CP'86 gesignaleerde problemen zijn gedeeltelijk reëel. De door hen aangedragen oplossingen voor deze problemen zijn echter schijnoplossingen!